این مسافر در این نامه که یک نسخه از آن در اختیار خبرنگار ایسنا قرار گرفته، نوشته است: به عنوان مسافر پرواز تهران به مشهد پنجشنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۸ ساعت ۱۴:۴۰ هواپیمای ایران ایر IR۴۶۶ نکاتی را براساس مشاهدات آنچه در پرواز گذشت، جهت جلوگیری از تکرار تقدیم می کنم و از رسانه های عزیز می‌خواهم در جهت رفع مشکل مردم موضوع رضایتمندی مسافران از خدمات ایرلاین ها را در دستور کار خود قرار دهند.
در این نامه آمده است: باقبول همه مشکلات ناشی از تحریم‌ها و فشارهای بین المللی، با قبول فرسودگی ناوگان هواپیمایی کشور و با قبول تمامی مشکلات ارزی و محدودیت‌های قانونی و جهانی، آنچه در پرواز گذشت را قلمی می‌کنم تا در جهت حل برخی مشکلات کوشیده شود.
این مسافر در شرح ماجرای رخ داده در پرواز نوشته است: هواپیما ۳۳ ردیف صندلی داشت که چهار ردیف آن مبلمان ویژه است. صندلی ما ردیف های آخر، یعنی یک صندلی جلوتر از موتور قرار داشت، به صورتی که از پنجره جلوی موتور وفضای بیرون قابل مشاهده بود. صندلی ها آنقدر فشرده و تنگ چیده شده بودند که به طور طبیعی زانوی مسافر به صندلی جلو فشار وارد می کرد. از سوی دیگر تکیه گاه بعضی صندلی ها به دلیل خرابی با تکیه دادن به آن موجب آزار مسافران پشت سر شده بود.
مسافر پرواز تهران-مشهد ایران‌ایر در ادامه نوشته است: صدای زیاد موتور در بخش‌های عقب هواپیما، تنگی صندلی‌ها و فشار تکیه‌گاه صندلی خراب بر مسافران پشت سر، دست به دست هم داد تا صدای مسافران به اعتراض بلند شده و سکوت را بشکنند. مسافران مدعی بودند که از شرکت معتبری بلیط تهیه کرده‌اند و انتظار دارند هواپیمای این شرکت حق طبیعی مسافران را رعایت کند؛ سالم نبودن صندلی‌ها و فشردگی آن را نه می‌توان به گردن تحریم انداخت، نه فرسودگی هواپیما!
مسافر هواپیمای تهران-مشهد در ادامه شرح ماجرای پرواز نوشت: بالاخره خانم محترمه‌ای از مهمانداران پاسخگوی اعتراض مسافران شد. بنده خدا پاسخی نداشت و تکرار می‌کرد بنده کاره‌ای نیستم، هواپیما فرسوده است، همه صندلی‌ها مسافر دارد و... خستگی کار در چهره‌اش موجب شده بود پاسخ هایش به تندی هدایت شود؛ در نتیجه از او خواسته شد سرمهماندار را بیاورد. مرد میانسال محترمی آمد، اشاره به فرسودگی هواپیما داشت و تنگی صندلی‌ها را به گردن سازندگان و طراحان هواپیما انداخت که هواپیما را این‌گونه طراحی کردند! گویا از نگاه ایشان مسافران اولین بار است باپدیده هواپیما آشنا شده‌اند! و خرابی صندلی ها را گفت بنویسید و سپس قول داد پیگیری کند، این که از کجا؟ مشخص نیست.
در ادامه این نامه سرگشاده آمده است: به مسولان محترم هواپیمایی عرض می‌کنیم که قبول داریم تحریم هستیم و هواپیما فرسوده است؛ به قول معروف اگر لباس نو نیست آب برای شستشو هست! مگر تنظیم فاصله صندلی‌ها و رفع فشردگی آن بدست عزیزان ایرانی امکان پذیر نیست!؟ یا برای افزودن تعداد صندلی برای افزایش درآمد و جا بازکردن برای صندلی‌های ویژه صندلی‌های مسافران معمولی را به هم تنیده‌اند! این که دیگر تحریم و فرسودگی نیست. اینکه کسی به خود اجازه نمی‌دهد صندلی را چک کند و خرابی احتمالی آن را رفع کند به عهده فرسودگی است یا مدیریت ناکارامد!؟
اینکه مسافر حق ندارد به سختی جا و خرابی صندلی اش اعتراض کند تقصیر سازنده هواپیماست!؟ و اینکه به قول سرمهماندار این هواپیما نمی‌بایست درسیر مشهد باشد تقصیر مسافر است!؟
در پایان این نامه سرگشاده آمده است: بیاییم یکبار دیگر حق مسافر برشرکت ایرلاین را مطالعه کنیم و به یاد بیاوریم طبق مقررات جهانی باید هم در جهت رفاه مسافران در ساعات پرواز بکوشیم و هم به سلامتی آنان فکر کنیم و با مسافران چون بردگان برخورد نکنیم که ماهستیم که شما را به سرعت به مقصد رسانده و در راه هم از شما پذیرایی می کنیم! و به یاد داشته باشیم اگر این مسافران نبودند ایرلاینی هم نبود و بدانید که مسافران به حق خود آگاه هستند و اگر سکوت می کنند از روی رضایت نیست و...
خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) آمادگی دارد هم پاسخ مدیریت ایران ایر را به این نامه منتشر کند و هم نظر دیگر مسافران ایرلاین هایی که از سوء مدیریت خطوط هواپیمایی رنج می برند را به نشر برساند تا شرایط طوری رقم بخورد که برخی کاستی‌های مدیریتی را به عهده دیگران نگذاریم.
انتهای پیام
