به گزارش ایسنا، کتاب «از جیحون تا فرات: ایرانشهر و دنیای ساسانی» نوشته تورج دریایی و خداداد رضاخانی با ترجمه مریم بیجوند در ۱۱۸ صفحه با شمارگان ۵۵۰ نسخه و قیمت ۱۵هزار تومان در نشر مروارید عرضه شده است.
در نوشته پشت جلد کتاب آمده است: پساباستان-یک واژه نسبتا جدید در تاریخ‌نگاری هزاره اول پس از میلاد - عموما به مطالعه دنیای مدیترانه و به طور خاص امپراطوری روم و ادامه آن در دوره بیزانس پرداخته است. اخیرا اما بسیاری به این باور رسیده‌اند که باید با توجهی همسان و در بستری مشابه به مطالعه تاریخ خاور نزدیک، از جمله تاریخ ایران و موازین سیاسی و فرهنگی امپراطوری ساسانی پرداخته شود. امید است که این کتاب سبب افزایش علاقه به شناخت تمدنی شود که زیربنای شناخت خاور نزدیک در طی قرون وسطی و زمان معاصر است.
همچنین کتاب «دو نیمه‌ی من» آثاری از زنان داستان‌نویس آمریکای لاتین، گردآوری و ترجمه فریده شبانفر در ۲۳۴ صفحه با شمارگان ۵۵۰ نسخه و قیمت ۲۸هزار تومان از سوی نشر یادشده در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.
این مجموعه با این داستان‌ها همراه است: «پرهیب زن سرخ‌پوست» از گبریلا میسترال (شیلی)، «شب بخیر، آگاتا» از یولاندا بِد رِگال (بولیوی)، «عشق» کلاریس لیس پکتور (برزیل)، «عروسی» نوشته لوسیا فاکس (پرو)، «شونامیت، باکره‌ای از شونام» از اینس آریدوندو (مکزیک)، «زندگی خانوادگی» نوشته سیلویا لاگو (اوروگوئه)، «من عاشق شوهرم هستم» از نلیدا پینون (بولیوی)، «مرسدس-بنز ۲۲۰SL» از روزاریو فری (پورتوریکو)، «کاوشی در داستان مرسدس بنز ۲۲۰SL » از اولین فیش برن (انگلیس)، «چریک‌ها» البا لوچیا آنجل (کلمبیا)، «درخت گوایاکان در مارس» نوشته برتالیچیا پرالتا (پاناما)، «قلب سِلسِت» از آیدا بورتنیک (آرژانتین)، «همسر قاضی» از ایزابل آلنده (شیلی)، «دو شعر: زن سیاه و من عاشق اربابم هستم» از نانسی موریگون (کوبا)، «دو نیمه من» میرتا یانِز (کوبا)، «شب‌بیداری» از نیلا چیهادی دوران (جمهوری دومینیکن)، «پیشخدمتی در پایتخت» از ریگو برتا منچو (گوآتمالا)، «به لیسلیک نگاه کن» از یاسینتا اسکودوس (السالوادور)، «چپاول» از یولاندا ارویا پیزارو (پورتوریکو)، «بدون نور ساختگی» از ماریا دل کارمن پِرِز (نیکاراگوئه) و «تاریخچه افسانه‌های کهن بومیان آمریکای لاتین.
در نوشته پشت جلد کتاب نیز می‌خوانیم: کتاب از تمایلات ابتدایی تا شناخت ابعاد روان‌شناختی و اجتماعی زن-انسان را بررسی می‌کند. هر داستان به نوبه خود بر تاریخچه وابستگی زنان به قوانین مردانه و دشواری‌های بازدارنده آن‌ها برای دفاع از خود می‌پردازد تاجایی که سرنوشت‌ساز خود باشند.
راویان هر داستان بر موقعیت خالی از امتیاز زن در یک جامعه مردسالار، و توانایی فردی و شخصی زنانی که می‌کوشند وضعیت موجود را تغییر دهند شهادت می‌دهند و هر یک سرنوشتی نمادین برای اسطوره‌شکنی ارزش‌های مردانه ارائه می‌کنند.
داستان‌ها در اواخر قرن بیستم نوشته شده‌اند یعنی دورانی که زنان نویسنده آمریکای لاتین جایگاه برحق خود را در عرصه ادبیات به تدریج به دست می‌آورند و جای مردان را که تاکنون از زبان زنان شهادت داده بودند می‌گیرند.
«این کار زنان است که نه تنها این دنیای ناشناخته را، که خود نماینده آن هستند، کشف کنند بلکه حال نوبت آن‌هاست که در حد توانایی خویش در مقام شاهد سخن بگویند. اگر زنان در این راه پیروز شوند. ادبیات جهان به غنایی والا دست خواهد یافت.» ویکتوریا اوکامپو
انتهای پیام
