«توان جو» اصطلاحی است که در سند اقدام مجتمع بهاران برای این افراد به‌کار رفته، ‌همانها که از شر مواد خلاص شده‌اند و می‌خواهند دوباره زندگی کنند. برای زندگی انگیزه می‌خواهند، مهارت و کاری نیاز دارند که کسب درآمد کنند، مشاوره و مددکاری می‌خواهند و نیاز دارند قبولشان کنیم تا نشوند همان 30درصدی که بعد از ترک، راه ‌آمده را برمی‌گردند. شهردار تهران نیز در یکی از جلسات اخیر شورای شهر این اطمینان را به مردم داد که هرگز معتادان و افراد خطرناک از نظر آسیب‌های اجتماعی که احتمال ضربه زدن به زندگی اجتماعی را دارند، در محل اسکان شهروندان جای نخواهند گرفت و افراد وارد شده به بهاران، معتاد نیستند.

عزیزالله رجب‌زاده، فرمانده قرارگاه انضباط شهری که مسئولیت مکان‌یابی مراکز بهاران به وی واگذار شده با طرح این پرسش به همشهری گفت:‌ « اگر معتادان ترک کرده در یک محله خانه اجاره کرده و زندگی کنند آیا مردم می‌توانند مخالفت کرده و وارد حریم خصوصی آنها شوند؟! بسیاری از این افراد متاهل و دارای فرزند هستند و جامعه باید به بازگشت آنها به زندگی کمک کند. این واکنش حق این افراد نیست.» با این حال کمیته مشترکی میان شورا، شهرداری و مجلس این موضوع را مورد بررسی قرار دادند. تاکنون نیز گزینه‌های جایگزینی از سوی شهرداری و بهزیستی مطرح شده که یا مناسب نبوده‌اند یا بررسی‌ها در موردشان هنوز به پایان نرسیده است.

• عزم ملی برای حل مشکل

زهره طبیب‌زاده نماینده تهران در مجلس و عضو کمیته بررسی در گفت‌وگو با همشهری تأکید کرد که لازم است برای حل این مشکل که شهرداری برای آن قدم پیش نهاده دیگر سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها کمک کنند. وی گفت: «اگر شهرداری نتواند مکان مناسبی برای راه‌اندازی برخی از مراکز بهاران بیابد لازم است وزارتخانه‌ها و نهادهایی همچون بنیاد مستضعفان و بنیاد مسکن انقلاب اسلامی که املاک و زمین‌های متعددی در داخل و خارج از بافت مسکونی دارند، برای اجرای این اقدام ملی در اختیار شهرداری قرار دهند. حل مشکل آسیب‌های اجتماعی، عزم ملی نیاز دارد و شهرداری پای کار آمده تا بار دولت را کم کند.» عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس این را هم گفت که پیگیری خود برای تعامل با برخی مسئولان دولتی برای کمک به این موضوع را ادامه خواهد داد. فاطمه دانشور رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران، مکان‌یابی این مراکز را نکته مهمی خوانده و معتقد است نه محلاتی که جمعیت متراکم دارند مکان مناسبی برای بهاران هستند و نه خارج از بافت شهری چرا که به این افراد احساس تردشدگی دست می‌دهد و آنها نیاز دارند که با کمک مددکار کم کم مهارت‌های بازگشت به زندگی و جامعه را به‌دست بیاورند. وی با اشاره به تجربه‌خود درخصوص راه‌اندازی مرکز خیریه ویژه زنان و خانواده‌های آسیب‌دیده و معتادان ترک کرده در خیابان ایران می‌گوید: «این مرکز حدود 10سال است که فعالیت می‌کند و مددجویان مختلفی با نظارت مسئولان و مددکاران در آن رفت‌وآمد دارند و تاکنون مشکلی برای اهالی محل ایجاد نشده است.» ‌وی حساسیت در مورد مرکز بهاران بانوان را دوچندان دانسته و آنها را نیازمند توجه بیشتری می‌داند. «مواردی اکنون در کمپ شفق نگهداری می‌شوند که تحصیلات دانشگاهی داشته و متعلق به خانواده‌های بسیار خوبی هستند.»

• بهاران درست معرفی شود

«جای خالی اطلاع‌رسانی درست» موردی است که هم اعضای شورای شهر و هم برخی نمایندگان مجلس درخصوص فعالیت مراکز بهاران به آن اشاره کرده‌اند. هرچند ‌بعد از اعتراضات اهالی حکیمیه مدیران سازمان خدمات اجتماعی به دیدار و گفت‌وگو با آنها پرداختند اما این تلاش هم آنچنان نتوانست اطلاعات نادرست اولیه و باورهای حک شده در ذهن شهروندان را ترمیم بخشد. دانشور که معتقد است نگرانی مردم به‌دلیل نداشتن اطلاعات درست است، نقش سراهای محله در ارائه اطلاعات را مورد تأکید قرار می‌دهد. طبیب‌زاده نیز که به تازگی از محل مورد نظر بهاران در محله زهتابی (منطقه17) و حکیمیه (منطقه 4) بازدید و با شهروندان گفت‌وگو کرده است به مردم حق می‌دهد که نگران باشند و این نگرانی را ناشی از سابقه‌های تاریخی در مورد برخی محله‌ها در گذشته و البته عدم‌اطلاع‌رسانی درست می‌داند اما این را هم می‌گوید که وقتی برای بازدید از مرکز بهاران زهتابی به این محله رفته، با صحنه‌هایی از حضور معتادان در گوشه خیابان و خرید و فروش علنی مواد‌مخدر روبه‌رو شده. وی تأکید می‌کند: «این اتفاقات در یک محله به‌مراتب جای نگرانی بیشتری دارد تا حضور توان جویانی که برای کسب مهارت در یک جا جمع شده‌اند.»