به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، طناز طباطبایی یکی از بازیگران فیلم «رخ دیوانه»، ساخته جدید ابوالحسن داوودی را فیلمی مطابق با استانداردهای جهانی توصیف میکند و تأکید دارد که این فیلم، مخاطب را به یاد هیچ اثر دیگری نمیاندازد. در حاشیه برگزاری مراسم یک فیلم یک سلام با او همکلام شدیم و حاصل این گپ کوتاه اینجاست:



 چه خبر از فیلم ابوالحسن داوودی؟ درباره آن توضیح کوتاهی به ما نمیدهید؟



- «رخ دیوانه» فیلمی است مطابق با استانداردهای روز جهانی که هم خوشریتم است و هم سرگرمکننده و در عین حال میتواند چیزی هم برای یاد دادن داشته باشد. من ترجیح میدهم هیچ زمینه ذهنی به مخاطب ندهم چون نمیخواهم وقتی در جشنواره فیلم را دید، بگوید این، همان چیزی نبود که تصور کردم. من در این فیلم نقش سختی داشتم چون بازی من یکی از بازیهای طولانی اثر است. این فیلم مخاطب را به یاد هیچ فیلم دیگری نمیاندازد و نمی توان آن را محکوم به معادلسازی یا الگو برداری از هر فیلم دیگری کرد.



 با این حساب، درباره طرح «یک فیلم یک سلام» که اخیراً در پردیس ملت جریان داشت هم نظر مثبتی ندارید.



- گویا امسال اولین باری است که این اتفاق قبل از شروع جشنواره رخ داده و از نظر برنامهریزی و هماهنگی، اجرای قابل قبولی دارد. تنها نکتهای وجود دارد که برای من مجهول باقی مانده این است که هیچکدام از فیلمهای جشنواره هنوز رونمایی نشدهاند بنابراین برگزاری نشستی در مورد آن چه فایدهای میتواند داشته باشد؟



 شاید یک فایده تبلیغاتی.



- اگر رویکردی تبلیغاتی وجود دارد، در هنگامی که ما هیچ چیز درباره فیلم نمیتوانیم بگوییم، این برنامه چه میزان کارایی دارد؟ ما الان داریم به چیزی نگاه میکنیم که نمیدانیم چیست. اگر قبل از برگزاری جشنواره درباره فیلمها ذهنیت ایجاد شود، سوای اینکه ذهنیتی خوب باشد یا بد، اتفاق خوبی نیست.



 اما به هر حال مخاطب جشنوارهای دوست دارد نظر شما را درباره فیلمهایی که امسال در جشنواره دارید، بداند.



- من به عنوان یک بازیگر همه نقشهایی را که تا امروز بازی کردهام دوست دارم اما نمیدانم فیلم در مواجهه با مخاطب موفق خواهد بود یا نه؟ من زمانی میتوانم بهتر صحبت کنم که اولین برخوردهای تماشاچی را ببینم و توضیحات خود را بر همان اساس شکل بدهم. من در حال حاضر در فیلمهایی بازی کردهام که هنوز مونتاژ نهایی آنها را ندیدهام، بنابراین درباره چه چیز باید صحبت کنم؟



 شاید درباره برآیندی که از کلیت کار در روزهای فیلمبرداری در ذهن شما نشسته است.



- ببینید، تدوین یک فیلم کارگردانی دوم آن به حساب میآید و چه بسا نتایجی متفاوت با آنچه در ذهن من از برآیند بازیها وجود دارد، داشته باشد. در جشنواره ما، همه چیز با عجله اتفاق میافتد و همین موضوع، قضاوت کردن را سخت میکند. صحیح این است که من بتوانم از انتخاب خودم دفاع کنم و همچنین از فیلمنامه و کارگردانی که مرا انتخاب کرده است. این مراسم از نگاه من قدری زودهنگام است. اگر چنین برنامههایی قبل و بعد از نمایش فیلم باشد خیلی بهتر است.

 

 تبلیغات همیشه سهم بسزایی در دیده شدن فیلم دارد، حتی در روزهایی که چند نمایش محدود جشنوارهای را سپری میکند. به عنوان یک بازیگر دوست ندارید مردم قبل از تماشای فیلمتان در موردتان صحبت کنند؟



-نه، بعد از تماشای فیلم آنچه باید رخ بدهد، میدهد. چنین برنامههایی که حاوی تیزر و آنونس و ... است از نظر تبلیغاتی برای فیلم مفید است اما کسانی مثل طراح پوستر و سازنده تیزر و آنونس و آهنگساز اثر هستند که در این مواقع، حرف بیشتری برای گفتن دارند. زمانی که فیلم برای اکران عمومی آماده میشود برگزاری این برنامهها میتواند کاربردی باشد، چون شما دایره مخاطبی برای آن تعریف می کنید و به این ترتیب اثر را به تماشاگران ویژه آن معرفی می کنید.



 یعنی در زمان تولید فیلم نمیدانید دارید برای چه کسانی فیلم میسازید؟



- واقعاً در نمایشهای جشنوارهایست که ما تازه خودمان در مییابیم چه قشری از مردم فیلم را دوست دارند چون ما پیشفرضی داشتهایم که بر اساس آن فیلم ساختهایم اما معلوم نیست که درست حدس زدهایم یا نه. لزوما کار ما با هیچ اطمینانی شروع نمیشود. مثلا من هنوز نمیدانم «مرگ ماهی» برای چه قشری از مخاطب مناسب است اما قطعاً بعد از دیدن بازخوردهای مردم، جواب این سؤال را تا حد زیادی میگیرم.



 شاید بتوان از پیامی که فیلمنامه با خود دارد حتی در همان روزهای پیش تولید هم دایرهای از مخاطب برای اثر تعریف کرد.



-درست است! گاهی ما فیلم میسازیم تا  پند و اندرز بدهیم اما این سبک و سیاقی است که دوره آن مدتها پیش به پایان رسیده. در حال حاضر تلاش همه فیلمسازان باید این باشد که اثری مطابق با استانداردهای جهانی تحویل بدهند و در این صورت دیگر فرقی نمیکند مخاطب ویژه ما مثلا قشر نوجوان باشد یا نباشد، چون در صورت حذف کردن این کودکانه و نوجوانانه بودن هم، همچنان میتوان فیلم را برای دیگران نمایش داد. پیرو این گفته، از شما سوال میکنم فیلم «پرویز» آقای برزگر برای چه گروه از مخاطب است؟ آیا پاسخ روشنی برای این سوال وجود دارد؟ فیلم، فیلم است و اگر قرار باشد برای آن مخاطب ویژه تعیین کرد، باید بازخورد آن را در چند نمایش مردمی دید و بعد تصمیم گرفت. من هم از اینکه امسال با دو فیلم در جشنواره حضور دارم خوشحالم، منتظرم روزهای جشنواره شروع بشوند، فیلم را با مردم تماشا کنم و انعکاس آن را در خلال صحبت مخاطبان بشنوم.