به گزارش خبرگزاری فارس از بندرعباس به نقل از روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش هرمزگان، مهدی نوید در همایش روز خانواده که به مناسبت هفته پیوند اولیا و مربیان در بندرعباس برگزار شد، افزود: هماهنگی بین این دو نهاد و انطباق با نیازهای روز جامعه میتواند تعلیم و تربیت را از پشتوانه یکپارچه و همسو برخوردار کند.
وی تصریح کرد: اگر به هر دلیلی بین این دو نهاد هماهنگی لازم نباشد، اهداف تربیتی نهتنها یکدیگر را تکمیل و تقویت نمیکند بلکه میتواند در تعارض و تقابل با یکدیگر نیز قرار گیرد.
دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش در ادامه با اشاره به سابقه تاریخی نظام مدون آموزش و پرورش، خاطرنشان کرد: آموزش و پرورش به عنوان نهاد مدرن امروزی پس از رنسانس شکل گرفت و دولتها در گذر زمان رفته رفته زمام تعلیم و تربیت را از خانواده جدا کرده و خود متولی آن شدند.
وی ادامه داد: این روند در بسیاری از کشورها فراز و نشیب فراوانی را تجربه کرد و کشور ایران نیز از این قاعده مستثنی نبود.
به گفته دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش، تعلیم و تربیت تا پیش از انقلاب بیش از آنکه متوجه مدارس دولتی باشد در سبک و سیاق سنتی از جمله مکتبخانهها دنبال میشد و عمده بار آموزشها نیز بر دوش پدر و مادر خانه بود.
نوید با بیان اینکه پیش از انقلاب به دلیل تفاوتهای فرهنگی و تعارضات بین نظام حاکم با جامعه اسلامی، بسیاری از خانوادهها از سپردن فرزندان خود به نظام آموزشی کشور خودداری میکردند، خاطرنشان کرد: این تعارض بیشتر ریشه فرهنگی و اعتقادی داشت و خانوادهها از بیم غفلت در تربیت دینی فرزندان خود، از سپردن بچهها به مدارس دولتی امتناع میکردند و تقریبا بار غالب تعلیم و تربیت متوجه خانه و خانواده بود.
دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش با اشاره به اینکه پس از انقلاب خصوصا در دهه اول آن به دلیل حسن اعتماد مردم به نظام و انقلاب اسلامی در نگرشی متفاوت به یکباره بار اصلی تعلیم و تربیت بر دوش آموزش و پرورش رسمی کشور و مدارس افتاد، اظهار داشت: این تغییر اساسی تا جایی که پیش رفت که خانوادهها همه رسالت تربیتی فرزندان خود را و به اصطلاح ریش و قیچی را به آموزش و پرورش واگذار کردند.
این مقام مسئول یادآور شد: این امر خصوصا برای دانشآموزان دختر نمود بیشتری داشت به طوری که از نسبت 37 درصد به تقریبا مساوی رسید و 49 درصد دانشآموزان را دختران تشکیل دادند.
وی در ادامه بیان داشت: در دهه دوم انقلاب رفته رفته متولیان نظام تعلیم و تربیت متوجه این نکته شدند که واگذاری 100 درصد امور به آموزش و پرورش و عدم مشارکت خانوادهها نمیتواند اهداف ترسیمی را محقق کند.
به گفته نوید، پس از پایش این روند، خانوادهها دریافتند در امر تعلیم و تربیت چه بخشی را خود عهدهدار شوند و چه بخشی را به آموزش و وپرورش واگذار کنند، لذا تقریبا یک جریان متعادل بر این مهم حاکم شد.
این مسئول خاطرنشان کرد: در ادامه این نگرش نوین برای ایجاد هماهنگی و وحدت رویه باید یک حلقه واسطی بین دو نهاد هماهنگی لازم را به وجود میآورد که این امر فلسفه وجودی انجمنهای اولیا و مربیان را به شکل هدفمند و قانونمند تشکیل داد.
5008614