براساس گزارش نیویورک‌تایمز، این تنهایی بدون عواقب نیست، و دانشمندان ثابت کرده‌اند تنهایی برای سلامت انسان مضر است. برای مثال در پژوهشی محققان دریافتند تنهایی می‌تواند میزان استرس را در بدن انسان افزایش داده و به بیماری قلبی، دیابت و زوال عقل منجر شود. تحقیقی دیگر نشان داد افراد تنها 50 درصد بیشتر از دیگران در معرض مرگ زودهنگام قرار دارند.

اما درحالی که تصور عموم بر این است که افراد سالمند تنهاتر هستند، محققان دانشگاه بیرگهام یانگ در یوتای آمریکا دریافته‌اند نوجوانان و جوانان بیشتر در معرض تهدید تنهایی قرار دارند. به بیانی دیگر، تنهایی در این دو دوره سنی به اوج خود می‌رسد.

محققان با بررسی 70 مطالعه علمی دریافتند احتمال ابتلا به بیماری‌های مرتبط به تنهایی برای افرادی که زیر 65 سال سن دارند بیشتر از افرادی است که بالای 65 سال سن دارند. همچنین گزارش پروژه ملی سالمندی، سلامت و زندگی اجتماعی نشان می‌دهد تنها 30 درصد از سالمندان معمولا با حس تنهایی دست به گریبانند.

به گفته محققان نباید تنها سالمندان را زیر ذره‌بین تحقیقات تاثیر تنهایی و انزوای اجتماعی بر سلامت قرار داد و کل دوره‌های سنی باید مورد بررسی قرار گیرند. درصورتی که ارتباطات اجتماعی را یکی از نیازهای بنیادین انسانی در نظر بگیریم، دیگر نمی‌توان خطرهای انزوای اجتماعی را حتی برای افرادی که خود را تنها نمی‌دانند،‌نادیده گرفت.

تنها بودن و تنها ماندن دو موضوع متفاوت هستند. اگرچه شاید به نظر برسد که سالمندان تنها هستند، اما این به آن معنی نیست که از تنهایی خود ناشادند. درواقع افراد زمانی احساس تنهایی می‌کنند که در میان جمعی بزرگ باشند و عجیب‌تر آنکه بسیاری از افراد تنها ازدواج کرده‌اند.

به گفته محققان مجرد بودن خود خطری بزرگ است،‌اما تمامی ازدواج‌ها موفق نیستند و باید کیفیت روابط را نیز در کنار کمیت آنها در نظر گرفت.