به گزارش عیارآنلاین، ماهی تیلاپیا ازجمله آبزیانی است که طی چند سال اخیر به یکی از پرمصرف‌ترین آبزیان جهان تبدیل‌شده است. گوشت فیله خوش طمع و بدون بو و استخوان معمول در سایر ماهیان موجب جذب مصرف‌کنندگان به این ماهی است. تیلاپیا بومی دریاچه‌های ویکتوریا و تانگانیکا بوده و به‌طور طبیعی بیش از ۲۰۰ گونه دارد. از بین گونه‌های متنوع این ماهی ۴ گونه نیل، موزامبیکوس، زیلی و اورئا در سطح وسیع و تجاری در کشورهای مختلف جهان تولید می‌شود. ویژگی‌های منحصربه‌فرد این ماهی ازجمله امکان زیست در آب‌های شور، لب‌شور و پساب کشاورزی، مقاومت این ماهی به بیماری‌ها، تراکم بالا در واحد حجم و همه‌چیزخواری این ماهی را به رقیبی بی‌بدیل در میان سایر آبزیان تبدیل نموده است.

تولید تیلاپیا در سه دهه اخیر افزایش چشمگیر ۵ برابری داشته است. طبق آمارهای فائو تولید تیلاپیا از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۴، از حدود ۸۰۰ هزار تن به حدود ۴٫۸ میلیون تن در سال افزایش‌یافته است. کشورهای چین، اندونزی، فیلیپین و مصر بزرگ‌ترین تولیدکنندگان این ماهی محسوب می‌شوند. ماهی تیلاپیا ازآنجاکه گرمابی است، برای ادامه بقای خود نیازمند دمای بیش از ۲۰ درجه سانتی‌گراد است. دمای پایین‌تر از ۱۵ درجه می‌تواند به مرگ این ماهی منجر شود. همین خصوصیت موجب شده است کشورهای جنوب شرق آسیا و برخی کشورهای شمال آفریقا نظیر مصر و مناطق جنوبی سرزمین‌های اشغالی به تولید این ماهی در فضای باز روی‌آورند. سایر کشورها که در طول سال به دلیل تغییر فصل، آب‌های با دمایی پایین‌تری دارند، روی به تولید این ماهی به‌صورت گلخانه‌ای (Green House Production) آورده‌اند. از این کشورها می‌توان به کانادا و آمریکا اشاره داشت.

از دیگر ویژگی‌های مثبت تیلاپیا ازنظر اقتصادی، تحمل بالا نسبت به تراکم است. تراکم این ماهی حدود ۱۵۰ تا ۱۶۰ عدد ماهی در هر مترمکعب این‌که این میزان تراکم برای سایر آبزیان نظیر کپور ماهیان و قزل‌آلا کمتر از ۸ عدد است.

علاوه بر این‌ها، این ماهی توانمندی همه‌چیزخواری نیز دارد. همه‌چیزخواری به این معناست که در یک واحد تولیدی، این ماهی قادر است تا با مصرف دیتریت ها (خرده مواد آلی موجود در استخر) و یا جلبک‌های سبز کنار استخرها، وزن بگیرد. حداقل نیاز پروتئینی این ماهی در حدود ۱۵ درصد بوده و بقیه میزان پروتئین لازم برای تأمین را از همین مواد آلی و زائد استخرها تهیه می‌نماید. برای سایر ماهیان مانند کپورها و قزل‌آلا حداقل باید ۳۰ درصد پروتئین در غذایشان تأمین نمود.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی که موجب پایین بودن قیمت این ماهی در بازار شده، مقاومت بالای آن به بیماری‌های رایج آبزیان است. تیلاپیا به بیماری مقاوم است که این به‌نوبه خود هزینه‌های مربوط به داروها و آنتی‌بیوتیک را سرشکن می‌کند.

با توجه به منابع محدود آب شیرین در کشور و اقلیم گرم و خشک ایران در نواحی مرکزی و جنوبی، تیلاپیا می‌تواند گزینه خوبی برای توسعه و پرورش باشد. با توجه به سرانه ۷٫۵ کیلوگرمی مصرف آبزیان در کشور، تیلاپیا می‌تواند جای خود را در سبد غذایی خانوار بازنماید.