دو مرد خارجی که قرارمان این بود چیزی به فوتبال‌ ما اضافه کنند، در پی سلسله اتفاقاتی که از همان روز اول می‌شد جلوی وقوعش را گرفت، به یک بازی تخریبی شطرنج‌گونه دست زدند و هر یک از دو طرف مثل یک شطرنجباز قهار، به وقتش مهره‌ها را تکان دادند تا طرف مقابل تحت فشار بیشتری قرار بگیرد. حالا کارلوس به شاه‌مهره‌اش دست زده است؛ «ملی‌پوشان پرسپولیس به تیم ملی دعوت نمی‌شوند مگر آنکه برانکو رسماً در رسانه‌ها از من عذرخواهی کند.» این حرکت کی‌روش واکنشی است به حرکت‌های قبلی برانکو که کوشیده بود هواداران پرسپولیس را با سرمربی تیم ملی روبه‌رو کند. حالا کی‌روش شاگردان برانکو را به صورت مستقیم با سرمربی پرسپولیس روبه‌رو کرده است. حرکت بعدی با برانکو ایوانکوویچ است. او اگر به همان اندازه که تئوریسین و طراح تاکتیکی خوبی در فوتبال بوده، شطرنجباز خوبی هم باشد، باید شرط کی‌روش را بپذیرد، نه برای اینکه مقابل کارلوس کوتاه بیاید بلکه تنها برای به دست آوردن دل شاگردانش. کی‌روش می‌خواهد از برانکو یک بازنده ذلیل بسازد اما اگر پروفسور به خاطر ملی‌پوشان پرسپولیس از سرمربی تیم ملی عذرخواهی کند و بگوید این عقب‌نشینی را به دلیل اهمیت دادن به سرنوشت بازیکنان تیمش انجام داده، یک برنده سربلند می‌شود. برنده شطرنج را رنگ مهره‌ها تعیین نمی‌کند، نبوغ تعیین‌کننده برنده است. برانکو این نبوغ را دارد؟

_{این یادداشت در ستون حرف آخر هفتم اسفند روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}