به گزارش خبرگزاری مهر، متن زیر گفتاری از آیت الله مصباح یزدی در مورد واقعه عاشوراست که در ادامه می خوانید؛
تا زمانی که معاویه زنده بود، به دلیل تبلیغات شدید و وسیع و فریب‌کاری‌های او، امام حسین(علیه السلام)نمی‌توانست بی‌کفایتی بنی‌امیه را برای مردم و حتی شاگردان پیامبر(صلی الله علیه وآله) اثبات کند! آن حضرت بیست سال خون دل خورد و در این باره تنها به ملاقات‌های بسیار محرمانه و خصوصی و نوعی کادر سازی اکتفا کرد.
برای مثال، گاهی در ایام حج عده‌ای از افراد مخصوص را جمع می‌کرد و با آنان سخن می‌گفت و آنان را نسبت به خطرات بنی امیه برای اسلام آگاه می‌ساخت؛ اما برای عموم مردم و حتی کسانی که پای منبر پیامبر(صلی الله علیه وآله) بزرگ شده بودند، یا در جهاد به همراه آن حضرت شرکت داشتند و برخی از آنان حتی معلول جنگی بودند، نمی‌توانست با صراحت سخن بگوید. توجه به این نکته ما را به حساسیت شرایط آن زمان و دلیل قیام حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) آگاه می‌کند. در این برهه حساس تاریخ که اساس و موجودیت اسلام در خطر قرار گرفته بود امام حسین(علیه السلام) قیام کرد تا از اسلام دفاع‌کند.
حرکت سیدالشهدا(علیه السلام) دفاع بود، آن هم در زمانی که تمامی امکانات تبلیغی، کارشناسان تبلیغی، رسانه‌ها و قدرت فیزیکی در اختیار دستگاه بنی‌امیه بود. معاویه در حکومت خویش از ابزارها و شگردهای تبلیغی گوناگونی استفاده می‌کرد؛ برای مثال، شاعرانی را استخدام کرد تا علیه خاندان پیامبر شعر بسرایند و آنان را هجو کنند. طی سالیان متمادی در نمازهای جمعه و سایر مجامع، امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) و خاندان پیغمبر را، آن هم به عنوان وظیفه و امری واجب، لعن می‌کردند!
امام حسین(علیه السلام) در مقابل این تبلیغات وسیع دستگاه بنی امیه چگونه می‌توانست کار کند؟ آن هم در وضعیتی که حتی یاران پدرش با او و برادرش امام حسن(علیه السلام) آن‌گونه معامله کردند که امام حسن(علیه السلام) مجبور به پذیرش صلح با معاویه شد. برخی پسرعموهای آن حضرت از بنی هاشم، با پول معاویه خریده شده و به حکومت او ملحق گشتند و یا از گرد آن حضرت پراکنده شدند. در چنین شرایطی امام حسین(علیه السلام)چگونه می‌توانست بار دیگر عقاید اسلامی و ارزش‌های دینی را زنده سازد؟
حدود هزار و چهار صد سال از شهادت امام حسین(علیه السلام) سپری شده و میلیون‌ها انسان به برکت نام حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) مسلمان شده و از معارف اهل بیت(علیهم السلام) بهره برده‌اند. آیا این امر نشان دهنده پیروزی آن بزرگوار نیست؟! والله! اگر شهادت حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) نبود امروزه ما از اسلام خبری نداشتیم.
نه تنها ما شیعیان از حقیقت اسلام محروم می‌ماندیم بلکه به خدا قسم! اگر دستگاه بنی‌امیه ادامه می‌یافت برای اهل تسنن نیز از اسلام ـ به همان اندازه که امروزه از اسلام دارند ـ باقی نمانده بود. دلیل این امر آن است که منطق یزید «لَعِبَت هاشِمُ بِالْمُلْکِ فَلا خَبَرٌ جاءَ وَ لا وَحْیٌ نَزَلَ» بود و این سخن، شیعه و سنّی نمی‌شناسد و اصل اسلام را مورد هدف قرار می‌دهد.
اگر راه سیدالشهدا برای ما عزیز است باید از عمق جان بگوییم: یا لَیْتَنا کُنّا مَعَکُمْ فَنَفوزَ فوزاً عظیما= ای کاش با شما بودیم و به رستگاری بزرگ نایل می‌شدیم.
