براساس گزارش MSNBC، تصاویر جدید از این سازه‌های کیهانی ستاره‌هایی را در میان این ابرهای گازی انگشت مانند نمایان می‌سازند که تا پیش از این مشاهده نشده‌بودند. در این تصاویر همچنین می‌توان جهت‌گیری جدید این ستون‌ها را در فضا مشاهده کرد.

ستون‌های خلقت در سال 1995، زمانی که تلسکوپ هابل از آنها عکسبرداری کرد به شهرتی جهانی دست یافتند. در سال 2014 هابل با استفاده از به‌روز‌رسانی‌های  سخت‌افزاری خود جزئیاتی واضح‌تر را از این ستون‌ها به نمایش گذاشت.

این برآمدگی‌های کیهانی از غبار و گازهای کیهانی تشکیل شده‌اند، و بخشی از منطقه‌ای وسیع‌تر به نام سحابی عقاب هستند، منطقه‌ای بارور برای تولد ستارگان در فاصله هفت هزار سال نوری از زمین. زمانی که ستاره‌های جوان و داغ در ابرهای کیهانی مشابه سحابی عقاب آغاز به متولد شدن می‌کنند، بادهای ستاره‌ای شدید و امواج قدرتمندی از تشعشعات آغاز به وزیدن می‌کنند که تمامی گازهای اطراف ستارگان را پراکنده می‌سازند.

توده‌های متراکم‌تر گاز و غبار‌های کیهانی گاه می‌توانند در برابر این وزش‌های شدید تاب بیاورند و در عین حال از گازهایی که در پس آنها قرار گرفته در برابر وزش‌های کیهانی محافظت کنند. از این رو است که اخترشناسان معمولا در این مناطق ستون‌های گازی متعددی مشاهده می‌کنند که گاه دم نامیده می‌شوند، گاه خرطوم فیل و گاه ستون.

اکنون تصاویر جدید به دست آمده از کاوشگر MUSE متصل به تلسکوپ بزرگ شیلی نشان می‌دهند این ستون‌های عظیم به سمت زمین متمایل شده‌اند،‌این به آن معنی است که بادهای قدرتمند در نهایت توانایی ازپا درآوردن این ستون‌های گازی متراکم را دارند. تصاویر MUSE به اخترشناسان کمک کرده‌اند تا سرعت تخریب ستون‌های خلقت را محاسبه کنند: این ستون‌ها در هر یک میلیون سال 70 برابر جرم خورشیدی را از دست می‌دهند.

جرم ستون‌های خلقت 200 برابر خورشید محاسبه شده‌است، و درصورتی که روند تخریب کنونی ادامه داشته باشد، این انگشت‌های گازی تقریبا سه میلیون سال آینده دیگر وجود نخواهند‌داشت.