به گزارش خبرنگار مهر، نتایج محققان دانشگاه آکسفورد نشان می دهد شاخص توده بدنی در دوره کودکی به شکل قابل توجهی موجب شیوع آرتروز تا ۱.۷ درصد به ازای افزایش هر واحد شاخص توده بدنی (BMI) می شود.

همچنین، شاخص توده بدنی بالا بزرگسالان به شکل قابل توجهی موجب افزایش شیوع آرتروز تا ۲.۷ درصد به ازای افزایش هر واحد BMI، و ۱.۳ درصد در ناحیه زانو و ۰.۴ درصد در ناحیه لگن می شود.

«پریتو الهامبرا»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «نتایج ما نشان می دهد که تاثیر BMI دوره بزرگسالی در ناحیه زانو قوی تر است درحالیکه BMI دوره کودکی به یک اندازه بر آرتروز لگن و زانو تاثیر دارد.»

بر اساس این مطالعه تاثیر چاقی بر آرتروز زانو بیشتر از لگن است اما بر آرتروز دست تاثیری ندارد.

چاقی و آرتروز به عنوان مهمترین معضلات پزشکی در سراسر جهان مورد توجه متخصصان بهداشت است و همواره توصیه می شود با کاهش وزن می توان بسیاری از معضلات سلامتی از جمله آرتروز را کاهش داد.

آرتریت (التهاب مفاصل) به التهاب دردناک در ناحیه مفاصل گفته می شود که یکی از بزرگترین معضلاتی است که افراد به مرور زمان و با گذشت سن با آن مواجه می شوند. شایع ترین دردهای ناشی از آرتروز در نواحی زانو، لگن، ستون فقرات و دست دیده می شود.

استئوآرتریت (آرتروز)، آرتریت روماتویید، آرتریت عفونی، ورم مفاصل پسوریاتیک و نقرس، پنج گروه عمده آرتریت محسوب می شوند. آرتروز شایع ترین نوع آرتریت است. این التهاب دردناک سبب تورم و اختلال حرکت مفاصل می شود و معمولا در ناحیه دست، زانو، لگن و ستون مهره ها بیشتر است.

سه عامل اضافه وزن، سن و آسیب دیدگی مفاصل، مهمترین دلیل بروز آرتروز هستند. استفاده از دارو، ورزش و در موارد حاد، عمل جراحی برای درمان توصیه می شود.