به گزارش سرویس حوادث جام نیوز به نقل از ایران، شاید اگر نرگس می‌دانست ناراحتی او از برادرش باعث می‌شود برادر، همسر برادر و احتمالا فرزندش را از دست بدهد، هیچ‌وقت درباره گلایه‌هایی که از برادرش داشت، صحبت نمی‌کرد.

رامین که متهم است دایی و زن دایی اش را کشته، این اتهام را رد می کند و می گوید در اختلاف بین مادر و دایی اش نقشی نداشت. متهم که دو هفته قبل در شعبه 113 دادگاه کیفری استان تهران محاکمه شده است، می گوید اتهامات را قبول ندارد، اما مدارکی که نماینده دادستان و اولیای دم ارائه می کنند، خلاف گفته های اوست.

فاطمی، نماینده دادستان تهران می گوید: «پلیس یک سال پیش متوجه شد زن و شوهری در خانه شان به قتل رسیده اند. وقتی ماموران به محل رفتند، یکی از فرزندان مقتول را دیدند که جسد پدر و مادرش را پیدا کرده بود. تحقیقات در محل قتل نشان داد زن و شوهر بعد از درگیری، جان خود را از دست داده اند و ضارب فردی آشناست؛ زیرا اثری از ورود به عنف دیده نمی شد. فرزند مقتولان نیز در بازجویی گفت روز حادثه پسرعمه اش را مقابل خانه پدر و مادرش دیده و با او صحبت هم کرده. سپس ساعاتی بعد وقتی به خانه رفته، جسد پدر ومادرش را پیدا کرده است. وقتی در مورد گفته های این زن تحقیق و اظهارات او با زمان قتل مطابقت داده شد، ماموران رامین را در این قتل متهم دانستند. مرد جوان بعد از دستگیری در اولین بازجویی به قتل دایی و زن دایی اش اعتراف کرد و گفت چون دایی ام به مادرم فحش داد، او را خفه کردم. زن دایی ام می خواست جلوی مرا بگیرد. او را هل دادم که سرش به دیوار خورد و فوت کرد.»

نماینده دادستان در ادامه می گوید: «متهم صحنه قتل را بازسازی کرده و صحت گفته های او در مورد جزئیات قتل، با مدارک به دست آمده مطابقت دارد و مقرون به واقع است. بنابراین با توجه به تقاضای اولیای دم، درخواست صدور حکم قانونی در این باره کرده ام. البته مطابق قانون اولیای دم می توانند درخصوص قتل عمدی درخواست قصاص یا گذشت کنند. این پرونده دو مقتول دارد. اگر قضات به این نتیجه برسند که قتل عمدی و متهم مستحق قصاص است و از آنجا که یکی از قربانیان زن است باید تفاضل دیه پرداخت شود. اگر هم اولیای دم گذشت کنند جنبه عمومی جرم باقی است و دادستان درخواست مجازات برای متهم خواهد کرد.»

درخواست اولیای دم

مادربزرگ رامین یکی از اولیای دم است. او برخلاف نوه هایش که خواستار قصاص متهم شده اند، می گوید رامین قاتل نیست و نمی تواند برای او درخواست قصاص کند. این زن می گوید: من رامین را بخوبی می شناسم. او پسر بسیار مهربانی است. نوه من است و از بچگی بزرگش کرده ام و می دانم قتل کار او نیست. من داغدار عروس و پسرم هستم. قصاص رامین داغ دوباره ای بر دلم خواهد بود، بنابراین نمی خواهم او قصاص شود.

فرزندان دو مقتول پرونده درخواست قصاص دارند. آنها می گویند هم تفاضل دیه را پرداخت می کنند هم سهم مادربزرگشان را، اما حاضر به گذشت نیستند. یکی از فرزندان مقتول می گوید: پدر و مادر ما انسان های بسیار خوبی بودند. با این که پدرم با عمه ام اختلاف داشت، اما هیچ وقت ما در این درگیری دخالت نمی کردیم و به عمه مان بی احترامی هم نمی کردیم. آن روز من رامین را مقابل خانه پدر و مادرم دیدم. صحبت هم کردیم. فکر نمی کردم او بتواند آنقدر فجیع پدر و مادرم را بکشد. راستش اصلا فکر نمی کردم او آنها را کشته باشد. وقتی اجساد را پیدا کردیم و موضوع را به پلیس گفتیم و رامین بازداشت شد، خودش به قتل اعتراف کرد. رامین ضربه سنگینی به همه ما زد و اتفاق آنقدر سنگین بود که تا پایان عمرمان هم نمی توانیم زندگی عادی داشته باشیم. او با این کارش همه اعضای خانواده را به قتل رساند و ما آرام نمی شویم مگر این که انتقام خون پدر و مادرمان را بگیریم.

