به گزارش ایسنا، شاید این جمله برای سران فدراسیون فوتبال ایران و دوست‌داران فوتبال سنگین باشد اما بدون شک می‌توان اذعان کرد که برخلاف ادعایی که درباره فوتبال ایران و تاثیرات ماورایی علی کفاشیان بر رییس AFC مطرح است، این روز‌ها این سعودی‌ها هستند که سلطه بلامنازعی بر کنفدراسیون فوتبال آسیا دارند و هر تصمیمی را که دوست داشته باشند از میز کار بن‌همام خارج می‌کنند، بدون آنکه کسی جلو دار آنها باشد.

ماجرای حمله به سفارت عربستان یقینا هیچ ارتباطی به امنیت در ایران ندارد و اینکه فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا با بهانه واهی آل سعود برای عدم حضور تیم‌های عربستانی در تهران با آنها همصدا شدند نیز یقینا بستن چشم‌ها بر موضوع دخالت سیاست در فوتبال است، نکته‌ای که شاید با تبین درست از سوی مسوولان فوتبال ایران می‌توانست آب سردی باشد بر همه ادعا‌های واهی عربستان و پیروزی دیپلماسی ایران، اما ضعف در عمل مقامات فدراسیون فوتبال ایران، نتیجه‌ای نداشت جز کارنامه سیاه برای فوتبال ایران و موفقیت کامل برای عربستان.

به نظر می‌رسد در کنار ضعف و ذلت دیپلماسی فوتبال ایران، عربستانی‌ها نیز در اوج قدرت‌شان در AFC و فیفا هستند. آنها سهم بسزایی در انتخاب شیخ سلمان به عنوان رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا داشتند و با رای دادن به او در انتخابات فیفا نیز نفوذ و سلطه خود در آسیا را دوچندان کردند.

سعودی‌ها که چند هفته پیش موفق شده بودند با زور و لابی نظر کنفدراسیون فوتبال آسیا را برای بازی نکردن نمایندگان این کشور در لیگ قهرمانان آسیا در خاک ایران به خود جلب کنند و تیم های ایرانی را مجبور کردند تا به جای بازی کردن در خانه راهی کشورهای عربی شوند حالا با به کرسی نشاندن نظریه‌شان درباره عراق نیز مغرورتر از همیشه بر قدرت و نفوذ خود می‌بالند و حتما هم از ضعف دیپلماسی فوتبال ایران خرسند هستند.

عربستانی‌ها این روز‌ها غرق در شادی هستند و احساس قدرت می‌کنند چرا که توانسته‌اند در بیرون از مستطیل سبز برابر ایران به پیروزی برسند و خود را برنده جنگ تمام عیار برابر ایران بدانند. آنها این‌روز‌ها پیروز مناقشه فوتبالی دیگری از همان جنس مناقشه فوتبالی با ایران شده‌اند. عربستانی‌ها این بار به عراق هم ثابت کردند که اگر در صحنه سیاست این کشور، ایران دست بالاتر از عربستان را دارد اما در دیپلماسی فوتبالی این آل‌سعود است که پشت سران فوتبال ایران را حتی در خاک عراق نیز به خاک رسانده‌اند.

پرسش این است که چگونه ایران به عنوان میزبان بازی کشورهایی که امکان بازی در آنها فراهم نیست انتخاب می‌شود اما چرا ایران نمی‌تواند مکانی مناسب برای بازی‌های نمایندگان عربستان باشد؟

فدراسیون فوتبال عراق، ایران را به عنوان نامزد بازی‌های خود در انتخابی جام جهانی 2018 معرفی کرد اما در این میان و در جنجال دو هفته‌ای عربستان با عراق سران آل سعود تلاش کردند تا با وسوسه کردن عراقی‌ها آنها را وادار به تغییر نظرشان کنند و رئیس فدراسیون فوتبال عربستان با رئیس فدراسیون فوتبال عراق نشست حضوری هم برگزار کرد اما عراقی‌ها کوتاه نیامدند و اصرار داشتند که ایران را به عنوان میزبان خود انتخاب کنند ولی در نهایت این اصرار‌ها کارگشا نشد چراکه سعودی‌ها ایمان داشتند که در این جنگ هم به پیروزی می‌رسند چون AFC بالاترین نهاد فوتبالی در آسیا پشتیبان و حامی سرسخت آنها است.

سرانجام کنفدراسیون فوتبال آسیا نیز در رای عجیبی اعلام کرد که ایران می‌تواند میزبان همه بازی‌های عراق در انتخابی جام جهانی 2018 روسیه به غیر از دیدار عربستان باشد.

پرسش این است که چرا باید عربستان از بقیه کشور‌ها جدا شود؟ مگر آنها با دیگر تیم‌ها تفاوت دارند؟ اگر به فرض محال هم ایران ناامن است، چرا باید برای دیگر تیم‌ها ناامن نباشد؟ مگر جان سعودی‌ها ارزشمند از جان بازیکنان دیگر کشورها است؟ مگر تا الان فردی از سعودیها در ایران آسیب دیده است؟ پس چرا باید کنفدراسیون فوتبال آسیا در برابر خواسته سعودی‌ها سر کرنش فرود آورد؟ مگر نه اینکه AFC به جولانگاه و حیاط خلوت سعودی‌ها تبدیل شده و مسوولان فوتبالی ما نیر در برابر این نتیجه تلخ سر تعظیم فرود آورده‌اند.

انتهای پیام