به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا منطقه دانشگاه علوم پزشکی تهران، علامت اصلی بیماری سندروم روده تحریک پذیر،‌ درد شکم، تغییر اجابت مزاج، اسهال، یبوست و به صورت متناوب یبوست و اسهال است. 80 تا 90 درصد مبتلایان مشکلات روحی روانی زمینه‌ای از قبیل اضطراب، افسردگی و وسواس دارند که این مطالعه با توجه به شیوع بالای سندرم روده تحریک پذیر در جامعه، نبود برنامه یکسان درمانی برای کنترل بیماری و عدم تمایل بیمار جهت مراجعه به سرویس‌های روانپزشکی در موارد ارجاعی باعث شده که بیماری به صورت مزمن و عود کننده، پس از قطع دارو ایجاد شود که توسط دکتر همایون شیخ الاسلامی دانشیار دانشگاه علوم پزشکی قزوین و جمعی از همکارانش انجام شده است.

این مطالعه بر روی 297 بیمار مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر بر اساس معیارهای RomeIII مورد مطالعه قرار گرفته است.

در این مطالعه 153 بیمار مرد و 144 بیمار زن که برخلاف سایر مطالعات جهانی اختلاف معنی داری دیده نمی‌شود. 58.9 درصد بیماران علائم غالب اسهال و 33 درصد با یبوست و 7.4 درصد علائم تناوب اسهال و یبوست داشتند.

60 درصد بیماران از داروی Mebevrine استفاده کردند و 36 درصد تحت درمان همزمان با Citalopram، 17 درصد با Flouxitine و 52 درصد بیماران تحت درمان همزمان داروهای تری سیکلیک حلقوی بودند.

40 درصد بیماران با علامت غالب یبوست تحت درمان با Musylum بوده و 90 درصد بیماران از درمان رضایت داشتند ولی 62 درصد پس از قطع دارو از شروع علائم شاکی بودند. همچنین در این مطالعه 250 بیمار مطابق با 56 درصد عدم تمایل به معرفی به روانپزشک را داشتند.

یافته‌های این پژوهش حاکی از آن است که حداکثر شیوع بیماری سندروم روده تحریک پذیر در دهه سوم و سپس دهه چهارم زندگی بوده است.

خلاصه این مقاله در کتاب بیست و ششمین کنگره سالیانه جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران به چاپ رسیده است.

انتهای پیام