وی ادامه می دهد: شرایط ما آنقدر سخت است که در این مدت نتوانستیم به زندگی عادی برگردیم هر چند هرکدام زندگی مستقلی داریم؛ ولی وابستگی ما به پدر و مادرمان اصلا کم نشده بود. آنها خیلی جوان بودند و می توانستند سال ها زندگی کنند. با این که رامین هم جوان است، اما تصمیم به گذشت نداریم و هرگز هم این کار را نخواهیم کرد. چون معتقدیم رامین مرتکب قتل شده و انکارهایش هم فایده ای ندارد. او جزئیات قتل را توضیح داده و همه چیز را در اداره آگاهی اعتراف کرده است. گفته های او با اتفاقاتی که قبلا در خانواده افتاده بود و نحوه قتل پدر و مادرمان مطابقت دارد، بنابراین انکارهایش فایده ای ندارد. حاضریم سهم دیه مادربزرگمان را بدهیم تا حکم اجرا شود.»

بی گناه هستم

رامین اتهام را قبول ندارد و می گوید روز حادثه رفته بود حال دایی اش را بپرسد. او می گوید: روز حادثه از مرکز تهران به سمت شرق حرکت کردم. مدتی بود مادربزرگم مریض بود و نتوانسته بودم به دیدنش بروم. گفتم هم به خانه دایی ام می روم و حالش را می پرسم و هم از احوال مادربزرگم باخبر می شوم.

وقتی به خانه دایی ام رفتم، او و همسرش از من استقبال کردند و حتی در خانه چای هم خوردم. البته درگیری بین مادرم و دایی ام بود که به خاطر آن دایی ام هنوز ناراحت بود. حرف هایی در مورد مادرم زد، من هم ناراحت شدم و خانه را ترک کردم، اما هیچ درگیری با آنها نداشتم.

جلوی در هم یکی از فرزندان دایی ام را دیدم و با او هم صحبت کردم و بعد رفتم. قرار بود دنبال همسرم بروم و با هم به خانه پدرم برویم که بازداشتم کردند؛ چون فرزند دایی ام گفته بود مرا جلوی در دیده است.

رامین پیش از این در اداره آگاهی گفته بود، وقتی دایی اش به مادرش فحش داد، او ناراحت شد و از زن دایی اش خواست تا تذکر بدهد، اما وقتی دایی اش به این کار ادامه داده، او هم درگیر شده و بعد از این که دایی را به قتل رساند، قصد فرار داشت که زن دایی اش سعی کرد جلوی او را بگیرد اما او را هم به دیوار کوبید که همین باعث مرگ زن دایی اش شد.

متهم درباره این اعترافاتش می گوید: قبول دارم این حرف ها را زدم، اما هیچ کدام واقعیت نداشت. به من گفتند اطمینان دارند که مرتکب قتل شده ام و مرا تحت فشار گذاشتند و من هم قبول کردم. یکی از مامورانی که از من به زور بازجویی کرد حالا خودش در زندان از هم بندان من است. او مرا وادار به اعتراف کرد.

آنچه متهم گفته با واقعیت مطابقت دارد. پزشکی قانونی علت مرگ مرد میانسال را فشار بر عناصر حیاتی گردن و علت مرگ همسر او را ضربه مغزی عنوان کرده است. متهم در توضیح این موضوع می گوید: به من گفتند باید توضیح بدهی چطور آنها را کشتی. من هم که شنیده بودم چه اتفاقی افتاده، گفتم دایی ام را خفه کردم و زنش را هم به دیوار کوبیدم. این را گفتم تا موضوع واقعی جلوه کند. من که نمی دانستم واقعا این اتفاق افتاده است، ضمن این که اجساد چند ساعت بعد از این که من خانه آنها را ترک کردم پیدا شد. شاید کسی دیگر بعد از من وارد خانه شده و آنها را کشته باشد. آنها دو نفر بودند. من چطور می توانستم هر دو را بکشم؟ چرا یکی شان فریاد نزد تا کمک بخواهد و من چطور براحتی از خانه خارج شدم و با فرزند دایی ام هم صحبت کردم؟

او ادامه می دهد: من هم مثل بچه های دایی ام داغدارم. درست است که دایی ام با مادرم اختلاف داشت، اما اختلاف بین هرخواهر و برادری پیش می آید و این به معنای تمام شدن رابطه خانوادگی نیست.

دایی ام مرد خوبی بود. اگر از او متنفر بودم هیچ وقت به دیدنش نمی رفتم. من با او مشکلی نداشتم و خاطرات زیادی با دایی ام داشتم.

تا چند روز بعد از بازداشت خودم هم در شوک بودم و داغدار آنها هستم. حالا هم به فرزندان دایی ام تسلیت می گویم و می دانم روزهای سختی را گذرانده اند و وقتی اتهام قتل بر من وارد شد، آنها خیلی حالشان بد شد، اما می خواهم باور کنند که من این کار را نکردم و قتل کار من نبوده است.

خودشان می دانند که آدم آرامی هستم و در درگیری های خانوادگی اصلا دخالت نمی کردم.

2007