بهادر مولایی در گفت و گو با ایسنا درباره خداحافظی خود از وزنه‌برداری بیان کرد: بعد از تصادف سختی که داشتم مصدومیت‌هایی برایم پیش آمد به طوری آرنج چپم بدجوش خورده بود و صاف نمی‌شد و در قسمت هم پا هم درد داشتم با این حال تمام این مصدومیت ها را به جان خریدم و دوباره تمریناتم را آغاز کردم اما مسئولانی استان و شهرم بابلسر کم لطفی هایی زیادی به من داشند و پشت من حرفهای زیادی زدند. آنها پشت من را خالی کردند و طوری رفتار کردند انگار وجود نداشتم.
او ادامه داد: زمانی که بعد از تصادف روی تخت افتاده بودم گفتند بهادر مولایی فوت کرده است بعد که دیدند زنده ام و راه می‌روم گفتند دیگر وزنه برداری او تمام شده است و به جای روحیه دادن چنین حرف‌هایی در مورد من زدند. البته این تنها مربوط به بعد از تصادف نیست و از سال ۸۷ تا حالا خیلی تلاش کردند که من نباشم و همیشه بر سر من زده‌اند. اگر آنها می‌خواهند نباشند من هم می‌روم.
مولایی در ادامه گلایه از مسئولان شهر خود تاکید کرد: من بعد از عبدالله موحد ورزشکار بابلسری هستم که مدال جهان و آسیا دارد و مدتی هم مربی تیم ملی نوجوانان بودم اما مراسم تجلیل از قهرمانان، مربیان، داوران و پیشکسوتان که برگزار کردند اما چیزی به من نگفتند. من آدم حسودی نیستم اما اگر قهرمان دیگری دارند رو کنند من دست او را می بوسم . کاری که آنها با من می کنند رسم مردانگی نیست.
او افزود: از خداحافظ من خیلی‌ها خوشحال می‌شوند و شاید برخی‌ها هم ناراحت اما وزنه‌برداری من در ۲۶ سالگی تمام شد و انءشالله در پست های دیگر فعالیت کنم.
نایب قهرمان وزنه‌برداری جهان در سال ۲۰۱۳ در پاسخ به این پرسش که قصد دارد دوباره به تیم ملی نوجوانان کمک کند، تصریح کرد: رییس فدراسیون یکبار به من اعتماد کرد و مدتی به تیم ملی نوجوانان کمک کردم احتمال دارد برای المپیک نوجوانان هم جزو کادرفنی باشم حالا باید دید فدراسیون چه تصمیمی می‌گیرد.
انتهای پیام
