سیروان بهرامی در گفت و گو با ایسنا می گوید: در تعریف بین المللی کلانشهر از نظر سازمان ملل متحد، اینگونه عنوان شده شهری که بیشتر از چهار میلیون نفر جمعیت داشته باشد کلانشهر است، اما مفهوم کلانشهر براساس سطح فعالیت‌ها، حوزه نفوذ شهر و جمعیت‌پذیری در هر کشور متفاوت است.
به گفته وی در ایران شاخص جمعیت بیشترین اثرگذاری را در تعیین یک نقطه جغرافیایی به عنوان شهر یا کلانشهر دارد؛ معیار وزارت کشور برای معرفی یک شهر به عنوان کلانشهر، داشتن جمعیت حداقل یک میلیون نفر است البته با تصویب شورای عالی شهرسازی و معماری، شهرهایی نیز با جمعیت 500 هزار تا یک میلیون نفر هم در شمار کلانشهرها محسوب می شوند و در اجلاس کلانشهرها حضور دارند اما از مزایای مادی آن محروم هستند.
مهمترین منبع درآمدی کلانشهرها
این استاد مدیریت شهری در دانشگاه های کردستان، معتقد است، در دنیایی که روز به روز اقتصادهای ملی نقش کمرنگ تری در عرصه جهانی ایفاء می کنند، پیوستگی و ادغام اقتصادهای ملی در اقتصاد جهانی با سرعت در حال افزایش می باشد.
وی ادامه می دهد: در این رابطه کلانشهرهای کشورهای درحال توسعه علی الخصوص ایران با داشتن شرایطی ویژه نوعی دروازه ورود کشورها به فرآیندجهانی شدن به شمار می روند و این کلانشهرها شکل نوینی از دیپلماسی را متبلور می‌سازند که به آن دیپلماسی شهری گفته می شود.
بهرامی می گوید: بنابراین میتوان گفت که مهمترین مزیتی که کلانشهرهای ایران از آن برخودارند، «مزایای قانون مالیات بر ارزش افزوده» است که بودجه‌ای بیشتر از سایر شهرها را به خود اختصاص میدهد.
به گفته وی، یکی از منابع مهم شهرداری‌های کشور عوارض مالیات بر ارزش افزوده مصوب سال 1387 است که به شکل آزمایشی برای مدت پنج سال اجرایی شد اما این قانون چندین بار و تا سال 97 تمدید شد تا اینکه در قانون برنامه ششم توسعه به صورت دائمی درآمد.
نبود درآمدهای پایدار
این استاد دانشگاه، تراکم فروشی و جرایم تخلفات ساختمانی را محل اصلی درآمد شهرداری‌ها می داند و می گوید: فاجعه آمیزتر آنکه این درآمدزایی را صرف هزینه های جاری شهر و هزینه های نگهداری آن می کنند، اما عوارض مالیات بر ارزش افزوده به عنوان یک درآمد پایدار شهری شناخته می شود که در آن به صورت غیرمستقیم از مردم مالیات و عوارض دریافت می‌شود.
وی می افزاید: سهم مالیات بر ارزش افزوده تا پایان برنامه پنجم توسعه در کشور به 9 درصد رسید اما سهم شهرداری ها از 9 درصد، سه درصد و سهم دولت 6 درصد شد.
بهرامی ترکیب توزیع مالیات بر ارزش افزوده را اینگونه تشریح می کند: تهران 29 درصد، کلانشهرها 13 درصد، سایر مراکز استان ها 10 درصد، سایر شهرداری های کشور 32 درصد و دهیاری ها 16 درصد، بیش از 80 درصد درآمد شهرداری های کوچک از محل عوارضی است که نظام مالیاتی کشور در اختیار آنها قرار می دهد و حدود 25 تا 30 درصد بودجه شهرداری‌ها هم از محل عوارض است.
وی ادامه می دهد: بالاترین سرانه درآمدی شهروندان با سه میلیون و 100 هزار تومان مربوط به مشهد است، رتبه دوم درآمدی نیز با 2 میلیون و 100 هزار تومان مربوط به شهرداری تهران است، کلانشهرهای دیگر یک میلیون و 200 هزار تومان و سایر شهرداری ها نیز 410 هزار تومان است نکته مهمتر اینجاست که وضعیت درآمدی مردم سنندج به گونه‌ای نیست که امکان دریافت عوارض و مالیات زیادی از آنان مهیا باشد.
مزایای کلان شهر شدن
به گفته وی بهره گیری از اعتبارات و بودجه ملی با استفاده از ظرفیت قانونی کلان شهری، بهره گیری از اعتبارات ویژه ایجاد زیرساخت های حمل و نقل ریلی و توسعه ناوگان حمل و نقل جاده ای، اهتمام بیشتر به آموزش شهروندان در رعایت حقوق همزیستی و الزامات شهرنشینی، اهتمام بیشتر به روند ساخت و سازها و مبلمان شهری و ایجاد رابطه فراملی و بین المللی با کلان شهرهای پیشرفته و صاحب نام در دنیا برای استفاده از تجربیات دیگر کشورها و ارتقای سطح مدیریت شهری و سلایق در تصمیم گیری ها و انتخاب ها، از جمله مهم ترین و برجسته‌ترین مزایا و مواهب عنوان کلانشهری است.
انتهای پیام
