به گزارش ایسنا، معاون گسترش زبان فارسی و ایران‌شناسی در دانشگاه‌ها و مراکز علمی خارج از کشور در وزارت علوم و عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی در یادداشتی که در پی درگذشت زهرا استادزاده نوشته، آورده است: «و نترسیم از مرگ
مرگ، مرگ پایان کبوتر نیست.
بار دیگر وزیدن سَمومِ جان‌شکار کرونا، خواهری دردانه و یگانه و مسئولی جان‌آگاه، دلسوز و مهرآیین را از بوستان سبزاسبز زبان و ادبیات فارسی چید و ما را در سوگ سترگ و جان‌سوز وی نشاند. هنوز داغ خواهر و همکار گران‌ارج ما خانم دکتر عصمت اسماعیلی بر دل و جان‌مان تازه بود که جاودان‌یاد سرکار خانم دکتر زهرا استادزاده، از یاران نیک‌اندیش، دلسوز، دردآشنا، مخلص، کارشناس کاربلد و باسابقه مرکز همکاری‌های علمی بین‌المللی وزارت علوم (معاونت گسترش زبان فارسی و ایران‌شناسی در دانشگاه‌های خارج از کشور) به دیدار حق شتافت و ما را در این مسیر دشوارگذر، تنها گذاشت.
رفتیّ و رفتن تو، آتش نهاد بر دل
از کاروان چه مانَد، جز آتشی به منزل؟
بانوی والامَنشی که بیش از ۲۰ سال، عمر پربار و برکت خویش را صرف گسترش زبان و ادبیات فارسی در جهان کرد؛ عضو هیأت علمی و رئیس اداره اعزام در معاونت گسترش بود؛ آشنایی بی‌نظیری با استادان داخلی و خارجی، کرسی‌ها، سفیران، رایزنان فرهنگی و دیگر مدیران بخش‌های مختلف و مسائل اداری و اجرایی مربوط به گسترش زبان فارسی داشت. بین استادان و دیگر مسئولان و شیفتگان این عرصه، جایگاه علمی و اجرایی شایسته و بایسته‌ای داشت و همواره شاهد آن بودیم که تا دیروقت در وزارت علوم و پس از آن نیز در فضای مجازی، مشغول کار خود و هماره در دسترس استادان بود و حل و فصل مشکلات و پیگیری کارهای‌شان را، وظیفه وقت و بی‌وقت خود می‌دانست.
استادان اعزامی، ایشان را سنگ صبور و محرم اسرارِ کاری و خانوادگی خود می‌دانستند و یقین داشتند که وقتی موضوعی را با وی درمیان می‌نهند، تمام همت و تلاش خود را به کار می‌گیرد تا بهترین و سریع‌ترین راه حل را بیابد و به کار گیرد. نظم، دقت، دلسوزی، سرعت عمل، غیرت کاری و سازمانی، خوش‌برخوردی و رعایت شأن و جایگاه استادان و سلامت نفس ایشان، زبانزد همگان بود و «قولی است که جملگی برآنند».
در دوسالی که توفیق همکاری با ایشان را در وزارت علوم یافتم، دریافتم که چقدر شیفته کار و بار خویش است و چقدر صمیمانه، صادقانه و همراه با خُلق خوش و روی باز، بی مزد و منت، ذوب در کار و بار خویش است و در گره‌گشایی از کارهای فروبسته می‌کوشد و از پای نمی‌نشیند. فکر نمی‌کنم در این دو سال، دو هفته به مرخصی رفته باشد. اگر هم می‌رفت، کاملاً در دسترس و پیگیر کار خود بود.
این حرف‌ها را نه حالا که از دستش داده‌ایم و اشک‌ریزان در سوگش نشسته‌ایم بر قلم جاری می‌کنم؛ که هرگاه فرصتی بود، قدرشناسانه و باافتخار، از اخلاص و اشتیاق و درستکاریِ دم‌افزون ایشان سخن گفته‌ام و او را بانوی زبان فارسی خوانده‌ام و خوشحالم که تا بود، در حد معرفت و توش و توان خویش، قدرش را دانستیم و بر صدرش نشاندیم و چه صدری والاتر از دل‌های دوستان و دوستدارانش که جایگاه ابدی اوست!
ما، کرسی‌های زبان و ادبیات فارسی در جهان و استادان اعزامی دوره‌های مختلف، روز تلخ، کمرشکن و نفس‌گیری را پشت سر نهاده‌ایم و یقین داریم که فقدان زهرا بانو، به هیچ روی، جبران نخواهد شد و شخصیت خودساخته و مدیر و مدبّرش تکرارناپذیر خواهد ماند. اما به یاری خداوند می‌کوشیم آرزوهای معصومانه‌اش را برای پراکنده شدنِ عطر زبان و ادب فارسی و فرهنگ گران‌سنگ ایرانی در گوشه گوشه گیتی دنبال و محقَق کنیم.
این فقدان و هجران جانگداز و باورناپذیر را به خانواده بزرگوار، شکیبا و همیشه همراه و همدلش و همه آشنایان و دوستداران مرام و مسلکش، صمیمانه و دل‌شکسته تسلیت می‌گویم و برای آن عزیزان سوگوار، صبر و اجر و سلامت و سعادت آرزومندم.
هرگز نمیرد آن‌که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم، دوام ما»
زهرا استادزاده، عضو هیأت علمی معاونت گسترش زبان فارسی مرکز همکاری‌های وزارت علوم، تحقیقات و فناوری بود. او لیسانس زبان و ادبیات فارسی و فوق لیسانس آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان خود را از دانشگاه علامه طباطبایی اخذ کرده بود. همچنین مقالات متعددی در موضوع کرسی‌های زبان و ادبیات فارسی و نیز زبان و ادبیات فارسی کلاسیک و معاصر و زبان‌شناسی نگاشت و در همایش‌های متعدد داخلی و خارجی مشارکت داشت. سال ۱۳۸۸ نیز به عنوان «پژوهشگر شاخص کشوری» از سوی دبیرخانه ستاد هفته پژوهش انتخاب شد. از جمله دیگر فعالیت‌های استادزاده می‌توان به همکاری در برنامه‌ریزی و اقدام‌های مربوط به گسترش زبان و ادبیات فارسی در خارج از کشور، همکاری در برنامه‌ریزی و تهیه طرح‌های لازم و اقدام‌های مربوط به تأسیس و تقویت کرسی‌ها و مراکز زبان فارسی ـ ایران‌شناسی و مطالعات ایرانی در خارج از کشور، همکاری و اقدام در مورد مصوبات ستاد شورای گسترش زبان فارسی، همکاری در تهیه آیین‌نامه‌ها، دستورالعمل‌ها و ضوابط مورد نیاز ستاد گسترش زبان فارسی و ... اشاره کرد.
زهرا استادزاده ششم آذرماه ۹۹ بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت.
انتهای پیام
