به گزارش ایسنا، بنابر اعلام تنیسفا، از آنجایی بازی کردن با راکت و کفش نامناسب می‌تواند منجر به آسیب‌دیدگی‌های جدی شود، به شما توصیه می‌کنیم قبل از خرید و مراجعه به فروشگاه تنیس این متن را مطالعه کنید تا بتوانید با شناخت و آگاهی کافی راکت و کفش تنیس مناسب خود را انتخاب کنید.
راکت تنیس
انتخاب راکت تنیس از میان ده‌ها مدل و برند تولیدکننده حتی برای بازیکنان حرفه‌ای نیز امری دشوار است. هر بازیکن با توجه به سطح و سبک بازی و همین‌طور ویژگی‌های فیزیکی خود (جثه، قد و قدرت بدنی) راکتی را برمی‌گزیند که کارآیی‌اش را در زمین به حداکثر برساند. قبل از خرید راکت تنیس باید با ویژگی‌ها و اجزای مختلف راکت‌های تنیس آشنا شوید تا بتوانید انتخابی دقیق و مطمئن داشته باشید. مشخصات راکت تنیس معمولاً روی بدنه آن درج می‌شود. مهمترین مواردی که باید به آن‌ها توجه کنید عبارت‌اند از ۱. جنس راکت ۲. وزن راکت ۳. سایز صفحه راکت ۴. الگوی زهکشی ۴. بالانس راکت ۵. گریپ راکت.
جنس راکت
راکت‌های موجود در بازار از نظر جنس به دو نوع گرافیتی و آلومینیومی تقسیم می‌شوند که این تقسیم‌بندی دو کلاس قیمتی را هم پدید می‌آورد؛ راکت‌های گرافیتی که از الیاف کربن ساخته می‌شوند، گران‌تر از انواع آلومینیومی خود هستند. راکت‌های گرافیتی مقاوم و سبک‌اند و ارتعاش ناشی از ضربه را به‌خوبی جذب می‌کنند و به همین دلیل حتی در بین بازیکنان آماتور و کسانی که به‌صورت تفریحی بازی می‌کنند نیز از محبوبیت بالایی برخوردار هستند. استفاده از راکت‌های آلومینیومی پیش از راکت‌های گرافیتی رواج یافت، ولی به دلیل خاصیت کشسانی آلومینیوم و دشواری کنترل توپ هنگام ضربه زدن، این راکت‌ها هیچ‌گاه در میان بازیکنان حرفه‌ای محبوبیت پیدا نکردند؛ بنابراین حتی اگر قصد دنبال کردن تنیس به‌صورت حرفه‌ای را ندارید، به شما توصیه می‌کنیم که یک راکت گرافیتی تهیه کنید تا بتوانید بدون نگرانی از کیفیت راکت، روی ارتقا بازی خود تمرکز کنید و از بازی کردن لذت ببرید.
وزن راکت
وزن راکت مهمترین نکته‌ای است که بازیکنان تازه‌کار و افرادی که هنوز به مهارت‌های بازی مسلط نشده‌اند باید به آن توجه کنند. چرا که بازی کردن با راکت سنگین و یا سبک می‌تواند موجب بروز آسیب‌دیدگی در نواحی مختلف دست از جمله ایجاد سندرم موسوم به «آرنج تنیس‌بازان» شود. به‌طورکلی می‌توان گفت که هر چه راکت سنگین‌تر باشد، قدرت و ثبات بالاتری دارد و شوک (لرزش) کمتری را هنگام ضربه به دست بازیکن منتقل می‌کند. در مقابل، راکت سبک‌تر قابلیت مانور بیشتری دارد و بازیکن می‌تواند راکت را راحت‌تر و با سرعت بیشتری به حرکت دربیاورد. پس بازیکنان تازه‌کار باید به سراغ راکتی با وزن متوسط بروند که هم قدرت کافی داشته باشد و هم به حرکت درآوردن آن آسان باشد؛ اما جثه و توانمندی فیزیکی بازیکن نیز در انتخاب وزن راکت مؤثر است. به‌طورمعمول آقایان و افرادی که جثه بزرگ‌تری دارند از راکت‌های سنگین‌تر و خانم‌ها و افرادی که جثه کوچک‌تری دارند از راکت‌های سبک‌تر استفاده می‌کنند. توصیه می‌شود آقایان برای شروع راکتی با وزن بین ۲۸۰ تا ۳۱۰ گرم و خانم‌ها راکتی با وزن بین ۲۵۵ تا ۲۸۵ گرم انتخاب کنند.
