مسعود دلخواه کارگردان و بازیگر تئاتر که این روزها بازی در نمایش «روال عادی» در ایرانشهر و کارگردانی نمایش «مفیستو» را در تالار مولوی بر عهده دارد، درباره اینکه چرا تئاتر به جز تهران در سایر شهرهای ما اقبال کمتری دارد، به خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس گفت: نکته اول این است که تئاتر و دیگر فعالیت های فرهنگی باید ابتدا از درون خانواده و سپس آموزش و پرورش فرهنگ سازی شود.

وی در ادامه افزود: در برخی از کشورها از مهدهای کودک بچه‌ها را به دیدن گالری‌ها یا موزه‌ها می‌برند به طور مثال در هفته یک روز با معلمشان به موزه می‌روند اینها از همان ابتدا با تئاتر و سایر هنرها آشنا می‌شوند، حتی خودشان گروه‌های نمایش دارند.

دلخواه با اشاره به اینکه در دبیرستان‌های ما یک زمانی در ایران رشته نمایش بود و بچه‌ها درس هنر می‌خواندند،‌ یادآور شد: متأسفانه الان آموزش و پرورش ما به چنین چیزی اهمیت نمی‌دهد و هنر در برنامه‌هایش جایگاهی ندارد، برای همین وقتی بچه‌ها بزرگ می‌شوند و دبیرستان را تمام می‌کنند اصلا نمی‌دانند تئاتر یعنی چه، چه برسد به اینکه تئاتر دیده باشند!

وی با تأکید به برخی کشورها که دانشگاه‌هایشان دارای سالن‌های بزرگ تئاتر است،  گفت: اصلا چرا این کار را نمی‌کنیم که تمام مردم بتوانند ارزان بلیت بخرند و تئاتر ببیند؟ در وهله اول آموزش و پروش ما و سپس آموزش عالی و شهرداری و رادیو و تلویزیون نقش مهمی در این عرصه دارند. تئاتر به عنوان ابزار فرهنگ‌سازی می‌تواند شهروند خوب پرورش دهد.

دلخواه در ادامه گفت: برخی برنامه‌های تئاتری را می‌توان برای ادارات، کارخانه‌ها و مراکز مختلف حتی زندان ها برای اصلاح افراد، معلولین و انواع قشرهای مختلف اجتماعی اجرا کرد، منتها نکته اینجاست که ما اول باید یک خواست و اراده قوی داشته باشیم، این گام اول است برای اینکه تئاتر را گسترش دهیم تا زمانی که این خواست و اراده نباشد راهی به جایی نمی‌بریم.

وی با اشاره به اینکه مدیران فرهنگی و هنری ما باید چنین برنامه‌هایی را قبول داشته باشند، گفت: رشد فرهنگ نباید ربطی به تغییر دولت‌ها داشته باشد، ما اگر شهروند خوب می‌خواهیم نباید با تغییر شهردار و رییس جمهور برنامه ها تغییر کند، فرهنگ نیازمند برنامه درازمدت است که طبق آن همه دولت ها و شهرداری ها عمل کنند اینکه یک مدیر عوض بشود برنامه‌ها هم تغییر کند، صرف درجا زدن است.

دلخواه همچنین افزود:‌ سیاست های فرهنگی بی ثبات و گاهی موازی و مقابل یکدیگر تنها فرهنگ را عقب می اندازد. با این روند که هر کدام از یک جاده برویم، نمی‌توان به مقصد معینی رسید. ابتدا باید زمینه را آماده کنیم سپس اولویت خانواده، مدرسه و دانشگاه و تربیت معلم صحیح و همکار هنرمندان باعث می شود که علاوه بر تهران و شهرهای بزرگ دیگر شهرها و حتی روستاها هم دارای تئاتر مناسب شوند.