به گزارش دیپلماسی رسانه ای سفارت ایران در روسیه، آلکسی ناوموف، تحلیل گر مسائل سیاسی در مقاله ای در روزنامه‌ی نزاویسیمایا گازتا به انعکاس مذاکرات در وین درباره برنامه هسته ای ایران و تأثیر آن بر اقتصاد ایران پرداخته است.

در این مقاله آمده است: با وجود اینکه مهلت از قبل تعیین شده مذاکرات درباره برنامه هسته ای ایران خاتمه یافته است، مذاکرات همچنان ادامه دارد و کارشناسان تردیدی ندارند که با وجود خواست های جدید طرف ایرانی که در شماره دیروز نزاویسیمایا گازتا منعکس شد، توافق نهایی حاصل خواهد گردید.

برای مثال، ولادیمیر ساژین پژوهشگر ارشد انستیتوی خاورشناسی آکادمی علوم روسیه معتقد است که توافقات ظرف چند هفته آینده حاصل خواهد شد. نویسنده خاطرنشان می کند که رفع تحریم ها از ایران به معنی بازگشت ایران به بازار جهانی حامل های انرژی است که تهران از این طریق نه تنها درآمدهای مکملی دریافت می کند بلکه می تواند زیرساخت خود را که به سرعت کهنه می شود، ترمیم کند.

ساژین بر احتیاج مبرم صنعت نفت ایران به سرمایه گذاری ها تأکید می کند زیرا در غیر این صورت افزایش قابل توجه تولید نفت غیر ممکن خواهد شد. جمهوری اسلامی ایران در صدد بود در ماه سپتامبر سال جاری در لندن قراردادهای جدید نفتی را رونمایی کند ولی تأخیر با انعقاد معامله هسته ای این تاریخ را هم جا بجا کرده است. انتظار می رود که شرایط قراردادهای نفتی در ماه دسامبر اعلام شود. در هر حال، اجرای طرح های نفتی جدید سال ها طول می کشد که مسئولین ایرانی نگران تأخیر سه ماهه نیستند.

نویسنده خاطرنشان می کند که شرکت های آمریکایی از زمان انقلاب سال 1979، در ایران کار نمی کردند در حالی که شرکت های اروپایی نظیر توتال و انی تا قبل از اعمال تحریم های اتحادیه اروپا مشکلی برای ادامه کار در ایران نمی دیدند. شرایط قراردادهای قبلی به نفع شرکت های خارجی نبود و گاهی به آنها اجازه نمی داد سود دریافت کنند ولی الآن مقامات ایرانی علاقه به انعطاف از خود نشان می دهند. برای مثال، ممکن است حق استفاده از میادین نفتی هر سال مورد بازنگری قرار گیرد.

به گفته مهدی حسینی رئیس کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی، مهمترین امتیاز ایران بهای پایین تمام شده یک بشکه نفت است که در ایران برابر 10 دلار است و در ایالات متحده 5 برابر بیشتر. ساژین معتقد است که از سرگیری تولید کامل نفت و گاز در ایران کار آینده نه چندان دور است. ابتدا نفت به بازار بر می گردد و سپس گاز که این کار به نفع اتحادیه اروپا خواهد بود که برای کاهش وابستگی خود به گاز روسی تلاش می کند. در پایان مقاله آمده است که اقتصاد روسیه که به حامل های انرژی وابسته است، با چند خطر روبرو می شود: ایران نه تنها می تواند به صادر کننده اساسی گاز به اروپا تبدیل شود بلکه ممکن است شراکت خود با ترکیه را گسترش دهد. اگر قیمت گاز ایرانی که فعلاً به قیمت دو برابر بیشتر از گاز روسی و آذربایجانی، به ترکیه صادر می شود، کاهش یابد، ممکن است طرح جریان ترکی که روسیه برای آن اهمیت قایل است، زیر سئوال برود.

5252