به گزارش خبرنگار حوزه فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، رقابت کردن بدون انگیزه و بدون وجود رقیبی قدرتمند بی معنی خواهد بود اما گاهی در زندگی انسان رقابت به مسئله مرگ و زندگی بر می ‌گردد.



فوتبالیست های زیادی در طول تاریخ دچار بیماری سرطان شدند، برخی از آنها با شکست این بیماری به دنیای فوتبال باز گشتند و برخی دیگر نیز تسلیم شدند.

 

*سرطان چیست؟



سرطان یا چنگار حاصل نامتقارن بودن سلول های بدن است و تا به حال نیز بیش از 200 نوع متفاوت آن کشف شده است، سرطان به 2 نوع خوش خیم و بد خیم تقسیم می‌شود. تومورهای خوش خیم سرطان نیستند اما تومورهای بدخیم چنگار یا همان سرطان هستند و می توانند به قسمت های مجاور بدن حمله کنند و مانع از فعالیت های سلول های سالم بدن شوند.

 

این بیماری یکی از علل مهم مرگ و میر در دنیا است و در سال های اخیر به سراغ ورزشکاران و به خصوص فوتبالیست های زیادی آمده است.

 

*اریک آبیدال:



"شما مبتلا به سرطان کبد شده اید"

 

این وحشتناک ترین جمله ای بود که اریک آبیدال مدافع 31 ساله فرانسوی تا آن زمان شنیده بود.

 

زمانیکه اریک برای نخستین بار از بیماری خود با خبر شد، از پزشکش خواست تا وی را بدون معطلی جراحی کند.

 

آبیدال در 18 مارس و به مدت 3 ساعت تحت نظر خوسپ فوستر اوبگون در بیمارستان بارسلونا تحت عمل جراحی قرار گرفت و پس از آزمایشات مشخص شد که دیگر بافت سرطانی در بدن او وجود ندارد و می توان بار دیگر به مسطتیل سبز باز گردد. پسر عموی اریک نیمی از کبد خود را به آبیدال اهدا کرد و نقش بسزایی در زنده ماندن مدافع پیشین تیم ملی فرانسه داشت وهمین موضوع سبب شد تا اریک آبیدال در مصاحبه‌ای درباره پسر عموی خود بگوید: "اگر او نبود، من الان زنده نبودم. تقدیر به این ترتیب بود که او از نظر پزشکی می توانست بخشی از کبدش را به من اهدا کند و هم  اکنون نیز هر دویمان زنده هستیم و از این بابت احساس خوبی دارم."

 

اریک پس از یک هفته بستری بودن دربیمارستان، مراحل بهبودش را به سرعت انجام داد و سرانجام 3 می و در دقایق پایانی برای کاتالان‌ها به میدان رفت.

 

اما پس از حضور یک ساعته آبیدال مقابل لوانته، آبیدال متوجه شد که بارسا او را از روی ترحم حفظ می کند به همین دلیل تصمیم گرفت از بارسلونا جدا شود و راهی موناکو شود.

 

وی در یک فصل حضور خود در موناکو 26 بازی انجام داد و در فصل 2014 راهی المپیاکو شد و پس از انجام 9 بازی، سرانجام در 19 دسامبر از فوتبال خداحافظی کرد و کفش هایش را برای همیشه آویخت.

 

**استیلیان پتروف:

 

یک روز پیش از 4 بر 2 چلسی مقابل استون ویلا سال 2013 پتروف متوجه ابتلایش به سرطان شد و اعلام کرد از دنیای فوتبال خداحافظی می کنم و به مبارزه با سرطان می پردازم.

 

وی در مورد اتفاق تلخی که برایش رخ داده بود اظهار کرد: "زندگی همین است. یک هفته قبل در انگلیس در حال نوشیدن قهوه مورد علاقه‌ام بودم و حال نیز درباره سرطانم با شما در حال گفتگو هستم."

 

در همان دیدار که با برتری 4 بر 2 باز نشسته‌ها همراه بود تماشاگران استون ویلا در دقیقه 19 که مطابق شماره پیراهن پتروف دراستون ویلا بود از جای خود برخاستند و یک دقیقه کاپیتان محبوب خود را تشویق کردند و همین موضوع سبب شد تا میل پتروف برای بازگشتن به فوتبال بیشتر از گذشته شود.

 

پس از گذشت 3 سال و نیم از تشخیص پزشکان مبنی بر اینکه پتروف دچار سرطان خون شده است می گذرد و بازیکن سابق تیم های زسکا، صوفیه، سلیشک و استون ویلا که رکورد دار بازی های ملی در بلغارستان است، امیدوار است بتواند به عنوان مربی بار دیگر در کنار ؟ فعالیت کند.

