به گزارش ایسنا، کارشناسان با مطالعه وضعیت صفحات تکتونیکی زمین در محدوده درازگودال ماریانا متوجه شدند که فعالیت های لرزه ای در این منطقه، موجب انتقال حجم زیادی از آب اقیانوس به عمق زمین می‌شود.
درازگودال ماریانا عمیق ترین نقطه اقیانوس محسوب می شود و عمق آن به ۱۱ کیلومتر می رسد. این درازگودال محل برخورد دو صفحه تکتونیکی ماریانا و پاسیفیک است. صفحه تکتونیکی پاسیفیک بسیار قدیمی تر و متراکم تر از صفحه ماریانا بوده و به همین علت در حال کشیده شدن به زیر صفحه ماریانا است. در اثر حرکت این صفحات، مقادیر زیادی از آب اقیانوس از طریق شکاف های موجود در بین صفحات به زیر پوسته و بخش بالایی گوشته زمین سرازیر می‌شود.
در اثر فشار و دمای بالای این بخش از زمین، آب به صورت ترکیبات معدنی هیدروژنی درون سنگ ها به دام می‌افتد. تاکنون پیش بینی‌های مختلفی از میزان آب به دام افتاده در عمق ۹۷ کیلومتری زمین صورت گرفته که البته هنوز اختلاف نظراتی در مورد آن وجود دارد.
بر اساس این مطالعه که در نشریه "نیچر" به چاپ رسیده میزان آبی که در سنگ ها به دام افتاده و به عمق زمین منتقل می شود، سه برابر حجمی است که پیش از این تصور می شد.
به گزارش اسپوتنیک، به اعتقاد محققان با وجود این که بخشی از آب به دام افتاده در زمین از طریق فعالیت های آتشفشانی به سطح زمین بازمی‌گردد، بخش عمده آن درون زمین باقی می ماند و برای اطلاع از سرنوشت آن انجام تحقیقات وسیع‌تری ضروری است.
انتهای پیام
