مجله مهر: سید مجتبی نواب صفوی و تعدادی از اعضای جمعیت فدائیان اسلام در سحرگاه ۲۷دی ماه به دست رژیم پهلوی به شهادت رسیدند. حالا ۶۳سال بعد از این اتفاق، چالش برانگیزترین موضوع درباره فدائیان اسلام، مسیری است که برای رسیدن به حقیقت و اصلاح جامعه تاریک آن روز انتخاب کردند: فعالیت نظامی و ترور شخصیت‌های نامی آن روزگار.
ترور «احمد کسروی»، «عبدالحسین هژیر» و «سپهبد علی رزم‌آرا» با تیر گلوله فدائیان اسلام انجام شد. در این سال‌ها مصاحبه‌ها و روایت‌های متعددی از نظرات موافق و مخالف علما یا شخصیت های تراز انقلاب با این روش منتشر شده است.
رهبر انقلاب دی ماه سال ۷۵ در خطبه های کمتر شنیده شده نماز جمعه تهران به همین نکته اشاره کرده اند: جامعه‌ی آن وقت، از اهمیت این قیام غافل بود. این‌ها را به عنوان چند نفری که فقط بلدند گلوله‌ای از دهانه‌ی اسلحه‌ای خارج کنند و به سینه‌ی کسی بنشانند، معرفی می‌کردند. حتّی بزرگان آن دستگاه جبّار منحوس که خودشان مظهر اوباش‌گری و چاقوکشی و الواطی بودند و جزو افرادی به‌شمار می‌رفتند که ارزش نداشتند از آن‌ها یاد شود، به عنوان یک انسان تربیت یافته، به این جوانان مؤمنِ صالحِ پاک‌بازِ مخلصِ و بی‌طمع و بی‌اعتنای به دنیا و به زخارف دنیا، چاقوکش می‌گفتند! بعضی از مردم نیز همین‌طور می‌شناختند و باور می‌کردند و بعضیها هم باور نمی‌کردند و بعضی هم غافل بودند. از مسأله‌ی فداییان اسلام، غفلت شد. اگرچه شاید آن زمان، آمادگی هم نبود که بخواهند آنچه را که می‌گفتند- که همان حکومت اسلامی بود- بر سرِپا کنند. برای این کار، یک حرکت عمومی در درازمدّت لازم بود؛ لیکن سخن این‌ها در بین فریادها و عربده‌های مستانه‌ی دشمنانشان گم شد.»
در بین مستندهای ساخته شده درباره قیام شهید نواب صفوی، مستند پژوهشی «رزم آرا یک دوسیه مسکوت» به کارگردانی احسان عمادی و تهیه شده در خانه مستند انقلاب اسلامی، می تواند پیشنهاد خوبی از یک نگاه کاملا متفاوت به جمعیت فدائیان اسلام باشد.
