این نویسنده در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره وضعیت درس انشا گفت: من خودم سالها در محیطهای آموزشی و ناظر بر برگزاری کلاسهای انشا بودم. زمانی که در مدارس زنگ انشا وجود داشت، آموزش و پرورش نتوانست مهارت نوشتن را به بچهها بیاموزد؛ چیزی که جزو اهدافش بود.
او در ادامه اظهار کرد: ما عموما اشکال را در توانایی معلمها میبینیم، اما در واقع مساله این است که آموزش و پرورش هرگز الگویی برای آموزش درس انشا نداشته و برای این درس همیشه از معلمهایی که وقت اضافی داشتند و یا ساعتشان به زنگ انشا میخورد، استفاده میکرد. نبود یک الگوی آموزشی و اسلوب و روش تاثیرگذار سبب شد کلاسهای انشا بیرنگ شود و از کجفهمی دولت قبل، این نتیجه گرفته شد که وقتی زنگ انشا سودی ندارد، آن را حذف کنند، چون نمیدانستند این مشکل را چطور حل کنند. در واقع آنها صورت مساله را حذف کردند. دلایلی هم مطرح کردند مثل اینکه در کلاس انشا بچهها موضوعاتی را مطرح میکنند که معلمها نمیتوانند پاسخگوهای آنها باشند. حالا هم مدعی هستند که با تدوین دو کتاب برای درس انشا مشکل را حل کردهاند.
جزینی همچنین گفت: مهارت نوشتن قابل آموزش است و میتوان آموزش آن را از دبستان شروع کرد. اما در کشور ما به دلیل نبود برنامه، کلاسهای انشا بیثمر و بیهوده است. اما این تصور که چون بچهها مطالعه ندارند و درس انشا برنامه ندارد، بنابراین باید آن را حذف کنیم، غلط است. بلکه باید از یک جایی شروع کرد. بدترین مصیبت این است که کلاس انشا زیر نظر آموزش و پرورش است. الآن در برخی مراکز فرهنگی مثل کانون پرورش فکری، کلاسهای خوبی در زمینه نوشتن برگزار میشود. در این کلاسها مهارت نوشتن را با شیوه بازی و خلاقیت به بچهها میآموزند و میتوان با این روش رفته رفته آنها را با نوشتن و خواندن همراه کرد، چون این دو خواهر و برادر هم هستند و نمیشود آنها را از هم جدا کرد.
جزینی همچنین درباره فواید آموزش نوشتن به دانشآموزان گفت: متاسفانه ما در سیاستهای فرهنگی مشکلات زیادی داریم، اما بعید میدانم پدر و مادری معتقد باشند مهارت نوشتن و خواندن به فرزندانشان آسیب میرساند. البته بدفهمیهایی ایجاد شده که اگر بچهای کتاب درسی بخواند، درسخوان است و اگر کتاب غیردرسی بخواند درسخوان نیست؛ در حالیکه در سیستم آموزشی کشورهای پیشرفته آموزش از طریق سیستم جستوجو در کتابها صورت میگیرد و در واقع از منابع بسیاری برای آموزش استفاده میشود. اما ما با اتکا به یک کتاب و با جستوجو در یک کتاب به دانشآموزان آموزش میدهیم و این یعنی عدم ورود کتاب به عرصه آموزش. در واقع در این شرایط اشکال از پدر و مادرها نیست و اشکال از سیستم آموزشی است.
او همچنین درباره اداره کلاسهای انشا توضیح داد: دو حوزه کلی در این زمینه وجود دارد؛ برای آموزش درس انشا باید بتوانیم مهارت نوشتن و خواندن را به دانشآموزان بیاموزیم و این کار با دریافت سیستم آموزشی کشورهای دیگر و همچنین آموزش معلمهای انشا فراهم میشود. همچنین باید برای درس انشا برنامهریزی کرد و با طراحی کتاب درسی حرفهیی و بهروز و همچنین آموزش معلمها برای تدریس، به یک برنامه مشخص برای درس انشا رسید.
انتهای پیام
4742328