حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ خسرو باباخانی در شهریور سال 1338 در تهران به دنیا‌ آمد. او تحصیلات خود را تا سطح دیپلم در رشته ریاضی ادامه داد. از سن 22 سالگی با مجلات کیهان بچه‌ها، سوره نوجوان و سروش نوجوان همکاری کرده و در مقطعی نیز با وزارت ارشاد به عنوان داور و کارشناس همکاری داشته است.

کتاب‌های «بر فراز گندمزار» و «مثل دست‌های مادرم» او به عنوان کتاب سال انتخاب شده‌اند و کتاب «گنج قلعه متروک» او نیز از طرف سوره نوجوان به عنوان اثر برگزیده انتخاب شده است.

گفتگوی کوتاه ما را در ادامه با او می‌خوانید: 

من نویسندگی را از سال 63 و با همکاری کیهان بچه‌ها آغاز کردم.

من در دوران کودکی و نوجوانی‌ام هزینه‌های زیادی برای کسب تجربه داده‌ام و برای اینکه نسل جوان هزینه‌ای برای کسب اینگونه تجربه‌ها ندهد آن را در قالب قصه درآوردم و به آن‌ها واگذار کردم.

هزینه‌هایی مثل کنجکاوی‌های یک نوجوان، درک سختی و مشکلات پدر خانواده. همه این‌ها به گونه‌ای بیان شد که برای کودکان قابل فهم باشد.

بله، من در حوزه زندگینامه شهدا هم قلم زده‌ام.

 

موضوعی توجه مرا جلب کرد و آن هم یک جوان خرمشهری به نام امیر رفیعی بود. کسی که در خرمشهر ماند و آنجا را ترک نکرد. شهر سقوط کرده بود. همه همرزمان امیر خرمشهر را ترک کردند ولی او تنها آنجا ماند. این شخص برایم جذابیت زیادی داشت.

برای من کودک و نوجوان، زیرا من حس فوق‌العاده و جاری و زلالی در این حوزه می‌بینم. البته دفاع مقدس هم همین‌طور است.

یکی از عمده‌ترین تفاوت‌ها این است که ما در حوزه کودک و نوجوان با مخاطبی که سطح باور پذیری دارد، بالایی روبرو هستیم. پس نویسنده باید صداقت در گفتار داشته باشد. ضمن اینکه موضوعات مربوط به این گروه محدود است. این محدودیت باعث می‌شود نویسنده انتخاب کمتری داشته باشد. وقتی انتخاب کمتر باشد، دقت بیشتر می‌شود.

اولین نیاز گوهر گمشده عشق است. محبت و عشق فراموش شده و تنهایی، زیست فردی، نبودن بازی‌های جمعی جایگزین‌ آن شده است این‌ها باعث می‌شود کودک و نوجوان امروز خاطره‌ای در ذهنش ثبت نشود.

خلأ وجود کتاب در زندگی کودکان و نوجوانان زیاد احساس می‌شود. آنها به دلیل مطالعه کم، قادر به برقراری ارتباط با دیگران نیستند و دایره واژگان کلامی‌شان محدود است. 

به هیچ وجه، من حتی وسایل دیجیتالی که برخی افراد از طریق آن مطالعه می‌کنند را نمی‌پسندم. همیشه کتاب را ترجیح می‌دهم. زیرا معتقدم کتاب را باید دست گرفت و ورق زد، نه به دلیل اینکه برای من نوستالژی است، بلکه خرید کتاب و ورق زدن و خواندن آن با فایل‌های مکتوب تفاوت دارد.

گفتگو از: اکرم رضایی ثانی

انتهای پیام/