حسن جمشیدی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره واژه «رشادت» و اطلاق این واژه به حضرت اباالفضل(ع) اظهار کرد: می‌توان در یک کار میدانی به سراغ مردم رفت و از آن‌ها پرسید که چرا به آن حضرت «رشید» می‌گویند. البته برخی رشادت را بیشتر به معنای جنگاوری می‌دانند؛ یعنی کشت‌وکشتار بیش از اندازه. در حالی که اگر به آن حضرت «رشید» می‌گوییم، این معنا مهم نیست. به نظر من، مهم آن است که توانسته در موقعیت‌های حساس و بغرنج تصمیم‌های درستی بگیرد و این‌ها خود حاکی از رشادت حضرت اباالفضل(ع) است.
وی درباره معنای واژه «رشادت» بیان کرد: ما چند واژه داریم که به یکدیگر نزدیکند؛ مثل رشادت، شجاعت و شهامت که البته تفاوت‌هایی در این‌ها وجود دارد. همچنین بحثی با عنوان رشید و رشیده داریم؛ یعنی صرف این که افراد ممکن است به لحاظ سنی به بلوغی رسیده باشند، رشید نیستند. یعنی هنوز نمی‌توانند یک‌سری تصمیمات را بگیرند و رشد لازم را به لحاظ فکری ندارند؛ لذا به آن‌ها غیر رشید می‌گویند.
این مدرس دانشگاه اضافه کرد: پس افراد باید به لحاظ فکری به مرحله‌ای رسیده باشند که بتوانند تصمیم‌گیری‌های جدیدی کنند و در جامعه فرد رشید، علاوه بر توانایی جسمی، دارای فهم و شعور است و منافع و ضرر خود را تشخیص می‌دهد.
جمشیدی ادامه داد: در جریان حادثه کربلا، حضرت اباالفضل شخصیتی است که موقعیت اجتماعی خیلی خوب دارد؛ یعنی با توجه به این که از خانواده بنت اسد هست، شخصیتی ممتاز است و در جریان عاشورا، از آن‌جا که ایشان فردی جنگاور و شایسه بود، بسیار تلاش می‌شد وی را از مجموعه‌ای که در کنار امام حسین(ع) بودند کنار بکشند؛ ولی ایشان بین سپاه برادر و سپاه دشمن تصمیم‌گرفت که در کنار برادر بماند و این بیانگر رشد اباالفضل(ع) است؛ یعنی کسی که توانسته منافع دنیوی و اخروی خود را بر منافع مادی ترجیح دهد و این حاکی از رشد و بلوغ فکری آن حضرت است.
وی اشاره کرد: در جریان کربلا اصرار دشمن بر کشتن امام حسین(ع) و یا بیعت بود و با توجه به شناختی که ما از ایشان داریم، آن حضرت اهل بیعت کردن با یزید نبود و وی را به رسمیت نمی‌شناخت؛ ولی آن‌ها دو راه بیشتر در مقابل امام حسین(ع) نگذاشتند؛ یا تن به کشته شدن دهد و یا این که با آنان بیعت کند و چون ایشان بیعت را نمی‌پذیرفت، در نتیجه تنها راه کشته شدن بود و شخصیت‌هایی چون حضرت اباالفضل در جریان حادثه کربلا عمق بیشتری به این واقعه می‌دهد.
این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: بحث تدبیر امور کردن و تصمیم‌گیری در موقعیت‌های خاص در رشد بسیار موثر است. ضمن این که همان‌گونه که می‌دانیم، رشد یک واژه قرآنی است و اگر به حضرت اباالفضل(ع) واژه «رشید» تعلق می‌گیرد، به آن خاطر است که در داستان ایشان می‌بینیم آن حضرت در موقعیتی است که در کنار رود فرات می‌رود و می‌تواند خود آب بنوشد، در حالی که این کار را نمی‌کند و تصمیم می‌گیرد آب را برای کودکان آورد و این خود یک تصمیم حاد و خاص است.
جمشیدی تصریح کرد: همچنین، زمانی که به آن حضرت پیشنهاد پست و مقام‌هایی داده می‌شود و به وی گفته می‌شود از حسین(ع) جدا شود، در چنین موقعیتی اباالفضل(ع) تدبیر می‌کند و این مساله که بتواند از چنین پست و منصب‌ها و مقام‌هایی چشم پوشیده و در کنار اباعبدالله بماند، خود موقعیت و تصمیم خاصی برای ایشان رقم می‌زند و به نظر من، اگر کلمه رشید را برای ایشان به کار می‌برند، به این معنا است.
وی در تکمیل سخنان خود گفت: بنابراین، رشادت ایشان بیشتر به لحاظ تصمیم‌گیری‌هایی است که در آن فضا می‌گیرد و این تصمیم با یک پشتوانه قوی است که ممکن است معنوی و یا تعلق خاطر به برادر خویش باشد. پس ایشان توانسته در یک موقعیت بحرانی و خاص نقش کلیدی و حساسی داشته باشد.
انتهای پیام
