این رویکرد ناشی از اراده درست و واقعی مسوولان کشور در شناخت ضرورت‌های جامعه بود. ضرورت‌هایی که در اثر تحریم‌ها و اشتباهات قبلی دولتمردان کشور خود را نه‌تنها به مردم و جامعه بلکه به نظام سیاسی نیز تحمیل کرده بود و اگر این ضرورت‌ها به درستی به آن پاسخ داده نمی‌شد سیاست و حکومت نیز باید تبعات امنیتی آن را تحمل می‌کرد که کرد و فعال شدن گسل‌های سیاسی اجتماعی هفته دوم دی‌ماه سال جاری نمونه کوچکی از آن بود! پای بند بودن ایران به تعهداتش نشان از درک این ضرورت‌ها و شناخت صحیح راه برون‌رفت از این اوضاع خود ساخته داشت. تنها چیزی که شاید کمی اجازه نداد این روند سیر طبیعی خود را طی کند طولانی شدن بیش از حد آن و انجام مذاکرات امضای برجام نه‌تنها در دقیقه نود بلکه در وقت اضافی و تغییر معادلات قدرت در امریکا و روی کار آمدن ترامپ در این کشور بود. حاصل گرفتار شدن برجام در معادلات دو دویی بود و هریک از طرفین به دنبال تامین اهداف خود بود. برای ما برجام الگوی جدید رفتاری در تعامل با دنیاست ولی برای او برجام تقویت ایران برای تحقق اهداف سیاسی و امنیتی‌اش در منطقه است و لذا درصدد ملتهب کردن دایمی جو و بلاتکلیف نگه داشتن شرکت‌های اقتصادی در پی بستن این فضای تنفسی!

با سلسله اقداماتی که ترامپ بعد از روی کار آمدن علیه ایران و مشخصا برجام انجام داد و به نتیجه نرسید، دور از ذهن نبود و نیست که امریکا روش جدیدی را در اقداماتش علیه ایران دنبال کند تا بتواند با فشار زیاد سیاسی، امتیازات بیشتری کسب کند. طرح مباحث حقوق بشری، موشکی و اخیرا بحث تظاهرات داخلی، همه نشان از آن دارد که امریکا به دنبال فشار بر ایران و امتیازگیری است. این مساله از چشم کشورهای دیگر و مخصوصا اروپا خیلی پوشیده نیست و لذا برای این گونه اقدامات ترامپ وجاهتی قایل نیستند. عدم همراهی آنها نیز ناشی از آن است که می‌بینند ترامپ در حال استفاده ابزاری از آنها و سازمان ملل است. اما شکست‌های پی در پی دیپلماتیک امریکا در صحنه بین‌المللی و مراوداتش حتی با همپیمانانش بیانگر این واقعیت است که با وجود تلاش تیم کاخ سفید برای منفعل و منزوی کردن ایران که به تضعیف روابطش با آنها و همچنین از کارایی انداختن نهادهای بین‌المللی از جمله سازمان ملل منجر می‌گردد، اما هنوز کشورهایی وجود دارند که به اصل عدم مداخله معتقدند و با تولید امید درصدد حفظ ساختار برجام هستند حتی اگر در مرحله بعدی دارای مشکلاتی نیز با ایران باشند. و این شکست‌های ترامپ کم‌کم به تند شدن اقدامات بعدی وی و مخصوصا در قبال برجام منجر شده و ادامه خواهد یافت. اما ما باید صبور باشیم زیرا بعید می‌دانم بار ما با ترامپ به سرمنزل مقصود برسد. ما نیز باید «سیاست نمدمال» را که خود در آن استادیم، در قبال او در پیش بگیریم تا ببینیم آیا او می‌تواند مشکلاتش در صحنه داخلی و خارجی را از سر بگذراند؟! هم باید تلاش کنیم مخالفین هنجارشکنی‌های ترامپ از جمله اروپا را در اردوگاه خود نگه داریم و هم باید دید روس‌ها بالاخره با او چه خواهند کرد؟ زیرا به نظر می‌رسد هنوز قطار ماجراهای داخلی و خارجی وی همانند رییس دولت مهرورز محافظه‌کاران بدون فرمان و ترمز در حرکت است!

منبع: روزنامه اعتماد مورخ 26.10.96