١) نگارنده در پایان سال نخست صدارت دکتر حجت الله ایوبی در یادداشتی با عنوان "دکتر ایوبی و بدرقه باشکوه" ضمن ستایش هوشمندی وی در بیان این نکته که مایل است به جای استقبال با شکوه، بدرقه باشکوهی داشته باشد، به ضرورت پیگیری هفت موضوع حیاتی و کلیدی در سازمان سینمایی در دوره چهارساله مدیریت اش بمنظور تحقق آن آرزوی هوشمندانه اشاره کرده و یادآور شدم که حل مسایل و مشکلات در محیطی که آن مسئله و مشکلات را زاییده ممکن نیست بلکه باید از سطحی دیگر و البته بالاتر آن مسئله را بررسی و حل کرد. ساختار مدیریت سینمای ایران شامل تشکیلات، فرآیند ها و نیروی انسانی دیگر توان حل مسایل سینمای ایران را در سپهر کوچک شده جهانی و عصر ارتباطات را ندارد، پس شایسته است این ساختار فرسوده و نا کارآمد با کوچک سازی ساختار دولتی سینما با حضور و تاثیر بیشتر نمایندگان اصناف با تشکیل سازمان نظام سینمایی قوام یابد و سازماندهی شود.

٢) اینکه در گزارش عملکرد سازمان سینمایی از سهیم کردن اهالی و صنوف سینمایی در نظام تصمیم گیری گفته می شود میانبری است برای توجیه و پوشانیدن نبود اراده برای اعمال تغییرات ساختاری. نگارنده به عنوان ناظر و مراقب تصممیات و فعالیت های سازمان سینمایی درعرصه مدیریت، شاهد است که به جز شورای پروانه ساخت در دیگر شوراهای مشورتی و البته تاکید می کنم نه ساختاری، اهالی سینما به عنوان شخص دعوت شده اند و نه به عنوان نماینده صنف و صد البته جامعه اصناف سینمایی یعنی خانه سینما. دکتر حجت الله ایوبی دانش آموخته دانش سیاسی از دانشگاه لیون فرانسه و امام صادق (ع) است و به خوبی می داند کنش سیاسی یک کنش جمعی است و نه فردی. اینکه در شورا های مشورتی و نه ساختاری از سینماگران به عنوان شخص دعوت می شود اقدامی بنیادی برای مشارکت سینماگران در حل مسایل و مشکلات کسب و کار شان (سینما) تلقی نمی شود.

البته که دولت ها و دولتمردان اقتدار گرا از حضور قوام یافته و سازمانی نیروهای ذی نفع در فرایند تصمیم گیری کسب و کارشان استقبال نمی کنند اما فراموش نکنیم جهان امروزین با گستره ارتباطات و شفافیت پدید آمده ناشی از آن این گزینه را به ناگزیر تغییر داده است. بر همین اساس سزاوار است سازمان سینمایی در دوسال باقی مانده از عمر خویش با تغییر الگوی خود از پوشش دمکراتیک بودن به رفتار ساختاری ( ونه نمادین) شریک کردن ذی نفعان صنفی در تمامی سازمان هایی که به تصمیمات کسب و کار سینمایی منجر می شود، مبادرت ورزد.

٣) در گزارش سازمان سینمایی اما خبری از بازگرداندن اقتدار قانون و اعتبار پروانه های صادره نبود. اقتصاددانان می گویند سرمایه بیش و پیش از هر چیز به امنیت حقوقی نیاز دارد. اگر بر این باوریم که راه توسعه ایران و البته سینمای ایران حضور موثر و روشمند بخش خصوصی است پیش از هر چیز این نکته باید روشن شود که با چه ضوابطی امنیت سرمایه حفظ می شود و اقتدار دولت به مثابه بالاترین رکن اجرایی و به عنوان منتخبان ملت از این حضور حمایت می کند. پسگرد سازمان سینمایی در نمایش محدود فیلم نجیب خانه پدری و نیز فیلم دینی رستاخیز، امیدی برای حضور موثر بخش خصوصی باقی نمی گذارد.

٤) مولفه امنیت شغلی که به استناد اصل بیست و هشتم و بیست و نهم میثاق ملی و مواد یکصد و چهار و یکصد و شانزدهم برنامه چهارم توسعه ، مطالبه نخستین سینماگران و تشکل سازمانی شان، خانه سینما است نیز در گزارش سازمان سینمایی جایی نداشت. این جای خالی البته به دو معنامی تواند باشد. نخست نبود باور به این مولفه به عنوان تکلیف اداری-سازمانی و دیگری نبود اراده لازم برای تحقق آن. خانه سینما در غیاب سازمان متولی و به عنوان تکلیف سازمانی اش در دیدبانی مطالبات و رصد مقررات در سال ١٣٨٧ طرح مدونی را برای تامین امنیت شغلی تهیه و به ریس دولت نهم و هم هنگام ریس کمیسیون فرهنگی مجلس ارایه کرد. در آن طرح بر هفت راهکار کلیدی بمنظور تحقق این امر تاکید شده بود. سال بعد از آن، خانه سینما که از پیگیری های مکتوب و اداری آن طرح ناکام شده بود و سینماگران از بیکاری به جان آمده بودند و کسی هم بنای شنیدن صدای شان را نداشت، تصمیم به گردهمایی برای رساندن صدای شان به افکار عمومی را داشتند.( بگذریم که ان اراده صنفی برای گردهمایی را که عقبه ای تاریخی داشت به بهانه سیاسی مانع تحقق اش شدند)

اینکه سازمان سینمایی بیشتر اوقات و انرژی خود را وقف ممیزی و رعایت نیت و نجواهای شکست خوردگان سیاسی می کند اما از پیگیری مهمترین خواسته سینماگران سرباز می زند اصلا برای دوره دولت باقی مانده دکتر حجت الله ایوبی قابل قبول نیست.

٥) تسهیل مقررات و یک پارچه سازی آنها از جمله اقدامات بنیادین برای رونق کسب و کار است. این نکته در گزارش عملکرد سازمان سینمایی کجاست؟ بد نیست گزارش کنم که در اسفند ماه سال نودو دو تا مردادماه سال نودو سه به پیشنهاد منوچهر شاهسواری تهیه کننده سینما و با قبول معاونت وقت نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی با دعوت از برخی صاحب نظران و نخبگان اداری حقوقی، اقدام به پالایش و روان سازی آیین نامه ها و مقررات سینمایی شد. در بیست و یک نشست چهار ساعته این گروه مدعو تمامی آیین نامه ها و دستورالعمل ها مطالعه، بررسی و ساده سازی شد. اما پس از گذشت یکسال از انجام أین مهم، دریغ از اعلان و اقدام برای عملی کردن آنها! سازمان سینمایی توضیح دهد که چه اقدامی برای تسهیل مقررات کرده است؟

٦) ودر پایان یادآور می شود که تامین زیر ساخت های نمایش و تولید که لازمه پیشبرد سینمای ایران است نیازی به ماندن در انحصار سازمان های دولتی ندارد، لطفا سازمان سینمایی توضیح دهد چه اقدامی برای ساده سازی ، رفع انحصار و ارایه تسهیلات برای ورود فناوری های نمایش و تولید انجام داده است؟