حجت‌الاسلام والمسلمین کلباسی در گفت‌وگو با خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با بیان این‌که «نوشتن وصیت نامه به قدری مهم است که یک باب و قسمتی از برخی کتب فقهی را به خود اختصاص داده است» اظهار کرد: کلمه وصیت به معنای سفارش کردن است و وصیت نامه به چند بخش تقسیم می‌شود. که عبارتند از وصیت نامه واجب، مستحب و مباح. فرد اگر حق الله یا حق الناسی بر گردنش باشد واجب است که حتما وصیت نامه خود را تنظیم کند چون کسی در این جهان باقی نمی‌ماند و همه باید به حقوق خود در این دنیا رسیدگی کنیم.

وی با بیان این‌که «فرد وقتی می‌خواهد وصیت کند در حد ثلث مال خود حق وصیت کردن دارد» تاکید کرد: گاهی حقوقی همچون خمس، زکات، نماز، کفاره و یا ... بر عهده فرد است که حتما باید در وصیت نامه خود به آن‌ها اشاره کند. وصیت نامه مستحب را فردی می‌نویسد که می‌خواهد سایرین را به امور خیر و باقیات الصالحات دعوت کند. انسان می‌تواند در وصیت نامه اخلاقی سفارش‌هایی در رابطه با تقوا و مسائل اخلاقی داشته باشد تا بازماندگان از آن بهره ببرند.

کلباسی یادآور شد: اگر به وصیت نامه معصومین (ع) مراجعه کنیم می‌بینیم که بخش عمده‌ای از سفارش آن‌ها مربوط به امور تربیتی و حقوقی است، پس الزاما وصیت نامه نباید در امور مالی تنظیم شود.

قائم مقام پیشین ستاد اقامه نماز گفت: وصیت نامه مباح هم مربوط به اموری می‌شود که فرد طبق علاقه شخصی خود و تمایلاتش می‌گوید مثلا فلان فرزندم پس از من فلان کار مورد علاقه‌ام را ادامه بدهد، آن هم در شرایطی که قابل اجرا باشد و مشروعیت داشته باشد.

وی تاکید کرد: انسان می‌تواند وصیت نامه خود را به هر شکلی که می‌خواهد تنظیم کند ولی بهتر است که وصیت نامه به صورت کتبی و قانونی و با امضای شاهدان باشد تا پس از فرد مشکلی پیش نیاید. آن چه که در وصیت نامه مهم است این مطلب است که نباید حق کسی ضایع شود.

انتهای پیام