 

استیلیان پتروف پس از بهبودی کامل و رهیابی از فوتبال گفت: این بیماری من را متوقف کرد. اما من برگشتم، دوباره به سراغم آمد اما باز هم بازگشتم و توانستم به زندگی لبخند بزنم.

 

رهایی از سرطان و برگشتن به زندگی کار سختی بود اما من توانستم از سد این بیماری بگذرم و بار دیگر بچه هایم را ببوسم و در کنار آنها زندگی کنم، فوق العاده است اینکه کنار زمین چمن باشم و بتوانم روی آن بدوم و به توپ ضربه بزنم.

 

من از دو سال پیش که به این بیماری دچار شدم این شادی ها را نداشتم از اینکه می توانم آنها را بار دیگر تجربه کنم خدا را شکر می کنم و امیدوارم دیگران نیز تسلیم این بیماری نشوند.

 

**خوناس گوتپرز:

 

"این فقط یک فیلم می‌توانست باشد."

 

خبر ابتلای خوناس گویترز به سرطان شوک بزرگی به لیگ برتر بود که حتی فیلمنامه نویس این فیلم زیبا نیز نمی توانست سناریویی اینچنین زیبا از قبل آماده کند.

 

هنوز فصل 2014-2015 لیگ جزیره هفته های ابتدایی خود را سپری می کرد که خوناس از راز چند ماهه خود پرده برداشت، "سرطان"!

 

پس از مشکلات مصدومیت وی در فصل 2013- 2014 و از دست دادن  چند هفته پایانی لیگ و مبتلا شدنش به سرطان سبب شد تا نیوکاسل، گویترز را در فهرست فروش خود قرار دهد پس از این موضوع، خوناس به طور قرضی راهی نوریج سیتی شد.

 

هر چندباشگاه نیوکاسل و مدیران این تیم رفتار خوبی را با ستاره آرژانتینی شان نداشتند و وی را در فهرست فروش خود قرار دادند اما هواداران کلاغ‌ها، کمپینی را برای حمایت از خوناس گویترز تشکیل دادند و به قول خود گویترز، این حمایت‌ها سبب شد تا از بیماری سرطان نجات پیدا کنم.

 

هر چند که شان 31 ساله نیوکاسل برای درمان و عمل جراحی به کشورش بازگشته بود و مدتی خبری از وی نشد اما پس از یک عمل سنگین در 14 اکتبر، گویترز در یگ ماراتن 40 کیلومتری که برای حمایت از موسسه خیریه فوکا بود، شرکت کرد و به چهره جهانی تبدیل شد.

 

اما تنها 3 ماه بعد گویترز به فوتبال و  مسطتیل سبز بازگشت.

چهارم مارچ 2015، در دیدار نیوکاسل و منچستر یونایتد، خوناس گویترز به جای رایان تپلور به زمین بازگشت و 2 ماه بعد، پایان جادویی خود را برای هواداران کلاغ‌ها رقم زد.

 

24 می 2015، نیوکاسل پس از چند فصل باز هم در لیگ جزیره به هفته‌های پایان کشیده شد، این بار می بایست ماندنشان برای بقا به مصاف وستهام می رفتند.

 

نیمه اول تقابل دو تیم، برنده ای نداشت تا اینکه موسی سییوکو در دقیقه 54، یک بر صفر کلاغ‌ها را پیش انداخت.

 

حملات شاگردان آلاردایس ادامه داشت تا اینکه در یک ضد حمله توپ به جک کو لبک رسید و پاس این بازیکن خوناس را در موقعیت گلزنی قرار داد. سنت جیمز پارک که 24 می، جمعیتی 52 هزار و 94 نفری را در خود می دید، با رسیدن پاس کوبک به گویترز نیم خیز شد و ثانیه‌هایی بعد ورزشگاه روی هوا بود.

 

گل، گل، گل این صدای هواداران بود که باعث گریه خوناس شد توپ گویترز به به تور دروازه شاگردان آلاردایس نشست و بازیکنی که سال قبل در فهرست فروش نیوکاسل قرار گرفته بود، حکم ماندن کلاغ ها در لیگ جزیره را امضا کرد.

 

اما در پایان هواداران تنها یک چیز را به یاد خواهند آورد؛ جنگجویی که زنده ماند تا تیمش را زنده نگه دارد اما باز هم گویترز از نیوکاسل جدا شد و هم اکنون در تیم دپورتیو لاکرونیا توپ می‌زند.

