به گزارش خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو ایسنا، پخش سریال‌های کره‌ای در این سال‌ها حتی با انتقادهایی از سوی دوبلورهای حرفه‌ای همراه بوده است. بسیاری از آنها که هنوز خاطره‌ی فیلم‌ و سریال‌های سال‌های گذشته دوبله را در ذهن دارند، سریال‌های کره‌ای را بی‌کیفیت می‌دانند و دوبله‌ی آنها را دشوار.

موج محبوبیت سریال‌های کره‌ای در بین ایرانی‌ها به جایی رسیده که برخی از این مجموعه‌ها که قابلیت پخش از تلویزیون را ندارند، به شبکه نمایش خانگی راه پیدا کرده‌ و پس از دوبله توسط دوبلورهای ایرانی، در دسترس مخاطبان ایرانی قرار می‌گیرند.

حتی به نمایش گذاشتن صحنه‌های غیرقابل پخش این سریال‌ها، خوراکی برای سایت‌های اینترنتی است تا مخاطب بیشتری را سمت خود جذب کنند.

منوچهر والی‌زاده که تجربه‌ی دوبله‌ سریال‌های کره‌ای از جمله «دکتر خوب» و «سرنوشت یک قهرمان» را داشته، در این زمینه می‌گوید: به نظرم سریال‌های کره‌ای حال حاضر خیلی تعریفی ندارند و اصلا درخشان نیستند؛ ضمن اینکه دوبله اینگونه کارها که زبان اصلی‌شان کره‌ای است، اصولا برای مدیر دوبلاژ و گوینده به ویژه برای مدیر دوبلاژ به لحاظ سینک زدن مشکل است؛ چرا که با حروف آشنا نیستیم.

رزیتا یاراحمدی، صداپیشه «بانو سوسانو» در سریال «افسانه جومونگ» هم درباره سختی دوبله سریال‌های کره‌ای توضیح می‌دهد: دوبله سریال‌های کره‌ای به سبب اینکه کره‌ای‌ها خیلی مقطع مقطع و بریده بریده حرف می‌زنند، سخت است. ما کلماتمان را در قالب یک جمله می‌رسانیم اما کره‌ای‌ها به زبان ما یک جمله کوتاه می‌گویند که معنی طولانی دارد و این اتفاق کارمان را در دوبله مشکل می‌کند.

او ادامه می‌دهد: سختی دوبله سریال‌های کره‌ای بر روی دوش مدیر دوبلاژ و مسؤول ترجمه است و زمانی که آن‌ها خوب و درست کار می‌کنند و جملات خوب باشد ما هم کارمان را خیلی راحت تر انجام می‌دهیم. در کل ما برای دوبله سریال «افسانه جومونگ» حدود هشت الی 9 ماه سر کار بودیم و هفته‌ای دو روز کار می‌کردیم و کارمان در این سریال فشرده و سنگین بود.

جلال مقامی - دوبلور پیشکسوت کشورمان - هم سریال‌های کره‌ای را نمی‌پسندد.

او با انتقاد از کیفیت فیلم‌ها و سریال‌هایی که این روزها برای دوبله به دوبلورها سفارش داده می‌شود، می‌گوید: در حال حاضر همه فیلم‌هایی که برای دوبله به دستمان می‌رسند، اکشن شده که همه آنها با داد و فریاد و بگیر و ببند قاتل همراه است؛ به همین خاطر دیگر خیلی راغب نیستم کار کنم؛ مگر اینکه فیلمی باشد که ارزشمند است. این روزها بیشتر سریال‌ها، کره‌ای شده‌اند که من اصلا آنها را دوست ندارم.

افشین ذی‌نوری - دوبلور - هم در گفت‌وگو با ایسنا درباره‌ی برگرداندن سریال‌های کره‌ای به فارسی می‌گوید: در کل دوبله‌ی کارهای کره‌ای به خاطر زبانی که دارند خیلی سخت است. در اینگونه آثار مترجمان از طریق زیرنویس انگلیسی، کارها را به فارسی ترجمه می‌کنند و علاوه بر ترجمه‌، سینک زدن آثار کره‌ای هم کار مشکلی است؛ چرا که باید جاهایی از آن کم و زیاد شود به دلیل اینکه آنها از واژه‌هایی استفاده می‌کنند که با زبان فارسی نامأنوس است و ما باید برخی از واژه‌ها را برای بینندگان به جملات قابل فهم تبدیل کنیم.

اما خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو ایسنا در ادامه این گزارش نگاهی به سریال‌های کره‌ای داشته که در این سال‌ها از شبکه‌های تلویزیونی پخش شده‌اند.

