صراط: در شهر تهران مغازه‌هایی که آثار سینمایی و فیلم‌های شبکه نمایش خانگی را می‌فروشند این روزها کمی رونق گرفته اما در این عرصه برخی اثار طعم شکست مالی و حتی مخاطبی را نیز چشیده‌اند.

آثاری چون «شاهگوش» و «دندون طلا» به کارگردانی داود میرباقری، «ابله» به کارگردانی کمال تبریزی و «شهرزاد» به کارگردانی حسن فتحی تا به امروز در شبکه نمایش خانگی به صورت مستقیم توزیع شده‌اند. در این میان تنها مجموعه «شهرزاد» توانست موفقیت‌های قابل توجهی را به دست آورد که عوامل آن تصمیم به ساخت «شهرزاد 2» گرفتند. این روزها هم مجموعه «آسپرین» نیز در شبکه نمایش خانگی توزیع می‌شود که هنوز نمی‌توان به صورت قطعی در مورد میزان موفقیت آن صحبت کرد.

انواع و اقسام تبلیغات در فروش محصول فرهنگی مهم است اما گاهی این تبلیغات از حالت طبیعی، فرهنگی خود خارج می‌شود.

گاهی صاحبان اثار برای دیده شدن اثرشان به دنبال حاشیه هستند و برخی نیز دست به دامان شبکه‌های بیگانه می‌شوند، اما در شرایطی که برخی برای منفعت شخصی خود به چنین تبلیغاتی روی می‌آورند باید چه کرد؟ در خیابان انقلاب و بسیاری از مغازه‌های فروش آثار شبکه نمایش خانگی مسئول فروشگاه پوستر‌های فیلم مربوطه را که یک نوع تولید فرهنگی به حساب می‌آید با یک عمل غیر فرهنگی تبلیغ می‌کند. بسیاری از فروشگاه‌ها در سطح کشور مدتی است پوستر آثار را که تصویر بازیگران بر روی آن قرار دارد در کف خیابان چسبانده تا در معرض دید و قرار بگیرد آن هم به قیمت «لگد مال کردن» آن. تصاویر بازیگران و هنرمندان در مقابل درب ورودی این فروشگاه‌ها به روی کف خیابان چسبانده می‌شود و مشتریانش باید برای ورود از روی آنها عبور کنند.

جدا از این که این مبحث به لحاظ زیبای شهری در دید بصری اختلال ایجاد می‌کند، از نظر اخلاقی نیز یک رفتار غیر فرهنگی محسوب می‌شود.  آیا فردی حاضر است تصویر عزیزترین افراد خود و یا خانواده‌اش را زیر پای دیگران و در معرض لگد مال شدن قرار دهد؟ آیا تبلیغ یک اثر فرهنگی به صورت غیر فرهنگی صحیح است؟

البته می‌توان پرسید چرا سازمان زیباسازی شهرداری تهران از این مورد غافل بوده است؟ چرا صاحبان آثار نسبت به این نوع بی‌احترامی عکس‌العملی نشان ندادند؟ چرا پخش کننده فیلم نیز راضی به چنین تبلیغی در سطح شهر شده است؟