به گزارش ایسنا، روزنامه واشنگتن پست در گزارشی با عنوان "ژاپنِ شینزو آبه در روابط دیپلماتیک کره شمالی جایی ندارد" نوشت: " شینزو آبه، نخست وزیر ژاپن مکررا تمایل خود را برای دیدار با کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی اعلام کرده و خواستار از میان برداشتن بی‌اعتمادی دو طرفه شده اما تاکنون چنین فرصتی پیش نیامده است.
در حالی که به نظر می‌رسد کره جنوبی و آمریکا در این راه موفقتر عمل کرده‌اند.
ماشین پروپاگاندای کره شمالی امسال ملایم‌تر در مقابل آمریکا ظاهر شد اما در عوض با یادآوری دشواری‌های مردم کره در دوران استعمار ژاپن در دهه‌های پیش از جنگ دوم جهانی انتقادهای تند خود را متوجه ژاپن کرد.
از دیدگاه رسانه دولتی کره شمالی، ژاپن چیزی بیش از یک جنایتکار جنگی نیست که با بربرهای جزیره‌نشین اشغال شده و توسط فردی فاسد اداره می‌شود که از زمان قدرت گیری تنها دست به اعمال شیطانی زده است.
رویدادهای سریع سال جاری میلادی باعث شد تا به حاشیه راندن ژاپن بیش از پیش نمایان شود. کوئیچی ناکانو، استاد علوم سیاسی در دانشگاه توکیو در این باره می‌گوید: این واقعا خطر واقعی است که ژاپن در حال به حاشیه رانده شدن است.
رسانه‌های خبری ژاپن نیز موضعی مشابه اتخاذ کرده و به سردی به نشست پر هیجان میان کیم جونگ اون و مون جائه این، رهبران دو کره پرداختند. روزنامه نیکه‌ئی که روزنامه‌ای پرنفوذ در زمینه اقتصادی در ژاپن است بدترین سناریوی ممکن را درباره این نشست گزارش داد که در آن کره شمالی با وجود دست برداشتن از موشک‌های بالستیک بین قاره‌ای خود همچنان می‌تواند ژاپن را هدف قرار دهد. این روزنامه نوشت: همکاری بین ژاپن، آمریکا و کره جنوبی بسیار مهم و ضروری است.
سال گذشته میلادی، ژاپن در کنار آمریکا قرار گرفت و بر اعمال "فشار حداکثری" بر کره شمالی تا زمان دست برداشتن این کشور از برنامه تسلیحات هسته‌ای تاکید کرد. اما امروز، "فشار حداکثری" دیگر وجود ندارد، چون چین و روسیه تحریم‌ها را تسهیل کرده و کره جنوبی حریصانه درباره همکاری اقتصادی با کره شمالی صحبت می‌کند.
به همین دلیل، زمانیکه تارو کونو، وزیر امور خارجه ژاپن گفت که تحریم ها تا خلع سلاح کامل هسته‌ای برداشته نشود پیونگ یانگ با تحقیر به آن واکنش نشان داد و توکیو را به تلاش برای قرار گرفتن در مسیر زمان متهم کرد .
روزنامه دولتی کره شمالی رودونگ سینمون نوشت: ژاپن در منطقه تنها افتاده و به آن برچسب کشور سیاستمداران کوتوله با دیدگاهی غیرعادی درباره شرایط و پدیده‌ها، تفکرات نابهنگام و احمقانه و رفتار غیرقابل قبول زده‌اند. اگر ژاپن به رفتار دن کیشوتی خود ادامه دهد برای همیشه به عنوان یک کشور جزیره‌ای تنها باقی می‌ماند.
در حال حاضر پروپاگاندای ضد آمریکایی رسانه‌های کره شمالی که همواره از قریب‌الوقوع بودن حمله آمریکا می‌گفتند قطع شده و ترامپ دیگر یک "عقب مانده ذهنی" یا "پیر یاوه‌گو" نیست در عوض ژاپن دشمن شماره یک ملت است.
کارشناسان سیاسی می گویند: بخشی از این سیاست به این دلیل است که رژیم کره شمالی به یک راه فرار و یک قربانی برای قوانین سرکوبگرانه خود نیاز دارد و ژاپن یک هدف سهل الوصول است. بخش دیگر هم به این دلیل است که پیونگ یانگ، توکیو را دست نشانده آمریکا می‌داند که البته ارزشی هم ندارد و حتی در روند مذاکرات دخیلش نکردند.
