به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، در انتهای سالن انتظار دادگاه خانواده، تک و تنها نشسته و به گوشه ای خیره شده است. کنارش می نشینم، ولی اصلا متوجه حضور من نمی شود. خودم را معرفی می کنم که با قاطعیت می گوید: «حرفی ندارم چون داستان زندگی من به درد شما نمی خورد.»



از جایم بلند می شوم و چند قدمی از او دور می شوم که می گوید: «آقای خبرنگار، باور کنید که طلاق برایم خیلی سخت است، ولی به نظرم تحمل شرایط فعلی ام سخت تر از تحمل سختی های طلاق است. اگر اجازه بدهید، داستان تلخ زندگی ام را بگویم شاید یک نفر پیدا شد، اشتباه من را شنید و راهش را کج انتخاب نکرد.»



عضویت در سایت دوستیابی برای سرگرمی



مدرک تحصیلی اش را از داخل کیف چرمی اش بیرون می آورد و روی مانتوی قرمز رنگش می گذارد و می گوید: الان 31 ساله هستم و فقط 2 سال از شروع زندگی مشترکم گذشته است. برای ازدواج کردن خیلی سخت گیر بودم چراکه می خواستم بهترین انتخاب را داشته باشم به همین دلیل تا 29 سالگی ازدواج نکردم، اما همه چیز دست به دست هم داد تا در مهم ترین انتخاب زندگی ام، بزرگ ترین اشتباه را مرتکب شوم. البته دیگر از تنهایی خسته شده بودم. بعد از این که فوق لیسانسم را گرفتم، خیلی زود در شرکت یکی از آشنایان کار پیدا کردم و مشغول به کار شدم. درآمدم بد نبود، اما زندگی برایم یکنواخت شده بود. چند وقتی بی حوصله و پرخاشگر شده بودم تا این که به پیشنهاد یکی از دوستان برای سرگرمی در یک سایت دوستیابی عضو شدم.



کنجکاوی برای شناخت روحیات پسر جوان



با گفتن این جمله بلند می شود و صدای کفش هایش توجه افرادی را که در سالن نشسته اند، جلب می کند. انگار همه خاطرات آن روزی را که در این سایت عضو شده بود در ذهنش مرور می کند . از ناراحتی مجبور می شود که چند قدمی راه برود تا دلش کمی آرام بگیرد. بعد از چند ثانیه برگشت و گفت: یک نام کاربری برای خودم ساختم و وارد دنیای آدم هایی شدم که هیچ کدام شان را نمی شناختم.



چند روزی نگذشته بود که یک پیام دوستی از یک پسر جوان توجهم را جلب کرد. به پیام دوستی پاسخ مثبت دادم و کنجکاوی ام برای شناخت آن پسر هر روز بیشتر می شد. بیشتر صحبت های مان درمورد دیدگاه هایمان درباره زندگی مشترک بود که با او در بعضی موارد توافق داشتم و در بعضی موارد نقدهایی به یکدیگر وارد می کردیم، البته تنها اطلاعاتی که از یکدیگر داشتیم، اطلاعات کاربری مان بود. او در پروفایل کاربری اش نوشته بود که اهل شهر دیگری است، دانشجوی دکتراست و ماهی 3 تا 4 میلیون هم درآمد دارد.



متفاوت بودن شخصیت حقیقی و شخصیت مجازی



بغض گلویش را گرفته است و بعضی از حرف هایش را به سختی می شنوم. با این حال، صحبت هایش را ادامه می دهد و می گوید: 5 ماه از آشنایی مان در فضای مجازی گذشته بود که او از من خواست همدیگر را ببینیم. من هم در این مدت مشتاق شده بودم که او را ببینم و پیشنهادش را پذیرفتم. در دیدار اول مان متوجه شدم که بر خلاف من، هویت مجازی اش با خودش خیلی فرق می کند؛ به طور مثال، اسم و عکس پروفایلش واقعی نبود. من هم به همین دلیل کمی ترسیدم، اما او گفت که دیدگاه ها و عقایدش دقیقا همان هایی است که به من گفته و به دلایل شخصی، از نام کاربری و عکس غیر واقعی استفاده کرده است. بعد از کمی صحبت با هم، به یک کافی شاپ رفتیم و صحبت هایمان را آن جا ادامه دادیم.



ازدواج با مخالفت خانواده ها



او در حالی که خنده تلخی بر لب هایش می نشیند، اشک های روی صورتش را پاک می کند و می گوید: بعد از آن، هر روز رابطه مان بیشتر شد. به طور مثال، هر روز تماس تلفنی داشتیم و هر ماه حداقل 3 بار حضوری همدیگر را می دیدیم. موضوع ازدواجم را با خانواده ام در میان گذاشتم و هرچند آن‌ها مخالف بودند، اما او با خانواده اش به خواستگاری ام آمد. در جلسه خواستگاری متوجه شدم که خانواده او هم مخالف این ازدواج هستند، اما بالاخره خانواده ها با اصرار ما کوتاه آمدند و توانستیم با هم ازدواج کنیم.



ارتباط با دختران در سایت دوستیابی



روسری اش را کمی جلو می کشد و در حالی که اندوه و ندامت در چشمانش موج می زند، می گوید: فقط چند ماه از زندگی مشترک مان نگذشته بود که متوجه شدم او همچنان در سایت های دوستیابی عضو است و با دخترهای دیگر ارتباط دارد. او حتی درباره درآمد و شغلش هم به من دروغ گفته بود، به طوری که پدرم در تحقیقاتش هم متوجه این ماجرا نشده بود، اما واقعا دانشجوی دکترا بود. بعد از این همه بی اعتمادی قول داد که رفتارهایش را اصلاح کند، اما نشد یا به قول خودش، نتوانست.



من هم به خاطر این که عاشق بودم، یک سال تمام این شرایط را تحمل کردم، اما چند ماه پیش، او را در خیابان با یک خانم دیگر دیدم و تصمیمم را برای جدایی قطعی کردم. الان هم «ای کاش» های زیادی دارم که باید به شما بگویم، ولی از همه مهم‌ترش این است که ای کاش برای ازدواجم، دل پدر و مادرم را با لجبازی‌های بی منطق خودم نمی شکستم./خراسان