سایز صفحه راکت
سر و یا صفحه‌ی راکت به محدوده‌ی بیضی‌شکلی که شبکه‌ی زه‌ها را در خود جای داده است، گفته می‌شود. مساحت صفحه راکت با واحد اینچ مربع (sq. in) یا سانتی‌متر مربع (cm2) اندازه‌گیری می‌شود. هر چه صفحه‌ی راکت بزرگ‌تر باشد قدرت راکت بیشتر بوده و هر چه صفحه کوچک‌تر باشد از قدرت راکت کاسته و به کنترل (دقت) آن افزوده می‌شود که این یعنی بازیکن، کنترل بیشتری روی ضربه‌ی خود دارد. در بررسی راکت‌های تنیس به یاد داشته باشید که دو عامل «قدرت» و «کنترل» معمولاً باهم رابطه‌ی معکوس دارند؛ بدین معنی که هر چه قدرت یک راکت بیشتر باشد، کنترل آن کمتر و هر چه کنترل یک راکت بیشتر باشد قدرت آن کمتر خواهد بود. با این توضیح، مشخص است که بازیکنان تازه‌کار بهتر است سراغ راکت‌های با صفحه‌ی خیلی کوچک نروند. ضمن این‌که با قدرتی شدن ورزش تنیس در سال‌های اخیر، استفاده از صفحه‌ی کوچک حتی در سطح حرفه‌ای نیز تقریباً منسوخ شده است. اغلب راکت‌های موجود در بازار دارای صفحه‌ای با سایز بین ۹۵ تا ۱۰۵ اینچ مربع هستند. صفحه‌های بزرگ‌تر از ۱۰۵ اینچ، برای افراد مسن مناسب هستند.
الگوی زهکشی
صفحه‌ی راکت با شبکه‌ای از زه که به‌صورت عمودی و افقی درهم‌تنیده‌اند، پوشیده می‌شود. «الگوی زهکشی» بیان‌گر تعداد ردیف‌های اصلی (Main) و فرعی (Cross) در این شبکه است. در میان الگوهای مختلفی که در راکت‌های امروزی مورد استفاده قرار می‌گیرد، الگوهای ۱۶X۱۹ و ۱۸X۲۰ متداول‌تر از بقیه هستند. عدد اول از سمت چپ تعداد ردیف‌های اصلی و عدد دوم تعداد ردیف‌های فرعی را نشان می‌دهد. زه‌های اصلی در امتداد طول راکت و زه‌های فرعی در امتداد عرض راکت کشیده می‌شوند.
الگوی زه به دو نوع باز (Open Pattern) و بسته/متراکم (Closed Pattern) تقسیم می‌شود. هر چه تعداد ردیف‌های اصلی و فرعی بیشتر باشد، الگوی زه، متراکم‌تر (بسته‌تر) و هر چه تعداد ردیف‌ها کمتر باشد الگوی زه، بازتر خواهد بود. الگوی باز سبب افزایش خاصیت ارتجاعی شبکه‌ی زه‌ها می‌شود که این موضوع افزایش قدرت راکت را در پی خواهد داشت. در مقابل، الگوی بسته سبب کاهش خاصیت ارتجاعی شبکه زه می‌شود که این ویژگی قدرت راکت را کم و کنترل آن را بیشتر می‌کند. بر این اساس می‌توان گفت که بازیکنان تازه‌کار بهتر است راکتی با الگوی زهکشی باز انتخاب کنند تا بتوانند از کمک راکت در تولید قدرت بهره‌ی کافی را ببرند.
بالانس راکت
به چگونگی توزیع جرم در راستای طول راکت «بالانس راکت» گفته می‌شود. به زبان ساده، اگر انباشت جرم در ناحیه‌ی سر راکت متمرکز باشد، بالانس راکت «سرسنگین» و چنانچه تجمع جرم متمایل به دسته‌ی راکت باشد، بالانس راکت «سر سبک» و اگر وزن به‌طور یکنواخت در طول راکت تقسیم شود راکت «تعادلی» نامیده می‌شود.
به‌طورکلی می‌توان گفت که هر چه سر راکت سنگین‌تر باشد قدرت راکت بیشتر می‌شود و هر چه سر راکت سبک‌تر باشد قدرت آن کمتر و کنترل آن بیشتر می‌شود. بالانس راکت با واحد "point" و با علائم اختصاری HL به معنای سر سبک (Head Light) و HH به معنای (Head Heavy) مشخص می‌شود. بهتر است بازیکنان تازه‌کار راکتی را انتخاب کنند که خیلی سر سبک نباشد تا بتوانند از قدرت راکت برای ضربه زدن بهره ببرند.
