خانه‌های پیر و زهوار دررفته هم انگار حسابی از این مارهای آهنی می‌ترسند و با دیدنشان لرزه به اندامشان می‌افتد. اصلا شاید به‌خاطر همین‌ها بچه‌های محل گاهی با سنگ، این مارهای آهنی خوش خط و خال را می‌زنند؛ اگرچه بازی خطرناک‌شان برای برخی دیگر بازی مرگ و خودکشی معنا پیدا می‌کند. مردم جنوب غرب پایتخت سال‌هاست منتظرند مسئولان به‌دادشان برسند و طرحی که از سال78 کلید خورده و سرانجام اوایل سال گذشته نیمه‌کاره و ناقص اجرا شده را تمام کنند تا مسیر تلخ آهنی در مناطق 17 و 18 تهران مسیر آرامش شود. به‌نظر می‌ر‌سد در طرح انتقال خطوط راه‌آهن به زیر زمین در این مناطق به اندازه تمام پیچ و خم‌های ریل‌های کشور پیچیدگی وجود دارد وگرنه این طرح سال‌ها پیش به اتمام می‌رسید و حالا دیگر اعضای شورای شهر تهران و دبیران شورایاری مناطق 17و 18 نسبت به آن تذکر نمی‌دادند.

آنطور که دبیر شورایاری منطقه 18 می‌گوید سطح روی ریل آهن شهروندان را دچار مشکل عدیده‌ای کرده است. به گفته محسن آقاجانی، در فضایی به طول 4کیلومتر در عرض 200 تا 350متر در اطراف ریل راه‌آهن این منطقه امنیت به حداقل رسیده است. نبود نور کافی، تجمع معتادان، بزهکاری فراوان، ترافیک، آلودگی هوا به‌دلیل سوخت گازوئیلی قطارها و خاکی بودن فضای اطراف ریل و آلودگی صوتی ازجمله مشکلاتی است که آقاجانی به آن اشاره می‌کند. این در حالی است که در این محدوده چندین مدرسه دخترانه نیز وجود دارد. منظره شهری در این منطقه نیز به‌خاطر وجود راه‌آهن از بین رفته است. دبیر شورایاری منطقه17 می‌گوید: «شهرداری نمی‌تواند به‌خاطر همکاری نکردن دستگاه‌های اجرایی و نبود سازوکار لازم خدماتی را ارائه بدهد.» وی به‌طور مثال به سوزن‌بان ابتدای قلعه‌مرغی اشاره می‌کند که تقاطع غیرهمسطح به‌وجود آمده به‌واسطه آن باعث شده علاوه بر چشم‌انداز نامناسب بصری، گسست فرهنگی بین محل‌ها نیز به‌وجود آید.

وی با طرح این سؤال که چرا شرکت راه‌آهن نمی‌خواهد ملک خط ریلی را واگذار کند و به جای آن معوض بگیرد یا ایستگاه‌ها را به جایی که اکنون بای‌پس شده انتقال دهد، انتقاد خود را متوجه سطح زیرین راه‌آهن در جنوب غرب پایتخت می‌کند. طرح ساخت این زیرگذر در سال86 مطرح و در سال88 عملیات اجرایی آن آغاز شد و سرانجام پس از کش و قوس‌های فراوان در ماه‌های آخر دولت گذشته به بهره‌برداری رسید. زیرگذری که با افتتاحش 8کیلومتر از خط آهن تهران - تبریز در مناطق 17و 18 از پل نواب تا پل کن به زیرزمین رفت. دبیر شورایاری منطقه 18 البته در موردش می‌گوید: «در این زیرگذر نه برای خروج آب و نه آلاینده‌ها پیش‌بینی‌های لازم نشده است. این در حالی است که خود جت‌فن‌ها و صدا و لرزه‌هایشان نیز مشکل‌ساز شده‌اند. این طرح، فنی نبود و صرفه اقتصادی نداشت.» وی از کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر خواست تا جدی‌تر نسبت به واگذاری ملک خط آهن در مناطق 17 و 18 عمل کنند. احمد دنیامالی رئیس این کمیسیون اما با بیان اینکه بازهم نسبت به مشکلات خط‌آهن در جنوب‌غرب پایتخت در صحن تذکر خواهم داد و پیگیر مسئله هستیم، می‌گوید: اعضای کمیسیون عمران و حمل‌ونقل جلسات زیادی را در این رابطه با وزارت راه و شهرسازی، شرکت راه‌آهن و شهرداری داشته‌اند و مسئولان راه‌آهن پذیرفته‌اند که محدوده مورد نظر را تحویل بدهند. به گفته احمد دنیامالی شهرداری هم آمادگی لازم را برای تبدیل این محدوده 8-7کیلومتری به فضای سبز و تکمیل مبلمان شهری دارد اما این موضوع فقط دست شهرداری نیست و دستور وزارت راه و شهرسازی لازم است.

احمد مسجدجامعی نیز مشکل جت‌فن‌های زیرگذر خط آهن تهران - تبریز و اینکه باعث لرزش خانه‌های اطراف می‌شود را قبول دارد. این عضو شورای شهر تهران در عین حال می‌گوید: «اینکه بگویم فقط راه‌آهن برای ادامه طرح انتقال خطوط و ایستگاه‌ها همکاری لازم را ندارد درست نیست. آنها هم هزینه‌هایی را انجام داده‌اند و باید این هزینه‌ها جبران شود.» وی عنوان می‌کند که برای آزادسازی ملک‌های مورد نظر سندی تهیه شده اما هنوز به آن تفاهم لازم نرسیده‌اند. البته مسجدجامعی که چندی پیش در برنامه تهرانگردی خود به منطقه18 رفته بود از زیرگذر خط آهن تهران - تبریز هم بازدید کرد. وی در آن محل با اشاره به اینکه این زیرگذر به طول 9کیلومتر و عرض 30متر فضای 270هزار مترمربعی را آزاد کرده، اعلام کرد طبق توافقاتی که صورت گرفته این محدوده به فضای سبز و پیاده‌راهی برای شهروندان این مناطق تبدیل می‌شود. وی همچنین تأکید کرد که به هیچ عنوان اجازه عملیات ساخت‌و‌ساز در این محیط آزاد شده داده نمی‌شود.