به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، بیرونی‌ترین لایه پوست نقش اساسی در حفاظت از بدن در برابر آلودگی‌های محیطی دارد اما رطوبت این لایه به راحتی با استفاده از مواد پاک‌کننده تغییر می‌کند.

وجود رطوبت می‌تواند بر گسترش مواد شیمیایی تاثیر بگذارد و میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا را به لایه خارجی پوست بچسباند.

کنترل میزان رطوبت موجود در پوست می‌تواند سبب بهبود دارورسانی از طریق پوست وحتی بهبود چسبندگی الکترون‌ها و حسگرهای زیستی شود.

محققان رشته مهندسی پزشکی دانشگاه "بینگهمتون"(Binghamton) به سرپرستی دکتر "گای ژرمن"(Guy German) موفق شدند رطوبت بیرونی‌ترین لایه پوست موسوم به لایه شاخی("اِستراتوم کورنِئوم"(stratum corneum) را با استفاده از یک ترکیب شیمیایی معمول و موجود در صابون کنترل کنند.

این ترکیب شیمیایی سدیم لورت سولفات نام دارد در دسته مواد فعال سطحی آنیونی قرار می‌گیرد.

این ماده در دو سر شاخه ساختار شیمیایی خود ویژگی‌های متفاوتی دارد. سر شاخه آن آب را (آب ‌دوست) و انتهای آن چربی (آب گریز) را جذب می‌کند.

این ساختار شیمیایی در ساخت صابون، پاک‌کننده‌ها، شامپوها و خمیردندان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

دکتر ژرمن در رابطه با روش انجام کار گفت: روند کنترل رطوبت بسیار مشخص است. موضوع این است که زمانی که شما میزان اسیدی یا قلیایی بودن محلول را تغییر می‌دهید ما نیز این مولکول‌ها را برعکس می‌کنیم.

وی افزود: در محیط‌های اسیدی پوست معمولا بار مثبت دارد و سرشاخه این ترکیبات بار منفی دارد و به پوست متصل می‌شود و با توجه به اتصال انتهای دم این شاخه سطح پوست عملا آب‌گریز می‌شود.

در شرایط قلیایی پوست بار مثبت ندارد و عملا رطوبتی در پوست دیده نمی‌شود.

ژرمن خاطرنشان کرد: در عمل گروه‌های سرشاخه در  سدیم لورت سولفات سبب ایجاد روبت در پوست می‌شوند.

این تیم تحقیقاتی قصد دارند در آینده با  استفاده از این مواد روش‌هایی برای دارورسانی بهتر، کنترل رشد باکتری‌ها در سطح پوست و سیستم‌های حسگرهای مبتنی بر پوست بیابند.

با استفاده از این روش می‌توان حالتی در پوست ایجاد کرد که قطره آب بدون چسبیدن به سطح پوست و پخش شدن در سطح پوست روی آن بغلتد.

و در صورتی که نیاز باشد تا پوست همواره مرطوب باشد می‌توان با قلیایی کردن آن، سطح پوست را آب‌دوست کرد.

انتهای پیام