به گزارش خبرنگار مهر، محمدرضا مختاری عضو هیأت مدیره انجمن صنفی شرکت‌های تولیدکننده واگن قطار در حاشیه ششمین نمایشگاه حمل و نقل ریلی و صنایع وابسته گفت: در حال حاضر شرکت‌های تولیدکننده واگن با کمتر از ۴۰ درصد ظرفیت خود فعال هستند که این میزان نسبت به سال‌های گذشته رشد داشته است؛ بخصوص که وزارت راه و شهرسازی اخیراً مشتری تعدادی از واگن‌های تولید داخل شده است.

وی علت ظرفیت پایین تولید واگن مسافری در ایران را قیمت بالای آن عنوان کرد و افزود: در گذشته شرکت دولتی راه‌آهن از محل وجوه اداره شده این شرکت نزد بانک‌های عامل تا ۸۰ درصد ارزش قرارداد خرید واگن را به شرکت‌های حمل و نقل ریلی مسافری، تسهیلات با سود چهار درصد اعطا می‌کرد، اما در حال حاضر این تسهیلات لغو شده و بانک‌هایی که به شرکت‌های ریلی تسهیلات پرداخت می‌کنند، سود ۱۸ درصد می‌گیرند. بنابراین هیچ توجیه اقتصادی برای شرکت‌های ریلی برای استفاده از تسهیلات بانکی خرید واگن مسافری وجود ندارد.

عضو هیأت مدیره انجمن صنفی شرکت‌های تولیدکننده واگن قطار با اشاره به قول وزیر صنعت، معدن و تجارت مبنی بر اعطای تسهیلات با سود ۱۴ درصد از محل صندوق توسعه ملی به شرکت‌های حمل و نقل ریلی برای خرید واگن تولید داخل گفت: علی‌رغم این اظهارات، تاکنون صندوق توسعه ملی هیچ‌ پاسخی به درخواست شرکت‌های ریلی نداده است.

مختاری، کیفیت واگن تولید ایران را بالاترین سطح کیفی در غرب آسیا توصیف کرد و افزود: در حال حاضر در کشور برای تولید واگن مسافری تا ۲۰ درصد و در بخش تولید واگن باری تا ۱۵ درصد قطعات واگن را به خارج از کشور وابسته هستیم ولی مابقی در داخل کشور تولید می‌شود.

وی یکی دیگر از مشکلات واگن‌سازان داخلی را افزایش ۳۰ درصدی قطعات تولید داخل دانست و گفت: بیش از ۱۵۰ شرکت قطعه‌ساز به عنوان پشتیبان شرکت‌های تولیدکننده واگن، قطعات اولیه را تولید می‌کنند که در صورت فراهم نشدن تسهیلات خرید واگن برای شرکت‌های بهره‌بردار، بخش زیادی از این شرکت‌ها با مشکل جدی مواجه خواهند شد.

مختاری ورود شرکت‌های واگن‌ساز به بخش تعمیرات را از نظر اقتصادی به صرفه ندانست و گفت: علت اینکه واگن‌سازان به حوزه تعمیرات اساسی واگن ورود کرده‌اند، عدم استفاده از ظرفیت تولید واگن در داخل کشور به خاطر گرانی واگن نوساز است. در حال حاضر ارزش هر واگن نوساز سه میلیارد تومان است ولی هزینه بازسازی اساسی هر دستگاه واگن مسافری بین ۳۵۰ تا ۶۰۰ میلیون تومان هزینه دارد؛ به همین دلیل بخش تعمیرات برای شرکت‌هایی که تولیدکننده هستند، سودده نیست.