آخرین سریال کره‌ای که پخش آن از تلویزیون اعلام شد، «سرنوشت یک مبارز» بود که قرار است از شبکه نمایش روی آنتن برود.

اصولا شبکه نمایش و پس از آن شبکه سه در پخش سریال‌های کره‌ای پیشتاز هستند؛ به نحوی که شبکه نمایش اولین سریال خارجی خود را هم از میان تولیدات نمایشی کشور کره انتخاب کرد. «سرنوشت» عنوان این سریال بود که داستان سفر پرماجرای پزشک زنی از دنیای امروز به 700 سال قبل برای مداوای شاهزاده را دنبال می‌کرد.

«افسانه خورشید و ماه» هم بهمن ماه سال گذشته از شبکه سه پخش شد. این سریال که سعید مظفری مدیریت دوبلاژ آن را بر عهده داشت، دارای 20 قسمت 40 دقیقه‌ای بود. این سریال داستان یک پادشاه و خانواده‌اش را دربرمی‌گرفت که برای حفظ امپراتوری تلاش می‌کردند.

اردیبهشت ماه سال گذشته بود که سریال کره‌ای «سرزمین آهن» از شبکه سه پخش شد. این سریال داستان زندگی فرمانروای خشن و باهوشی را روایت می‌کرد که برای به تخت نشستن با برادر ناتنی خود که رقیب همیشگی‌اش است، درگیری‌هایی داشت.

اما پخش سریال‌های کره‌ای با «جواهری در قصر» (یانگوم) شروع شد و با «افسانه جومونگ» به اوج خود رسید؛ بعدها «امپراطور بادها» که می‌گفتند ادامه جومونگ است، نتوانست موفقیت این سریال را تکرار کند.

از دیگر سریال‌های کره‌ای «تاجر پوسان» بود که در تابستان 87 از شبکه سه پخش شد. این سریال هم به محبوبیت «یانگوم» نرسید اما با استقبال روبه‌رو شد.

سریال کره‌ای «متشکرم» هم در سال ۸۷ از رسانه ملی پخش شد. فرق این سریال با دیگر سریال‌های کره‌ای در ژانر آن بود. این سریال درام درباره پزشکی بود که نامزدش را به تازگی از دست داده بود.

شبکه سه اردیبهشت 91 هم سریال «دونگی» را روی آنتن برد. این سریال 60 قسمتی درباره دختری بود که پدر و برادر خود را در جوانی از دست داده و به زور وارد دربار سلطنتی شده بود. این سریال هم در زمره‌ی کارهای پرمخاطب تلویزیون بود که با وجود اینکه تعداد بیننده‌اش هیچگاه به حد و اندازه «یانگوم» و «جومونگ» نرسید، اما توجه بسیاری را به خود جلب کرد.

تلویزیون تاکنون از کارگردان سریال‌های «جواهری در قصر»، «تاجر پوسان» و «دونگ‌یی» یک سریال دیگر هم پخش کرده است. «ایسان» محصول سال ۲۰۰۷ کره بود که در سال ۹۲ دوبله و از تلویزیون ایران پخش شد.

اگرچه پخش سریال‌هایی از فرهنگ شرق که مورد علاقه‌ی مخاطبان ایرانی هم هست، می‌تواند به عنوان راهکاری جدی برای مقابله با سریال‌های شبکه‌های ماهواره‌ای مطرح باشد - سریال‌هایی که علاوه بر سطح کیفی نازل با فرهنگ ما نیز همخوانی ندارند - اما کارشناسان هنوز بر این باورند که اختصاص سرمایه و زمان بیشتر به تولیدات داخلی، فرصت را برای آشنایی بیشتر با فرهنگ کشورمان فراهم می‌کند.

خسرو معتضد، تاریخ‌نگار از جمله این افراد است.

او در گفت‌وگو با ایسنا با تاکید بر این که نباید در فیلم‌ها و سریال‌هایمان از تاریخ ایران غافل شویم، به سریال پربیننده و کره‌ای «افسانه جومونگ» اشاره کرده و پرسش را مطرح می‌کند که شما فکر می‌کنید تاریخ کره چند تا حادثه دارد؟!

او خود ادامه می‌دهد:‌ من حساب کردم در ایران ما 20‌هزار فیلم و سریال تاریخی می‌توانیم تهیه کنیم و این کارها می‌توانند براساس سوژه‌ها و شخصیت‌هایی ساخته شوند که بسیاری از ایرانیان حتی نام آنها را نشنید‌ه‌اند.

گزارش: خبرنگار ایسنا - پیوند مرزوقی

انتهای پیام