همیشه سعی دارم پیشنهادات زیر یادداشتها را مطالعه و تا حد ممکن اگر حریمها را بهم نریزند و توهین به کسی نباشند آنها را منتشر کنم. به خوانندگان عزیز خبر آنلاین نیز گزارش میدهم از 2421 نظری که لطف کرده اند بر یادداشتهای بنده در طول سه سال گذشته مرقوم فرموده اند 2377 مورد آن منتشر و 44 مورد آن حذف و یا مهر عدم تائید بر آنها خورده است. اگر با ادبیات امروزه بخواهیم صحبت کنیم 98% پیشنهادات تائید و 2% آنها که حاوی توهین به افراد و یا شکستن حریم نظام و دیگران بوده رد صلاحیت شده اند! این امر نشان میدهد بالاخره هر کدام از ما دستش برسد از رد صلاحیت کوتاهی نمیکند!

اما گذشته از شوخی من از پیشنهادات خوانندگان خیلی استفاده میکنم و البته مطالعه و بررسی همه جوانب که هم خودم دچار مشکل نشوم و هم سایت خبر آنلاین، کلی وقت گیر است اما ارزش آنرا دارد چون معتقدم هرچه حرفها زده شود جامعه از جهت روانی بهتر اداره میشود و اینهم کمک من به اداره مطلوبتر کشور است. در یکی از پیشنهادات بر یادداشت اخیر من تحت عنوان "انتخابات و دو گانه حق- وظیفه" که عینا" در زیر می اورم مبحثی باز شده که من احساس میکنم علاوه بر توضیحی که به پیشنهاد گذارنده در همان زمان دادم بطور مبسوط تری به آن بپردازم. امید دارم مورد بهره برداری خوانندگان عزیز خبرآنلاین و مخصوصا" نسل جوان قرار گیرد:

شمس تبریزی 2 دوشنبه 5 بهمن 1394 - 18:01:46: به فاصله کوتاهی پس از انتخابات سال 88، احمدی نژاد از خیابون پاستور بر صفحه تلویزیون ظاهر شد و یکی از حرفهای مورد اشاره اش این بود که طلحه و زبیر هم سوابق خوبی داشتن اما خب در مقابل امیرالمومنین قد علم کردن و آن شد که همه میدانیم. حرفهای احمدی نژاد را نقل به مضمون کردم اما قشنگ یادمه که طلحه و زبیر را اسم برد. خب منظورش از طلحه و زبیر و غیره در امروز که بود؟ از اینجا چه نتجیه میگیرم؟ آقای تاجیک عضو حزب طلحه بوده و هنوز هم هست هر چند که در هنگام نبرد ناکثین، در سرحدات مشغول جنگ با کفار بودن. میگویند آقای تاجیک پس از بازگشت از سرحدات، همچنان بر مشی طلحه و زبیر و ام المومنین پافشاری کرد و جفای آنها در حق جناب علی بن ابیطالب را متذکر نشد.

این نظر یک خواننده است که در پیشنهاد قبلی اش تاکید کرده، مسئله را از منظر محافظه کاران میبیند و به درستی و غلط بودن آن کاری ندارد. من نیز نفی نمی کنم که احتمال وجود چنین دیدگاهی در جناح محافظه کار کشور به عنوان رقیب اصلاحطلبان وجود داشته باشد. اما مشکل از آنجائی آغاز میشود که خدای ناکرده قائل به این امر شویم که این تلقی در هیئت مرکزی نظارت بر انتخابات حاکم شده و خدای ناکرده تر این هیئت با اجرای ناقص قانون در صدد حذف افراد منتسب به یک جناح سیاسی و مهم کشور برآمده است. جناحی که به دلیل اندیشه ورزی و پذیرش اصل اجتهاد در تحولات سیاسی اجتماعی و بدور از خود مطلق بینی و درست و غلط بودن نظراتی که ارائه میدهد راه و روش عملی و آزموده شده ائی برای حل مشکلات کشور دارد. خوشبختانه همه، از جناح ها و گروههای سیاسی کشور گرفته تا دولت و حکومت درس و تجربه خوبی از دولت مهرورز محافظه کاران و تلاش اقتدارگرایان برای استقرار حاکمیت یکدست کسب کرده اند. ولی مهم استفاده از تجربیات و باور کردن تحولات واقعی سیاسی اجتماعی در بطن جامعه است تا کشور روی ریل توسعه بیفتد.

من در پاسخ به آن پیشنهاد گذارنده عزیز نوشتم که " یک رئیس دولتی بی عقلی کرد و با صفر و یک کردن جامعه مسئولین کشور را بجان هم انداخت. مصداقی کردن حوادث تاریخی درست نیست و قیاس مع الفارق است. مدیران اجرائی کشور و سیاستمداران حتی اگر تعلق خاطر حزبی و گروهی هم داشته باشند بدلیل عدم تربیت حزبی طیفی از عقاید دارند و صد در صد به یکی از دو طرف دعوا وابسته نیستند. در 88 همه اشتباه کردند و باید درس بگیرند و حرکت روبرو جلو برای حل مشکلات کشور داشته باشند و در گذشته نمانند در غیر اینصورت مردم را از دست میدهیم. مشکلات مردم زیاد است و حل آنها اوجب واجبات، بقیه شاید غیر ضروری باشد. افرادیکه کار سیاسی کرده اند بر خلاف آن رئیس دولت به راحتی می توانند بین دو طرف جمع کنند. من در زمان استانداری رابطه ام با جناب نخست وزیر و آقا (رئیس جمهور ) خوب، منصفانه و رعایت حق و حقوق دو طرف بود. اگر چه نقل میشود آن رئیس دولت گفته که ماموریتش حذف یک طرف به نفع طرف دیگر بوده اما هر کسی چنین طراحی کرده باشد هدف و یا نتیجه اش خیانت به کشور است و دودش به چشم مردم می رود و نیروهائی که قصد ساختن کشور را دارند و نمی خواهند پشت این و آن پنهان شوند."