وی در ایت تحلیل نوشت مهم ترین موضوع مورد اختلاف در این باره است که چه کسی حرف آخر را درباره توافق نهایی با ایران خواهد زد، رئیس جمهور یا کنگره؟ 

این  موضوع بخشی از مبارزه‌طلبی اوباما برای دور زدن کنگره در برخی موضوعات است و اوباما مانند "جرج بوش" رئیس جمهور سابق آمریکا بر این موضوع اصرار دارد که رئیس جمهور قدرت مدیریت کردن امور سیاست خارجی را با کمترین مشاوره با کنگره دارد.

در خصوص مسئله ایران نیز اوباما احتمالا قادر به اجتناب از مشورت با کنگره در ادامه دوران ریاست جمهوری‌اش است.

دولت آمریکا معتقد است در صورت دستیابی هرگونه توافق،این یک معاهده رسمی نیست، بنابراین به سنا برای تصویب آن ارجاع داده نمی شود.

یک توافق بلند مدت احتمالا نیازمند رفع تحریم‌های مصوب کنگره است اما مقامات کاخ سفید می گویند آنها  زمان و رفع برخی تحریم ها توسط فرمان اجرایی رئیس جمهور به تعویق می اندازند- که به آنها این اجازه را می‌دهد تا به اعمال دوباره تحریم ها در صورت عدم اجرای تعهدات ایران قادر باشند.

اخیرا یک مقام  کاخ سفید اخیر گفته است:"ما قانونگذاری کنگره را در هیچ توافق جامع بلند مدت نمی خواهیم."

 وی که با با اشاره به سخنان "وندی شرمن" که روز گذشته بیشتر به دنبال آرام کردن عصبانیت اعضای کنگره و دلجویی از آنها بود صحبت می کرد افزود:" تعلیق اولیه با فرمان اجرایی انجام می شود."

شرمن تلاش کرد بین شکاف موجود پلی بزند و اطمینان هایی داد که اگر آقای اوباما به صورت یک جانبه هرگونه تحریمی را با فرمان اجرایی بی اثر کند، وی گفت که: "آن را بدون مشورت و مذاکره با کنگره انجام نمی دهد."

"باب کراکر" سناتور جمهوریخواهآمریکا و از منتقدان همیشگی دولت اوباما در مذاکرات هسته ای با ایران، نسبت به جایگاه کنگره در این موضوع ابراز نارضایتی کرد.

سناتورهی آمریکایی دیگر  نیز پیشنهاداتی ارائه کردند. برخی بر محدود کردن قابلیت موشکی ایران اصرار کردند، برخی درباره متوقف کردن ارسال راکت از سوی ایران به حماسسخن گفتند، البته شرمن سریعا تایید کرد این موضوع علت قدرت آتش حماس در مقابله با اسرائیل است.