به گزارش خبرگزاری مهر، سرگرد جمشید محمد نقی کارشناس ارشد پلیس مبارزه با مواد مخدر اصفهان در یادداشتی بررسی کرده است که با فرزند معتاد خود چگونه برخورد کنیم.
وی در این یادداشت نوشته است: «والدینی که فرزند معتاد دارند بایستی در فضایی امن با جوان آلوده صحبت کرده و به او محبت کنند، آن چنان که وی والدینش را بهترین دوستان خود بداند. در صورت طی شدن صحیح این روند، خواهید دید که فرد معتاد به سوی ترک کردن اعتیادش گام بر می دارد.
دو واقعیت اساسی در مورد داشتن فرزند معتاد
اولین واقعیت این که همه‌ی ما به عنوان والدین اشتباهاتی را مرتکب می‌شویم و البته والدین خوب، الزاماً والدین بی نقصی نخواهند بود. همه‌ی ما به طریقی می‌توانستیم کار خود را بهتر انجام دهیم. ولی زمانی که کودک شما بزرگ شد، نمی‌توانید زمان را به عقب بازگردانده و اشتباهات خود را اصلاح کنید.
واقعیت دوم اینکه زمانی که کودک شما بالغ شد، قدرت موردنیاز برای گرفتن تصمیمات هوشمندانه را خواهد داشت. درنتیجه، فرزندان بالغ حقی برای سرزنش کردن والدین خود در قبال تصمیماتی که امروز می‌گیرند نخواهند داشت.
اگر والدین متوجه اعتیاد فرزندشان شدند چه اقدامی باید انجام دهند؟
در مرحله اول باید به این مسئله پی ببرند که جوان در چه مرحله‌ای است. در شرایطی که مراحل آغازین را طی می‌کند باید به او به چشم یک فرد کاملا سالم نگاه کنند و به تدریج وی را آن قدر در محیط خانه با محبت ویژه و فوق العاده جلب کنند که جوان در خلوت خود از انجام این کار پشیمان شده واحساس عذاب وجدان کند.
اما اگر در مرحله میانی و حادی به سر می‌برد والدین باید به شدت به سمت اعتماد سازی گام بردارند. اعتماد سازی در این مرحله با آرامش رخ می‌دهد. در فضایی امن باید با جوان آلوده صحبت کرد و به او محبت را ابراز داشت. آن چنان که وی والدین را بهترین دوستان خود بداند. در صورت طی شدن صحیح این روند، جوان به سوی همکاری برای ترک گام خواهد برداشت.
اگر با وجود همه تلاش‌ها فرزندی در خانواده درگیر مصرف مواد شد چه کنیم؟
برخورد والدین باز هم باید منطقی و علمی باشد به این معنی که از هرگونه جنجال، سرزنش و توهین اجتناب کنند و در عوض درباره وضعیت فرزندشان از یک مشاور راهنمایی بخواهند. بعد از آن می‌توانند موضوع را با وی در میان بگذارند و بگویند از سوء‌مصرف او باخبرند، ولی چون این راه عواقب بدی به همراه دارد نگران‌اند و می‌خواهند به او کمک کنند.
چه زمانی باید به فرزند معتاد خود کمک کنیم؟
مهمترین اقدام در این جهت، کمک گرفتن از یک فرد متخصص است. می‌توانید برای شروع فرزند خود را نزد پزشک ببرید تا او را از نظر علائم مصرف مواد مخدر و دیگر عارضه‌های سلامتی معاینه کند. می‌توانید قبل از انجام این کار از فرزند خود بپرسید که آیا با مراجعه به پزشک و دادن تست‌های عادی اعتیاد و روش‌های درمانی مناسب راحت است یا خیر. در صورتی که فرزند شما با این قضیه مشکل داشت می‌توانید از افراد متخصص در این زمینه کمک بگیرید.
شما می‌توانید به طور مستقیم با یک متخصص اعتیاد تماس بگیرید. شما و پزشک می‌توانید در مورد ارجاع فرزند خود برای درمان تصمیم گیری کنید. کمک گرفتن برای فرزند معتاد به مواد مخدر نیازمند شجاعت زیادی است چراکه کار سختی پیش روی شما و فرزندتان خواهد بود که احتمالاً در رسیدن به اهداف تحصیلی، شخصی و ورزشی که در سنین نوجوانی انتظار آنها را دارید اختلال ایجاد خواهد کرد. با این حال، درمان انجام شده و نوجوان شما از اعتیاد رها خواهد شد که البته این روند نیز نیازمند زمان و بردباری خواهد بود.
