تجربه چهار دهه اخیر نشان داده است‏، هرگاه جناح سیاسی پیروز در انتخابات، در حوزه های اجرایی کشور به تخلفی برخورده است، برای اعلام عمومی آن دچار تردید است.

این تردیدها، بخشی به واکنش رقیب برمی گردد که آن را برخورد سیاسی معرفی می کند و بخشی از آن به نامحرم دانستن مردم وابسته است.

قصد تحلیل صحبت های شهردار محترم تهران و یا واکنش های مرتبط به آن را ندارم. اما ذکر این نکته را ضروری می دانم که مردم ما باهوش هستند و نادیده انگاشتن مخاطبان هوشمند از سوی مسولان کشور، نتیجه خوشایندی به دنبال نخواهد داشت.

اگر مدیری، به تخلفی در حوزه فعالیت خود برمی خورد، انتظار افکار عمومی این است که این تخلف به قوه قضاییه منعکس و همزمان اطلاع رسانی برای تنویر افکار عمومی از سوی دستگاههای مسوول صورت گیرد.

حتی در زمان پیامبر اعظم(ص) نیز افرادی بودند که تخلف می کردند . این تخلفات فردی در هر دوره ای می تواند اتفاق بیافتد. انحراف در برداشت عمومی از آنجا آغاز می شود که برخی از ملاحظات در معرفی فرد متخلف و به دنبال آن اظهار نظرهای غیرمسوولانه، فضا را برای سواستفاده های احتمالی آماده می کند، تا جایی که این تخلف، گروهی و سازمان یافته در منظر عمومی به نمایش درمی آید.

مخلص کلام اینکه: مشروعیت هر نظام سیاسی، به اعتماد عمومی وابسته است‏ ، برخی ملاحظات سیاسی در معرفی افراد متخلف را، دستمایه خدشه به اعتماد عمومی نسازیم.