خداوند در آیه فوق، وعده جمیلی به زنان و مردان مؤمن می‌دهد، البته درصورتی که عمل صالح انجام دهند. و در این وعده هیچ فرقی میان زنان و مردان نیست، چه در قبول ایمانشان و چه در اثر اعمال صالحشان که همان زنده‌شدن به حیات طیبه است. در واقع زن و مرد در کسب کمالات معنوی یکسانند. همانطور که در این آیه ذکر می‌شود شرط قبولی عمل صالح، ایمان است. «و هو مؤمن»، یعنی عمل صالح و خیر، بدون ایمان هیچ فایده‌ای ندارد. باید گفت کار خوب به تنهایی کافی نیست بلکه خود انسان هم باید خوب باشد. داشتن زندگی خوب(حیات طیبه)، هم جنبه فردی دارد و هم جنبه اجتماعی. و در این میان مهم است که تک‌تک مؤمنین معتقد باشند که داشتن حیات طیبه برعهده یکایک آنها است. حیات طیبه با حرف درست نمی‌شود که با عمل است که محقق می‌شود؛ آن هم عملی که صالح باشد نه هر عملی.

عمل صالح یعنی عملی که هیچ فساد، ضرر، بدی و زشتی در آن راه ندارد. آیا انجام عمل صالح سخت است؟ نه، به هیچ عنوان. کافی است که انسان مؤمن عملی که می‌خواهد انجام دهد را با معیارهای شرعی بسنجد و بعد کار را انجام دهد. همین یک کار می‌تواند لباس صلاح را بر عمل بپوشاند و فرد را و حتی جامعه را قدمی به حیات طیبه نزدیک کند. حال فرض کنید در شب‌های قدر تک‌تک مومنین در جامعه‌ای تصمیم بگیرند اعمالشان را صالح کنند، داشتن حیات طیبه برای این جامعه امری یقینی می‌شود. داشتن زندگی آرمانی با داشتن آرمان‌های الهی حیات طیبه است و می‌توان به آن دست پیدا کرد. فقط کافی است که انسان‌ها اعم از مرد و زن تلاش کنند، آن هم تلاشی با جنس عمل صالح.

مقام معظم رهبری درباره حیات طیبه می‌فرمایند:«حیات طیبه یعنی زندگی‌ای که در آن، هم روح انسان، هم جسم انسان، هم دنیای انسان و هم آخرت انسان تأمین است؛ زندگی فردی در آن تأمین است، آرامش روحی در آن هست، سکینه و اطمینان در آن هست، آسایش جسمانی در آن وجود دارد؛ فواید اجتماعی، سعادت اجتماعی، عزت اجتماعی، استقلال و آزادی عمومی هم در آن تأمین است. قرآن اینها را به ما وعده داده است. وقتی قرآن می‌گوید:«فلنحیینّه حیاه طیبه»، یعنی همه اینها؛ یعنی آن زندگی‌ای که در آن عزت هست، امنیت هست، رفاه هست، استقلال هست، علم هست، پیشرفت هست، اخلاق هست، حلم هست، گذشت هست. ما با اینها فاصله داریم، باید به اینها برسیم.»