خبری از هیاهو و شلوغی شهر نیست؛ فقط چند کیلومتر آنسوتر از پایتخت، در چند قدمی کلانشهر تهران، جایی به دور از زندگی شهری، یکی از مهمترین پارکهای ملی ایران وجود دارد؛ جایی که بهتمامی میتوان حضور طبیعت را حس کرد.
اینجا پارک ملی خجیر است؛ منطقهای که از سالها قبل قرق سلطنتی بوده و تا امروز هم عنوان حفاظت شده را با خود دارد.
منطقهای که در گذشته زیستگاه پلنگ ایرانی بوده و گرچه حالا ردپایی از جمعیت آنها در منطقه باقی مانده، اما هنوز هم پارک ملی خجیر مامن جانوران و گیاهان زیادی است.
خجیر پناهگاهی است برای حفظ بازماندگانی از حیاتوحش که حضور حتی یکی از آنها هم در ایران غنیمت است.
منطقهای امن برای گیاهانی که از لابهلای ردپای گوسفندان اهلی جان سالم به در برده و در میان تپهماهورها رخ مینمایند. اینجا هنوز چشمی در انتظار نجات است و دستی به دامان برای بقا. اینجا مرزی میان هیاهو و آرامش است.
جایی که یک روز را برای کاوش در آن انتخاب کردیم تا با گوشهای از شگفتیهای طبیعی ایران در نزدیکی پایتخت آشنا شویم
«صبح به اینجا رسیدیم برای شکار آهو.
رفتم نزدیک سهپایه و با تفنگ ابوالقاسمبیک تیر انداختم، خورد نیافتاد، رفت توی یک دره کوچکتری توی نیها خوابید.
رفتیم دیدیم خوابیده است، دوباره برخاست از دور زدم...» این را ناصرالدینشاه در تاریخ 26ربیعالاول در روزنامه خاطرات اعتمادالسلطنه گفته است.
جایی که او برای شکار به «دوشان تپه» یعنی به یکی از شکارگاههای اطراف تهران و نزدیک خجیر آمده است. بقایای کومه ناصری در میان تپههای مجموعه سرخهحصار و خجیر گواهی بر شکارگری این شاه قجری است.
منطقه حفاظتشده خجیر در انتهای شرق تهران قرار گرفته و از کوهستانهای بلند و تپه ماهورهای مرتفع و نیمه مرتفع تشکیل شده است که ارتفاع آن از ۱۲۰۰ متر تا ۲۱۳۸ متر متغیر است.
خجیر، یکی از مهمترین شکارگاههای بهجامانده از شاهان ایران است. منطقهای امن که به دلیل قدمت حفاظت از آن، عنوان یکی از قدیمیترین مناطق حفاظت شده در جهان را با خود به همراه دارد.
آمنه هراتیان/عکس: روحالله عبادی
منبع:همشهری سرزمین من
6841180