صراط: با آنکه یک سخنگوی گوگل گفته نمی‌تواند تایید کند این شرکت قصد دارد اسباب‌بازی تولیدی‌اش را توسعه بدهد و بفروشد یا خیر، اما تا همین الان این اسباب‌بازی که درباره‌اش گفته شده «یکی از ترسناک‌ترین طرح‌های گوگل» تا امروز است نگرانی فعالان حق حریم خصوصی را برانگیخته است.



گوگل می‌گوید که «ما طرح‌های مختلفی را با ایده‌های متفاوتی از کارکنانمان ثبت می‌کنیم. بعضی از این ایده‌ها بعدا به یک محصول یا نوعی از خدمات تبدیل می‌شوند و بعضی‌هایشان هم نه. ثبت یک طرح لزوما به معنای تولید آن نیست.»





اما چه چیز این اسباب‌بازی در واقع ترسناک است؟ گوگل می‌گوید این اسباب‌بازی مثل یک دستگاه کنترل از راه دور است. به وای فای و اینترنت و بلوتوث وصل می‌شود و مثلا اگر شما به او بگویید که کانال تلویزیون را عوض کن، او این کار را می‌کند. یا اگر بگویید از این غذا عکس بگیر، این کار را می‌کند. اما این وسیله به صحبت‌های افراد خانواده و رفتار آنها هم توجه می‌کند. برای شرکتی مثل گوگل- که منبع اصلی درآمدش از تبلیغات است- این به معنای رفتن به خانه‌های مردم و جمع‌آوری داده از خواسته‌های آنهاست. فرض کنید شما - وقتی این اسباب بازی هم در اتاق است- حرف از مسافرت به شهری را می‌زنید. آنوقت احتمالا اگر به سراغ ایمیل‌تان بروید یا صفحه‌ دیگری را در اینترنت باز کنید، تبلیغاتی درخصوص هتل‌های آن شهر را خواهید دید. این فقط مثال ساده‌ای بود از آنچه که این ابزار هوشمند امروزی قادر به انجام آن هستند.



سال گذشته، گوگل شرکت نست (Nest) را که یک جور ترموستات هوشمند برای کنترل دمای خانه می‌سازد، خریداری کرد.

آن زمان هم خبر این خرید سر و صدای زیادی را به پا کرد که چرا شرکتی مثل گوگل باید به سراغ صنعت انرژی و ترموستات برود. اما نست فقط یک ترموستات نیست. شما می‌توانید آن را از هر جا که هستید کنترل کنید. با اپلیکشنی که به تلفن هوشمند شما وصل است، بخاری خانه را روشن یا خاموش می‌کنید و این ابزار اطلاعات دمای خانه را به تلفن یا تبلت شما می‌فرستد. این اسباب‌بازی تازه می‌تواند وسیله تازه‌ای باشد که اطلاعات داخل خانه‌ها را جمع‌آوری و کنترل می‌کند. اطلاعاتی که قرار است فقط در دسترس صاحب آن باشد، اما عملا به سرور شرکتی مثل گوگل متصل است.



حالا باید منتظر ماند و دید که آیا گوگل این طرح را به تولید انبوه می‌رساند و آن را در چه قالب و طرحی به مشتریان عرضه می‌کند.