گریپ راکت
گریپ یا دسته راکت قسمتی از راکت است که به دور آن نواری لاستیکی پیچیده می‌شود و از آنجا راکت را به دست می‌گیریم. راکت‌های تنیس در سایزهای مختلف گریپ تولید می‌شوند تا برای هر اندازه دستی مناسب باشند. گریپ بر اساس محیط دسته راکت، اندازه‌گیری و از ۰ تا ۶ شماره‌گذاری می‌شود. گریپ دست خانم‌ها معمولاً بین ۱ تا ۳ و آقایان ۲ تا ۴ است. از طریق روشی که در تصویر زیر توضیح داده شده می‌توانید گریپ مناسب خود و شماره متناظر آن را که در جدول آمده پیدا کنید.
کفش تنیس
تنیس ورزش پرتحرکی است که به توان حرکتی بازیکن و استفاده مناسب از پاها وابستگی زیادی دارد. برای این‌که بتوانید ضربه‌ی خود را از لحاظ تکنیکی درست اجرا کنید، ابتدا باید در جای مناسب قرار بگیرید. به همین جهت، حرکت در زمین تنیس که اصطلاحاً به آن "Footwork" گفته می‌شود بخشی مهم از بازی تنیس است. کفش مناسب ضمن بهبود توان حرکتی شما در زمین، از پاهایتان نیز به‌خوبی محافظت می‌کند.
خیلی از کسانی که قصد یادگیری تنیس را دارند تصور می‌کنند که کفش‌های معمولی ورزشی و یا کفش‌های رانینگ نیز برای تنیس مناسب هستند. در صورتی‌که این تصور کاملاً اشتباه است. کفش‌های رانینگ بسیار سبک‌تر از کفش‌های تنیس هستند و برای حرکت به سمت جلو طراحی می‌شوند. درحالی‌که در تنیس حرکت بازیکن بیشتر به‌صورت جانبی و در راستای عرض زمین است و به همین دلیل کفش‌های تنیس دارای زیره‌ای پهن‌تر و سخت‌تر هستند تا بازیکن بتواند بدون نگرانی از خطر مصدومیت و پیچ‌خوردگی مچ، به آسانی به طرفین حرکت کند و در صورت لزوم تغییر مسیر بدهد. هم‌چنین رویه و زیره‌ی کفش‌های تنیس بسیار مقاوم‌تر از کفش‌های معمولی ورزشی هستند تا فشار زیادی را که هنگام حرکت در زمین به کفش وارد می‌شود، تحمل کنند.
همانطور که می‌دانید تنیس روی زمین‌های مختلفی (خاک، چمن و هارد) بازی می‌شود که این موضوعی است که به هنگام خرید کفش تنیس باید به آن توجه کنید. در حقیقت تفاوت اصلی کفش‌های تنیس در زیره‌ی آن‌ها است که بسته به نوع زمین تغییر می‌کند.
کفش خاک
در ایران اغلب زمین‌های تنیس از نوع خاک رس هستند. در زمین خاک رس بازیکنان برای رسیدن به توپ از روش سر خوردن استفاده می‌کنند که به آن "Sliding" می‌گویند. به این منظور در زیره‌ی کفش‌های مخصوص خاک از طرح هفت‌هشتی یا Herringebone استفاده می‌شود تا با ایجاد اصطکاک لازم میان زیره کفش و سطح زمین، بازیکن بتواند بدون از دست دادن تعادل خود روی زمین سر بخورد.
کفش هارد
در زمین هارد (Hard Courts) به ندرت از سر خوردن استفاده می‌شود و بنابراین ساختار زیره‌ی کفش هارد متفاوت است. زمین‌های هارد از ترکیب مواد مصنوعی با ماسه ساخته می‌شوند و به همین دلیل کفش‌های زمین هارد دارای زیره‌ای مقاوم در برابر ساییدگی هستند. هم‌چنین به دلیل سختی بالای زمین هارد، کفش‌های مناسب این نوع زمین معمولاً نرم‌تر و انعطاف‌پذیرتر هستند تا در حین بازی فشار کمتری به مفاصل (به‌خصوص مفصل زانو) وارد شود.
کفش آل‌کورت
کفش‌های آل کورت برای بازی روی تمامی سطوح مناسب هستند. امروزه اکثر کمپانی‌های تولیدکننده‌ی لوازم و تجهیزات تنیس، کفش‌های All court نیز تولید می‌کنند. توصیه می‌شود اگر قصد دارید تنها روی یک نوع زمین بازی کنید کفش مخصوص آن را تهیه کنید.
انتهای رپرتاژ خبری
