1. "شکرگزاری" و "رضایت" از وضعیت موجود، بهترین راه بهبود در پیچ و خم زندگی است؛ به ویژه در مواقعی که به نظر می رسد اوضاع بر وفق مرادتان نیست. دلیلش هم آن است که خداوند در همه چیز و همه جا حضور دارد. ما باید یاد بگیریم که حضور خدا را در پاک و ناپاک، در سره و ناسره، در بالا و پایین ببینیم. خداوند در همه ی جنبه های زندگی جاری است و در آفرینش پروردگار نقص و کوتاهی معنا ندارد. اگر در مواقعی که اوضاع و احوال به نظر درست نمی رسد از خدا غافل شویم، در واقع نیمی از داستان و رمز و راز را نگرفته ایم. جنبه های به ظاهر نادرست زندگی در واقع همگی دارای حکمت هستند و برای منظوری سر راه ما قرار می گیرند. همچون تمرین و امتحان می آیند تا درس های مان را پاس کنیم و به مراحل بعدی برویم. بنابراین در قاموس پروردگار و در پکیج خلقت، خوبی و بدی وجود ندارد؛ فقط "کمال" است و بس. همه چیز کامل است و بی نقص. پس وظیفه ی ماست که در مواجهه با همه پدیده ها فقط و فقط کمال را ببینیم. چون همه چیز کامل است، پس شکرگزاری بر هر موضوع، هم واجب است و هم می تواند در بهبود روحی و جسمی و فیزیکی هر فرد بسیار کمک کند.

از "شکر و شکرگزاری" بسیار صحبت شده است. ولی باید بدانیم چگونه می توانیم از این تکنیک - همچون ورزشکاران - در زندگی خود بهره ببریم.

واضح است که وقتی همه چیز بر وفق مراد است، شکر کردن امری بدیهی است و راحت و بی دردسر به نظر می رسد؛ گرچه خیلی ها چون رضایت (یک تکنیک ناب دیگر در زندگی) را بلد نیستند، حتی در همین مرحله هم در جا می زنند و نمی توانند شکر نعمت را بجا آورند.

پس در نگاه اول، شکر کردن و قدردانی در مواقعی که دیدگان ما، ادراک و بصیرت ذاتی ما نعمات و خوبی ها را بی واسطه می بینند و درک می کنند، خیلی واضح و روشن است.

اما وقتی مشکلات از راه می رسند و اوضاع مساعد نیست، دیگر حرف از شکر و اینها زدن دل شیر می خواهد! چه کسی قبول می کند در شرایط ناگوار و غیر دلخواه زندگی، شکر بجا آورد؟! چند نفر را سراغ دارید که به خاطر چیزی که هنوز دستشان نرسیده قدردانی می کنند؟ برای آنچه که "قرار است دریافت کنند"، از پیش تشکر کنند؟

ببینید عزیزان من؛ ما در تنگناها و دشواری های زندگی مجبوریم روحمان را قوی کنیم. وقتی هم که روح قوی و پر انرژی ای داشته باشیم، قطعاً از جسمی سالمتر برخوردار خواهیم شد.

غذای روح، مفاهیم بزرگ و عمیق الهی اند؛ تکنیک هایی چون رضایت - شکر - پذیرش - ذوق و اشتیاق - بخشش - توکل - صبر و ... عشق. در واقع همه اینها و عصاره همه مفاهیمی که گفته شد در همان یک کلمه عشق خلاصه می شود. روح ما با اجرای این فنون و تمرین آنها قوی می شود.

"شکر" یکی از اینهاست. وقتی که شکر می کنید، خود را در پله ای بالاتر از درگیری های مادی و مشغله های ذهنی قرار می دهید. با شکر، ضمن پذیرش وضع موجود، رضایت خود را بالا می برید و از لحظه کنونی بهره جویی می کنید. پس لحظات بهتری را تجربه خواهید کرد و حال بهتری خواهید داشت.

حال برسیم به این پرسش که: در "شرایط ناگوار زندگی" چگونه یک شاکر باشیم؟

(ادامه دارد)