اما توکیو از جهاتی دیگر هم خود را در حاشیه می‌بیند؛ مساله ربوده شدن شهروندانش توسط کره شمالی.
در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی، تعدادی نامشخص از شهروندان ژاپنی توسط جاسوس‌های کره شمالی ربوده شده و به کره‌شمالی منتقل شدند که بخشی از این اقدام با هدف آموزش زبان و فرهنگ ژاپنی به جاسوس‌ها بوده است. این مساله از آن زمان باعث تحریک اذهان عمومی و موضع مورد علاقه سیاستمداران محافظه کار ژاپنی بدل شده که هنوز هم برای همبستگی با خانواده‌های قربانیان روبان آبی به سینه می‌زنند و مردی که بیش از هر کس دیگری سردمدار این چالش است و با چنین سابقه‌ای به قدرت رسیده کسی نیست جز شینزو آبه.
در سال ۲۰۰۲، جونیشیرو کوایزومی، نخست وزیر وقت ژاپن به پیونگ یانگ سفر کرد و آزادی پنج شهروند ربوده شده ژاپنی را به هدیه آورد توکیو می گوید که دست کم ۱۲ شهروند دیگرش در اختیار کره شمالی هستند و ادعای این کشور را که کسی دیگری زنده نیست و این پرونده بسته شده، رد می کند.
جنی تاون، کارشناس مسائل کره در مرکز استیمسون در واشنگتن می‌گوید: تنها این مساله ممکن است آبه را به دیدار با اون و آن هم به شرط گفتگوهای معنادار درباره شهروندان ربوده شده ژاپنی وادار کند.
در حال حاضر ژاپن خود را در دیپلماسی کره شمالی همچون بازیکنان نیمکت‌نشین ذخیره و کم اهمیت می‌بیند که به این زودی برای بازی در میدان فراخوانده نخواهد شد.
کریس هوگس، استاد سیاست بین‌الملل و مطالعات ژاپن در دانشگاه وارویک در بریتانیا می‌گوید: در اصل، آبه به خودش ضربه می‌زند. دولت ژاپن موقعیتی را ایجاد کرده که به سختی می‌تواند از آن خارج شود. مذاکرات احتمالا در پشت صحنه ادامه دارد. واشنگتن پست خبر نشست محرمانه بین مقام‌های آمریکایی و کره شمالی را در ویتنام در ژوئیه منتشر کرد و کارشناسان احتمال چنین مساله‌ای را رد نمی‌کنند.
اوضاع را بدتر کردن، اصلا خوب نیست. شیلا اسمیت، یکی از مقام‌های ارشد در مرکز مطالعات ژاپن در شورای روابط خارجی به این مساله اشاره می کند که رهبری کره شمالی در ۲۰۱۴ با آبه تماس گرفته و درباره مساله شهروندان ربوده شده ژاپنی گفتگو داشته است. البته این ابتکار عمل از بین رفته اما می‌توان آن را احیا کرد.
هیتوشی تاناکا که ریاست مذاکرات محرمانه با پیونگ یانگ را در دوران کوایزومی در دست داشت، می گوید: توکیو بعید است که مساله شهروندان ربوده شده ژاپنی را حل کند. بلکه به جای آن، باید از تلاش های تحت رهبری آمریکا در خلع سلاح اتمی کره شمالی حمایت کند و سپس تحقیقات معتبری را درباره شهروندان ربوده شده خود به عنوان بخشی از یک توافق گسترده که شامل سرمایه‌گذاری و کمک می‌شود، برنامه ریزی و مدیریت کند. برای حل این مساله، ما باید بسیار علمی و خونسرد رفتار کنیم.
اما آبه خودش را در یک شرایط بسیار سخت و دشوار می بیند.
استاد علوم سیاسی در دانشگاه توکیو می‌گوید: قرار گرفتن آبه در اوضاع سخت و دشوار از خطای او ناشی می شود. استراتژی او، اتحاد قوی با آمریکا و معرفی خود به عنوان شخص وابسته در شمال شرق آسیا، رو در رو با چین و کره شمالی بود. اما زمانیکه ترامپ تصمیم گرفت جور دیگری رفتار کند، آبه در مسیر نادرست قدم برداشت. او هنوز از آن پیامدها رنج می‌برد و تلاش می‌کند خودش را بار دیگر وارد بازی‌های ژئوپلیتیک شمال شرق آسیا کند.»
انتهای پیام
