با این نظرگاه هر اتفاقی که رخ میدهد از این زاویه که چقدر با موازین انسانی نزدیک یا دور است مورد تحلیل قرار میگیرد و هر رخدادی بر اساس خرد و اندیشه انسانی بررسی میشود. دیدگاه دیگر کاری به این مسائل ندارد و میگوید ما فرزند عصر خود هستیم و در این مسیر هر اتفاقی که بیفتد بینیاز از اندیشه انتقادی است و نیازی هم به تحلیل و واکاویاش نداریم.
بر اساس این دیدگاه رخدادها به اندازه کافی از سوی جامعهشناسان، روانشناسان و سیاستمداران از منظر خردمندانه مورد بررسی قرار گرفتهاند و حتما قبلا فکری به حال آسیبها و آفتهای احتمالیشان شده است و دیگر نیازی به تحلیل فردی ما نیست. این کار بزرگان جامعه است و ما تنها باید با هر پدیدهای که مرسوم میشود همراهی کنیم. اینکه این روزها همه سرها در لپتاپها و موبایلهاست نشانهای آشکار بر گرایش به جامعهای فرضی است که منطبق با خواست و رفتار و زیست مورد نظر و مطلوب مخاطب عمل میکند.
به نظر میرسد که این رفتار اجتماعی تا حد زیادی گریزناپذیر هم هست و به سادگی نمیتوان آن را تغییر داد. نسل من هر اتفاقی را با اندیشه انتقادی تحلیل میکند و در مورد تلفن همراه و سهولت استفاده از فضای مجازی به این نکته فکر میکند که این ماجرا چقدر به زندگیاش کمک میکند، تا چه اندازه او را از موازین اجتماعی، اخلاقی و خانوادگی محروم میسازد. هر چند استفاده گسترده از فضای مجازی به نوعی مرز میان نسلها را هم برداشته است.
در فضای یک خانواده، پدر پس از ساعتها کار، مادر بعد از مشغلههای فراوان سامان دادن به امور خانه و بچهها بعد از تحصیل دانش، در منزل گرد هم میآیند. صرف شامی و شکل گرفتن جمع گرم و صمیمانه و تعامل و گفتوگو نماهای بعدی این سکانس را شکل میدادند. حالا اما، اینها همگی از خانواده دریغ شدهاند چون همه سرشان در تلفن همراهشان است.
در واقع یکی از تبعات ورود بیرویه به فضای مجازی این است که ما را از آن نگاه کلاسیک به مفهوم خانواده دور میکند. در محافل دیگر، محیط کار، مترو، اتوبوس و دیگر فضاهای عمومی هم باز سرها در موبایلهاست. فرصتی که میتوانیم در آن ناظر فقر در جامعه و رفتارهای ناهنجار یا بهنجار مردم یا شنونده مستقیم دردها و آلام همشهریانمان باشیم را از خود محروم میکنیم. در عوض غرق شدهایم در دنیای مجازی و خودمان را از همه رخدادهای واقعی و ملموس جامعهمان محروم کردهایم و دوست داریم در دنیایی حضور داشته باشیم که در آن واقعیتها هم دستکاری شده است و در عوض ما در آن قدرت انتخاب داریم. من گاهی که با اتومبیل در بزرگراهها حرکت میکنم صحنههایی را میبینم که دوست ندارم از تماشایش محروم شوم.
این دنیای واقعی را با تمام مشکلات و زشتیهایش به دنیای مجازی ساختگی ترجیح میدهم. بنابراین از منظر انسانی و دیدگاه اندیشهورزانه خیلی موافق این حجم از حضور در فضای مجازی نیستم و چهره واقعیت را با وجود خشونت و رخدادهای تأسفبار ترجیح میدهم به چهره تلطیفشدهای که توسط انسانهایی دیگر دستکاری شده است و جهانی از تصنع را مقابل چشمانم قرار میدهد.
- بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون
7424900