به گزارش سرویس علمی ایسنا، این دانشمندان همچنین نوعی نشانگر زیستی جدید برای نظارت بر بیماری‌های خودایمنی مانند ام‌اس و لوپوس اریتماتوز (نوعی بیماری خودایمنی پوستی) را کشف کردند.

واکنش ایمنی هومورال توسط سلول‌های پلاسمای خون ایجاد می‌شود و نقش مهمی برای مقابله با عفونت‌ها دارد. سلول‌های پلاسما، آنتی‌بادی‌ها را ترشح می‌کنند؛ آنتی‌بادی‌ها، گروهی از پروتئین‌ها هستند که به طور خاص پاتوژن‌های عفونی را شناسایی کرده و نابودی آن‌ها را تسهیل می‌کنند.

سلول‌های پلاسمای منفرد، نوعی از آنتی‌بادی را تشکیل می‌دهند که یک سازه منفرد را تشخیص می‌دهد. با این حال، آنتی‌بادی‌های دارای تخصص‌های خاص ممکن است به اشتباه به بافت‌های میزبانشان حمله کرده و موجب بروز بیماری‌های خودایمنی مانند ام‌اس و لوپوس اریتماتوز شوند.

بنابراین تنظیم متعادل تولید و فعالیت سلول‌های پلاسما حیاتی است. ایمنی طولانی‌مدت آنتی‌بادی توسط سلول‌های پلاسمای دارای عمر طولانی تامین می‌شود و محسن خادمی و همکارانش، مکانیسم جدیدی را شناسایی کرده‌اند که در تنظیم طول عمر این سلول‌های تولیدکننده آنتی‌بادی دخیل‌ است.

این امر شامل شناسایی نوعی گیرنده خاص موجود بر سطح سلول به نام BCMA است که به مولفه‌هایی متصل می‌شود که بقای سلول پلاسما را ارتقا می‌بخشند.

دانشمندان نشان داده‌اند این گیرنده، نشانگر زیستی مفیدی برای نظارت بر شدت بیماری‌های خودایمنی است.

جزئیات این دستاورد علمی در مجله Nature Communications ارائه شده است.

انتهای پیام