به گزارش سرویس محیط زیست خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، استاندارد هوای پاک در ایران برای دو بازه زمانی شامل استاندارد کوتاه مدت (مانند ساعتی، روزانه و ...) و استاندارد بلندمدت (سالیانه) تعیین شده است. بر این اساس، استاندارد کوتاه مدت برای آلاینده‌های اصلی شهر تهران طی چند سال اخیر نشان می‌دهد که وضعیت آلاینده‌های ذرات معلق با قطر کمتر از 2.5 میکرون (PM2.5) و ذرات معلق با قطر کمتر از 10 میکرون (PM10) در شرایط نامطلوب قرار دارد و این در حالیست که از نظر سایر آلاینده‌های منواکسیدکربن، دی اکسید گوگرد، دی اکسید نیتروژن و ازن شهر تهران در وضعیت مطلوبی است.

براساس گزارش سایت شرکت کنترل کیفیت هوای شهرداری تهران، با عنایت به سختگیرانه‌تر بودن حدود استاندارد سالانه آلاینده‌ها در مقایسه با استاندارد کوتاه مدت آنها، وضعیت تمام آلاینده‌هایی که دارای استاندارد سالیانه هستند، طی چند سال اخیر در شرایط نامطلوب و فراتر از حدود استاندارد قرار داشته است.

با این حال، بررسی وضعیت میانگین سالانه آلاینده‌ها در شهر تهران طی چندین سال اخیر، نشان می‌دهد که غلظت آلاینده‌ها در شهر تهران روند نسبتا کاهشی داشته‌اند.

بطور کلی هر ماده‌ای در هوا که برای سلامت و رفاه انسان و محیط زیست مضر باشد به عنوان آلاینده هوا تلقی می‌شود و بر اساس تعریف علمی منظور از آلودگی هوا یعنی افزایش میزان گازهای سمی و ذرات ریز جامد و مایع در هوا در غلظت‌هایی که تهدیدکننده سلامتی هستند.

از این رو ذرات معلق (particulate matter)‬، ازن، دی اکسید نیتروژن، منواکسید کربن ، دی اکسید گوگرد، سولفات‌ها و سولفیدهیدروژن از مهم‌ترین آلاینده‌های هوای شهر تهران هستند که این ذرات از سد دفاعی طبیعی بدن عبور می‌کنند و به طور عمقی به ریه‌ها نفوذ کرده و باعث تشدید آسم و اختلال عملکرد ریوی می‌شوند. ذرات معلق موجود در هوا اگر غلظت آنها بالاتر از یک حد باشد باعث مرگ و میر خواهد شد.

همچنین ترکیبات رادیواکتیو مانند رادن و برخی از آلاینده‌های خاص مانند هیدروکربن‌های آروماتیک و حلقوی(PAHs)، آزبست و همچنین امکان حضور برخی از عناصر فلزی مانند جیوه، کادمیوم، سرب و آرسنیک در هوای این شهر وجود دارد.

انتهای پیام