عطش تا ابد به خود خواهد بالید که بر لبهای عظمتی چون شهید شش ماهه ساکن گشته است، انتظار تا زندگی هست مقدس خواهد زیست، چون همه ی کودکان خیمه ها در او جمع گشته بودند تا یک روز تشنه را به تصویر بکشند.



درد و غم دیگر در زشتیها نمایان می شوند از روزی که یک اسوه ی صبر آنها را شرمنده ساخت. داغ و عزا ناقص محسوب می شوند اگر نام سوگوار در فراق حسین بر خود بنهند.



خاک نینوا را می نگرم، آفتاب را التماس می کند تا خاکسترش سازد، چرا که دلهای سوخته در عطش را در او شکستند. صدای مشک در گوشها پیچیده است، قطرات خجل را می جوید، اما آنان از شرم در خاک سیاه سوزناک فرو رفته اند و خورشید تا ابد در تب ندامت خواهد سوخت و همیشه داغ غمی را که در ظهر عاشورا در دلش حک شده بود در سینه حفظ خواهد کرد.



باز هم صدای درد، صدای غم و صدای تپیدن دلها و لرزش اشک چشمها، خودنمایی آغازیده است، انبوه پیروان آن قطعه قطعه شده ی درک و عشق، در آستانه ی سالگرد شهادت مولی و یارانش خویش را آماده می کنند، برای اینکه امسال هم خود را تصفیه کنند، وجود خود را به درد و غم امام حسین متبرک سازند.



نینوا هنوز هم تشنه است، تشنه ی سوگ تا با دیدن اشکهای خالص کمی خویش را تسکین دهد، عزاداریها و سوگواریها را مصون نگه داشتن از دستبردها که می خواهند فرهنگ ناب و خالص را بی رنگ جلوه دهند، وظیفه تک تک صفوفی است که به هم پیوسته اند و صلای درد سر می دهند.



اردبیل باید عزاداری کند، باید هر روز دسته های عزا در خیابانها به مداحی بپردازند، باید عمامه های سیاه بر سر ببندند، باید به یاد امام حسین و خانواده و یارانش، احسان به عزاداران دهند، خیابانها عشق می کنند که صداهای سینه زنانی در دنیای طنین انداز می شود که زنجیروار به هم پیوسته اند، باید خیمه های نمادین کربلا در خیابانهای این شهر بر پا شوند، باید در روز نهم محرم و تاسوعای حسینی در چهل مسجد شهر شمع روشن شود، باید پاهای برهنه را بر صورت خیابانهای شهر بنوازیم، چرا که سینه های اردبیل و اردبیلیان زنجیروار در زنجیر عشق امام حسین و یارانش جای گرفته اند.



قضا کاتبلری دنیا ائوین غمخانه یازمیشلار



فراغت ایسته سه هر کس اونو دیوانه یازمیشلار



خلیله حکم اولوندی تا کی اوغلون کسمه قربانی



بو قربانی ازل گوندن شه مردانه یازمشلار



* خبرنگار ایرنا- اردبیل