براساس گزارش ایندیپندنت، این صدا که از جزیره‌ای به نام کاراکاتوآ، مابین جزایر جاوه و سوماترا در اندونزی نشات گرفته‌بود، از فاصله 5000 کیلومتری قابل شنیدن بود و ساکنان 50 منطقه جغرافیایی مختلف در سرتاسر جهان آن را شنیدند.

به گفته محققان، ساکنان گینه نو و استرالیای غربی از فاصله 3200 کیلومتر از مبدا ایجاد صدا، شنیدن مجموعه‌ای از صداهای بلند،‌شبیه به صدای توپخانه‌های جنگی در جهت شمال به غرب را گزارش کردند.

همچنین درحدود 4800 کیلومتر دورتر در جزیره رودریگز در اقیانوس هند، محلی‌ها صدای شلیک شدید سلاحی سنگین را از فاصله‌ای دور شنیدند. این صدا در اصل به واسطه فوران تاریخی آتشفشانی ایجاد شده‌بود که ستون‌هایی از غبار و دود را به ارتفاع 80 کیلومتری آسمان پرتاب کرد و خاکستر آن مسافتی برابر 20 کیلومتر از اقیانوس را پوشاند.

ذرات داغ و سوزات آتشفشانی با سرعت 2575 کیلومتر بر ساعت از دهانه آتشفشان کاراکاتوآ به هوا پرتاب شدند، و این سرعتی دو برابر سرعت صوت است. این رویداد به عنوان بزرگترین فاجعه طبیعی قرن نوزدهم میلادی شناخته می‌شود، زیرا آشکار است که آزاد شدن چنین فشار عظیمی برای مناطق اطراف نیز عوارضی در پی داشته‌است.

امواج کوبشی ناشی از این انفجار چندین بار سرتاسر جهان را درنوردید و سونامی به ارتفاع 45 متر و وزن 600 تن ایجاد کرد که سواحل جاوه و سوماترا را در خود فرو برد و تلفات زیادی به جا گذاشت. سونامی ناشی از این فوران آب‌های آفریقای جنوبی را نیز تحت‌تاثیر قرار داد. یادداشت کاپیتان کشتی که در زمان انفجار در فاصله 64 کیلومتری از آتشفشان در آب شناور بود نشان می‌دهد صدای انفجار تا حدی بلند بوده که پرده گوش نیمی از خدمه کشتی پاره شده‌است.

گفته می‌شود قدرت این انفجار 10 هزار برابر بیشتر از بمب هیدروژنی بوده‌است و صدای آن از فاصله 160 کیلومتر با شدت 172 دسیبل ثبت شده‌است. این درحالی است که آستانه درد در انسان 130 دسیبل و صدای موتور جت زمانی که درست در کنار آن ایستاده باشید 150 دسیبل است.