چشم‌هایمان را هم می‌بستیم؛ خیلی جدی می‌بستیم و انگشت اشاره‌ی خود را می‌گذاشتیم روی کره‌ی جغرافیایی در حال چرخش.

با قدرت انگشت ما حرکت کره‌ی جغرافیایی کُند می‌شد و کمی بعد می‌ایستاد. ما بودیم و انگشتمان و این‌که به کجا سفر خواهیم کرد؟ انگشت ما گاهی روی جزیره‌ا‌ی در اقیانوس آرام می‌ایستاد. مثلاً جزیره‌ی «اسپریتوسانتو»، بعد جیغ می‌کشیدیم جزیره‌ی اسپریتو سانتو! گاهی هم تقدیر ما این بود که به جزایر برمودا برویم و...

در این سفرهای روی کره‌ی جغرافیایی گاهی هم به کشورهایی مانند ویتنام یا فرانسه سفر می‌کردیم و بعضی وقت‌ها در استرالیا فرود می‌آمدیم. حالا خواهر و برادرانم مثل آن بازی، در نقاط گوناگون دنیا زندگی می‌کنند، اما من هنوز به یاد کودکی‌هایم، در سایت‌ها‌ی سفر می‌چرخم و سفرهای مجازی خودم را ادامه می‌دهم.

این‌عنوان را اولین‌بار در برنامه‌ا‌ی مستند شنیدم: «گردشگری مجازی». بعدها از یک مدرس گردشگری شنیدم که گردشگری مجازی از انواع مهم گردشگری محسوب می‌شود. رحیم یعقوب‌زاده در کتاب گونه‌های گردشگری درباره‌ی گردشگری مجازی  می‌نویسد:

«گردشگری مجازی یا گردشگری الکترونیک، صنعت جدیدی است که عمری کم‌تر از 20 سال دارد. این گردشگری به معنای حضور در سرزمین دیجیتالی اطلاعات و ارتباطات و شبکه‌ی گسترده جهانی است که امکان مشاهده‌ی اطلاعات صوتی، تصویری و متنی را از دنیای واقعی اطراف ما در اختیارمان می‌گذارد.

دور دنیا با یک کلیک، آرزویی بود که امروزه از مرحله‌ی آرزو به حقیقتی غیر قابل انکار مبدل شده است. با استفاده از سایت‌های موزه‌ها و اماکن باستانی جهان، می توان به دنیای اطلاعات متنی و تصویری از نمادهای تاریخ باستان دست یافت.»

او می‌نویسد: «برخی از وب‌سایت‌های دولتی در اینترنت، امروزه سیستم‌های دوربین شهری خود را به سرزمین دیجیتال نیز پیوند داده‌اند. با این دوربین‌ها می‌توانید شهرهای مختلف را به‌صورت زنده مشاهده کنید و حتی از آن‌ها عکس یادگاری بگیرید.»

گردشگری مجازی یعنی حضور غیر فیزیکی در مکان‌های دیدنی دنیا. با تصویرهای پانورامای 360 درجه، می‌توانید به صورت مجازی به سفر بروید.

تور مجازی، با تکیه بر فناوری‌های پیشرفته، سفر و دیدار مجازی را از جاهای دیدنی فراهم می‌کند. در واقع این تورها به مشتریان خود امکان می‌دهند که به‌طور مجازی از محیط‌های واقعی دیدن کنند. تور مجازی قابلیتی مابین عکس و فیلم را به خدمت می‌گیرد تا ما بتوانیم از راه دور، مکان‌های مورد علاقه‌ی خود را ببینیم.

وسعت دید در پانورامای 360درجه، وسیع‌تر از عکس‌های معمولی است. خروجی این تکنیک هم‌چون فیلم است، ولی با این تفاوت که کنترل دوربین در دست مخاطب است و او می‌تواند تصور کند که در فضایی ایستاده است و به هرطرف که بخواهد می‌تواند رو کند، در آن زوم کند و سوژه را با جزئیات بیش‌تری مشاهده کند.

البته دوربین‌هایی هم هستند که با فناوری هولوپورتیشن به انجام سفر مجازی خیلی کمک می‌کنند. مسافر مجازی، با روی چشم‌گذاشتن‌ چنین دوربینی، می‌تواند سفر متفاوتی را به جاهای مختلف دنیا تجربه کند.

• ستاد گردشگری شهر تهران

در ایران هم سایت‌هایی برای معرفی مکان‌های دیدنی وجود دارد. مثلاً مکان‌های دیدنی تهران را می‌توانید در سایت visit.tehran.ir ببینید. شما با مراجعه به این سایت به‌راحتی می‌توانید مکان‌های تاریخی، پارک‌ها، مکان‌های مذهبی مهم و... را ببینید. 

در این سایت می‌توانید به‌طور مجازی، در تهران گردش کنید، سردر باغ ملی را ببینید یا خیابان سی‌تیر را رصد کنید که غروب‌ها مناسب گردش و پیاده‌روی است...