روش‌های درمانی موجود شخص را قادر می‌سازند تا با اثرات مخرب اعتیاد بر روی مغز و رفتار آنها مقابله کرده و بتواند کنترل زندگی خود را در دست بگیرد. شما حتماً می‌خواهید که از سلامت فرزند خود قبل از شروع زندگی مستقل در دنیای بیرون (جایی که مواد مخدر با آسانی بیشتری در دسترس خواهند بود) مطمئن شوید.
والدین چگونه می‌توانند به فرزند معتاد خود کمک کنند؟
هنگامی که یکی از فرزندان اعتیاد داشته باشد، کل افراد خانواده تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند. شما باید با خونسردی به آنها کمک کنید تا بتوانند بهبودی خود را به دست آورند. اگر فرزندی دارید که معتاد است و نتوانید ابزاری اساسی برای نجات او به کار ببرید، به زندگی شما نیز آسیب جدی وارد خواهد شد.
فرد در حال ترک باید از قرار گرفتن در معرض چهار موقعیت بپرهیزد: «گرسنگی، خشم، تنهایی و خستگی». این چهار موقعیت در یک ویژگی مشترکند و آن وارد کردن فشار روانی به فرد است. کلاً این قانون طلایی را به یاد داشته باشید که فشار روانی در دوران ترک، دشمن اصلی ادامه کار است. چرا که جسم آنقدر خسته است که دیگر توان مبارزه بیشتر را ندارد.
از انجام این کارها در برخورد با فرزند معتاد بپرهیزید
-امکانات رفاهی فراهم نکنید! امکانات رفاهی شامل تمامی صورت‌های حمایت مالی است. تا زمانی که همه چیز را برای فرزندتان آماده کنید، نه‌تنها وضعیت او بهتر نمی‌شود بلکه بدتر هم می‌شود. بدیهی است که وقتی او درخواست کمک می‌کند، شما به‌عنوان والدین نمی‌توانید او را ناامید کنید.
-به آنها دروغ نگویید و چیزی را از آنها پنهان نکنید! اگر فرزند شما غیرقابل کنترل است، باید با پلیس تماس بگیرید.
-با شخص معتاد بحث نکنید. از معتاد انتقاد نکنید. فرد معتاد را قضاوت نکنید. به یاد داشته باشید: اعتیاد یک بیماری است.
-فلسفه بافی نکنید، خود را نبازید، سرزنش و دعوا و پرخاش نکنید. این کارها، موقعیت را بدتر می کند. به فکر چاره باشید.
-رو به رو شدن با حقیقت را پشت گوش نیندازید. اعتیاد به سرعت رشد می کند، پس از همین لحظه شروع به یادگیری و برنامه ریزی برای روش های بهبود کنید.
-درباره شخص معتاد و اعتیادش پنهان کاری نکنید و مسئولیت هایش را به دوش نکشید.
-هیچ قول و قراری را از معتاد قبول نکنید. چون این فقط راهی برای به تعویق انداختن بهبودی است. قرار و مدارهایتان را تغییر ندهید و روی حرفتان پابرجا بمانید.
دست روی دست گذاشتن، بدترین انتخاب در برخورد با این بیماری است. اعتیاد یکی از اعضای خانواده، موضوعی است که حتی اگر در کنار فرد معتاد هم زندگی نکنید، باز هم تاثیر منفی اش را روی روح و روانتان می گذارد.
بی تفاوت یا ناامید نباشید. برخی روش های ترک اعتیاد کارآمد و مثبتند و در صورت تلاش و حمایت شما و خواست و اراده بیمار، حتما نتیجه می دهند.
کارهایی که می‌توانید برای بهبود فرزند معتاد خود انجام دهید
به آنها اطلاعات مفید بدهید. آنها را تشویق کنید تا با انجمن ترک اعتیاد همکاری کنند یا در جلسات توانبخشی مخصوص معتادان شرکت کنند.
به حرف های آنها گوش کنید. به جای اینکه آنها را نصیحت کنید، یاد بگیرید وقتی فرزندتان از شما کمک می‌خواهد بدون اینکه در برابر او تسلیم شوید یا از نظر مالی به او کمک کنید، به حرف‌هایش گوش دهید.
قانون و قواعدی را وضع کنید. اگر فرزندتان با شما زندگی می‌کند و به موادمخدر معتاد است، قواعدی وضع کنید و به او هشدار دهید که باید آنرا ترک کند. سپس، اگر از قانون شما اطاعت نکرد، وارد عمل شوید و ضمن گرفتن مشاوره از متخصص، سپس وفق دستورات اقدام کنید.