 

فرانچسکو آچربی:

 

بین اولین و دومین گل فرانچسکو آچربی در سری ‌A ایتالیا 944 روز فاصله بود. زمانیکه می توانست به اندازه یک عمر باشد وقتی که آچربی در سال 2011 به جنوا پیوست، کمتر کسی فکر می‌کرد فرانچسکو به اسطوره ساسولو تبدیل شود و بتواند پس از 2 بار شکست دادن سرطان بار دیگر به فوتبال باز گردد.

 

تابستان 2013 و زمانیکه آچربی در تست‌های پزشکی ساسولو شرکت کرده بود دکتر پائولو مینافرا پس از انجام آزمایشات و مشکوک بودن جواب‌ها از او خواست تا یک اسکن دیگر نیز بدهد.

نتایج زمایش‌ها از وجود یک تومور در بدن آچربی خبر می داد و پس از آن فرانچسکو به بیمارستان سن رافائله در میلان رفت و با عمل موفقیت آمیزی که پشت سر گذاشت موفق به شکست دادن چنگار (سرطان) شد.

 

جوان 25 ساله ایتالیایی که موفق به شکست دادن سرطان شده بود در سپتامبر 2013 و دیدار مقابل ورونا به بازی آمد و توانست مهره تاثیر گذار تیمش نیز لقب بگیرد.

 

شماره 15 سیاه و سبزها که عملکرد خوبی را در ساسولو داشت در تست‌های دو پینگ شرکت کرد و جواب آزمایشات آچربی مثبت اعلام شد.

 

پس از مثبت اعلام شدن دوپینگ فرانچسکو فدراسیون فوتبال ایتالیا وی را محروم کرد اما دلیل مثبت شدن آزمایشات استفاده از مواد نیروزا نبود بلکه برگشتن سرطان بود.

 

سرطان برگشته بود و باز هم فرانچسکو به بیمارستان رفت و تحت عمل جراحی قرار گرفت.

فرجام خواهی او از فدراسیون ایتالیا با موفقیت انجام شده بود اما یک مشکل اصلی وجود داشت و آن هم سرطان بود.

 

وی پس از مبتلا شدن به این بیماری گفت: "من باید چهار دوره تحت شیمی درمانی قرار می گرفتم و خستگی، بی خوابی و مشکلات زیادی را با خودم حمل  می کردم اما این نکته را می دانستم که می توانم سرطان را برای دومین بار شکست دهم و بار دیگر به دنیای فوتبال باز گردم. فرانچسکو موفق به انجام دادن این کار شد و پس از شکست دادن این بیماری برابر یوونتوس و ناپولی ثابت بازی کرد و در تقابل با پارما لحظه شگفتی را خلق کرد.

 

در دربی برابر پارما که بازی 6 امتیازی محسوب می شد ساسولویی‌ها بهتر عمل کردند و با 2 گل فلوکاری و سفیر شایدر از حریف پیش افتادند اما این پایان کار نبود و گل فرانچسکو آچربی سبب شد تا میان جمعیت ده هزار نفری حاضر در استادیوم برخی با چشمان آمیخته با اشک فرانچسکو را تشویق کنند.

 

همچنین آچربی پس از شکست دادن سرطان و عملکرد خوبش در سری A از سوی آنتونیو کونته به تیم ملی ایتالیا دعوت شد و در دیدار دوستانه مقابل آلبانی برای لاجوردی پوشان به میدان رفت.

 

وی پس از نجات از بیماری سرطان و بازگشت به مسطتیل سبز گفت: "من در بچگی آدم لوسی بودم و اگر وسایل مورد علاقه ام را نمی خریدند عصبانی می شد. اما هم اکنون و پس از رهایی از این بیماری متوجه شدم، زندگی خیلی با ارزش تر از موبایل، ماشین و خانه است و از اینکه در کنار خانواده هستم احساس خوشحالی می‌کنم."

 

به جز این 4 بازیکن، فوتبالیست های دیگری مانند خوزه فرانسیسکو مولنیا، آلن استایلز، نیل هریس، مت دوکا و جیسون کاندی نیز بودند که به این بیماری مبتلا شدند و پس از شکست سرطان بار دیگر به مسطتیل سبز بازگشتند اما زندگی مانند یک روی سکه است، برخی ها مانند اریک آبیدال، گوتیرز، پتروف و آچربی موفق به شکست دادن آن می شدند و برخی دیگر مانند تیتو ویلا نووا، میگی رو که بازیکن 23 ساله تیم فوتبال رئال بتیس، استون پاکر بازیک زیر 9 ساله‌های آکادمی لیورپول، سربابی رابسون و خیلی های دیگر تسلیم این بیماری شدند و برای همیشه از مسطتیل سبز و زندگی خارج شدند.

 

انتهای پیام/